Kort en bondig · Cement

Loco-burgemeester Verwe/j van Barnevetd zei het, zoals ik het zelf ook bij herhaling heb aangeduid, dat vrijwilligers het cement vormen in onze samenleving. Hij deed deze uitspraak in de bijeenkomst die was belegd om stil te staan bij het afscheid van mevrouw drs.T.A. Gunter die jongstleden zaterdag terugtrad als voorzitter van Febe.

Febe is een in onze kringen zeer bel< ende vereniging van werkers in de gezondheidszorg op gereformeerde grondslag. Deze vereniging is opgericht rond 1980, toen er in de sfeer van verpleging en verzorging allerlei ethische dilemma's naar voren kwamen, waarop een fundamenteel antwoord moest worden gezocht in gebondenheid aan de Heilige Schrift. Bijna vanaf de oprichting in het bestuur, hanteerde mevrouw Gunter (voor haar vele bekenden Tanny) de laatste twintig jaar de voorzittershamer. Zij deed dat vaardig, gedreven en geheel in eigen stijl. In de loop der jaren doorliep zij de hele sector van de verplegende beroepen en bracht het tot een leidinggevende functie bij Eleos. Daarnaast heeft zij veel vrijwilligerswerk gedaan in allerlei verband, reden waarom de loco-burgemeester haar een Koninklijke onderscheiding mocht uitreiken. Een welgemeende felicitatie is op zijn plaats. Ik vermeld dat hier, omdat we als fractie in de loop van die jaren regelmatig van de adviezen van mevrouw Gunter hebben mogen profiteren. Uiteraard hebben we er behoefte aan deskundigen te raadplegen, als zich een indringend probleem aan ons voor doet dat aan een bepaalde sector en beroepsbeoefening is verbonden. Zij stond altijd voor ons klaar.

Het is inderdaad zo dat het vrijwilligerswerk niet genoeg kan worden gewaardeerd. Je moet er niet aan denken dat deze belangeloze inzet abrupt zou wegvallen. Dan hebben we pas echt een probleem. Dat spreekt te meer als wordt bedacht dat de werkdruk in de gezondheidssector in brede zin van het woord, nog altijd heel hoog is. En dan hebben we het nog alleen over vrijwilligerstaken die rondom patiënten en cliënten - ouderen, gehandicapten, chronisch zieken en anderen - zichtbaar worden. Er gebeurt ook heel veel wat niet zichtbaar is en onopvallend gebeurt. Mensen die zich voor elkaar inzetten en aan elkaar geven om in bepaalde behoeften van begeleiding en verzorging tot in de kleine dingen van het leven te voorzien. Maar ook overigens is er veel behoefte aan vrijwilligerswerk. Vanuit de overheid gezien, is ook het onbezoldigde werk voor verenigingen, kerken en dergelijke vrijwilligerswerk. Zorg is er dat mensen, vooral jongeren en jonge ouders, er steeds minder aan toe komen om zich voor anderen belangeloos in te zetten. Dat heeft onder meer te maken met de individualisering in bijvoorbeeld arbeidsverhoudingen, met de jacht en het tempo in onze samenleving. De klacht dat

het steeds moeilijker wordt om ergens mensen voor te vinden, is vrij algemeen. Ook binnen onze partij werd die klacht onlangs gehoord en verwoord op onze laatste algemene vergadering. Daar moeten we maar eens goed over nadenken. Cement bindt en is onmisbaar. Daarin hebben we allemaal onze verantwoordelijkheid, uiteraard naar beste vermogen in eigen omstandigheden en met eigen toevertrouwde talenten, waarmee we geroepen zijn te woekeren.

Fundering

Cement bindt en is onmisbaar in een gebouw. Dat geldt ook de fundering. Daaraan moest ik denken tijdens de achterliggende dagen van gedenken. Koninginnedag, dodenherdenking en bevrijdingsdag. Bij dergelijke gelegenheden word je opnieuw bepaald bij wat het fundament, het meest wezenlijke is van onze samenleving. Daarbij gaat het niet alleen om historie, hoe belangrijk ook om die te kennen en in herinnering te hebben, niet alleen om feiten en omstandigheden, hoe ingrijpend en belangrijk die ook in het persoonlijke vlak (ik denk bijvoorbeeld aan de oorlogsgetroffenen) kunnen zijn, maar vooral ook om de geestelijke trends in onze samenleving. Toen Groen van Prinsterer in 1829 begon met zijn periodiek "Nederlandsche Gedachten", stonden daarin de uitgangspunten centraal van de verdediging van de constitutionele monarchie én de handhaving van het Nederlandse, protestantse karakter van onze natie. Ik citeer deze constatering van bladzijde 533 uit het kloeke werk van de heer W. van der Zwaag: "Reveil en afscheiding", met als ondertitel de negentiende-eeuwse kerkhistorie met bijzondere actualiteit, waarmee deze belezen en nijvere oud-onderwijzer ons opnieuw verraste.

Groen van Prinsterer onderkende hier de fundering van onze natie, op welk fundament hij de jaren door, ondanks tegenstand en tegenkanting, op deskundige en gedreven wijze bleef hameren. Hij strekt ons daarin tot voorbeeld, hoezeer wij ook erkennen moeten dat er sindsdien ontzettend veel veranderd is in ons land. Het is in zijn stijl ons daarvan eerlijk rekenschap te geven en daar met grote wijsheid mee om te gaan. Maar het zou dwaasheid zijn om de fundering onder een gebouw uit te wrikken. Dan stort uiteindelijk het hele bouwwerk in, met als verwoestend gevolg grote ontwrichting en fundamentele ontreddering. Steeds weer stuit je op verschijnselen daar van. Het gebed mag zich wel vermenigvuldigen of het de Heere in de hemel behagen wil om ons land voor verder verval te behoeden. Er is nog veel waar we diep dankbaar voor mogen zijn, maar toch ook veel wat ons diepe zorgen in geeft. De enige remedie is om eerbiedig te luisteren naar wat God in Zijn Woord en in Zijn Wet van ons vraagt. Aan dat luisteren, wat gehoorzamen betekent, verbindt Hij Zijn zegen, die onmisbaar is.Als die luisterhouding de fundering is onder ons werk, ook in de politieke arena, zal het goed kunnen gaan. Maar anders is ontsporing te vrezen.

14 mei 2007

Van der Vlies

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen