Meditatie · Apostolisclie vermaning

Blust den Geest niet uit.

I Thessalonicensen 5: 19

De geesteloze mens

We hebben bij liet Pinl< .sterfeit mogen stilstaan: de Geest is uitgestort! Is het voor ons ook werkelijk Pinksteren geweest? Hebben we de kracht en de werking van die Geest mogen ondervinden voor eigen hart en leven? Laten we eerlijk zijn: wat is het er menigmaal ver vandaan. In de wereld en in elk mensenhart van nature woont en werkt de geest van de wereld en de geest uit de afgrond. Daar wordt de Heilige Geest tegengestaan en daar wordt Zijn werk verhinderd. Alles keert zich tegen Hem. We maken ons rijp voor oordeel en ondergang.

Maar hoe is het in de kerkelijke gemeente? Het is te vrezen dat het daar niet veel beter is. Of eigenlijk erger. In de gemeente leeft men immers onder de bediening van het Woord. Maar komt in de gemeente de werking des Geestes openbaar in vruchten van geloof en bekering en in vruchten van liefde en heiligheid? In de dagen na Pinksteren, zo lezen we in de Schrift, deed de Heere dagelijks toe tot de gemeente, die zalig werden. En vandaag? Horen we nog van zondaren die te doen krijgen met de nood en de schuld van hun leven en naar God gaan zoeken?

We zien helaas wel veel gelijkvormigheid. En ondanks waarschuwingen kunnen we zo gemakkelijk doorgaan, want - zo denken we - het zal allemaal wel meevallen.

En hoe is het met Gods volk? Ach, dat gaat zo vaak biddeloos, krachteloos en geesteloos over de wereld. Ze hebben wel deel aan die Geest,

maar dat doorbrekende werk des Geestes waarin God verheerlijkt wordt, is zo spaarzamelijk. Helaas is er veel matheid en ingezonkenheid. De kostelijke kinderen van Sion zijn de aarden flessen gelijk geworden en de grauwheid ligt op Efraïm. En wat is de oorzaak? Die ligt niet bij God. Hij heeft immers Zijn Geest uitgestort. En het Woord is nog in ons midden. Dus de oorzaak kan alleen bij onszelf liggen.

De liefde Gods

Paulus moest in zijn dagen al ernstig waarschuwen: 'Blust den Geest niet uit!' Als het gaat over 'blussen' denken we aan brand en vuur. De Heilige Geest Zelf wordt vergeleken bij de wind en ook bij het vuur.Als u die twee (wind en vuur) bij elkaar brengt, ontstaat er een uitslaande brand. Zo ontstond op de Pinksterdag een uitslaande brand. De vuurhaard ligt in de hemel. De aard van dat vuur is de liefde. Dat is de liefde Gods van eeuwigheid. Deze kwam zich in de tijd te openbaren en kreeg zo duidelijk gestalte door het werk des Geestes op de Pinksterdag. De levensvraag is of wijzelf al aangestoken zijn door dat vuur, want u weet: de Heilige Geest wederbaart en leidt in alle waarheid.Als we in Gods huis zitten, verkeren we onder een regen van vuur. Ook als roepstemmen tot ons komen door het

Woord of door Gods daden. Kunnen we dat vuur uitblussen en doven? Zeker Dat kan. Paulus zegt: 'Blust den Geest niet uit'. Natuurlijk, de Geest Zelf kan nooit uitgeblust worden. De Geest is eeuwig en onvergankelijk als de derde Persoon van het Goddelijk Wezen. Maar de gaven en werkingen van de Geest kunnen wel degelijk uitgeblust worden. Misschien hebt u in uw jonge jaren wel indrukken gehad van dood en eeuwigheid. Diepe indrukken en overtuigingen. Wellicht bent u zeer bewogen geweest onder Gods Woord. En toch er overheen geleefd. Zelfs harder en ongevoeliger geworden. Wat kan er dan gebeuren? Dat we als Farao aan de verharding worden overgeleverd. We gaan door in de zonden. En elke zonde heeft in feite een uitblussend en verhardend karakter

U begrijpt dat op diverse manieren de Geest uitgeblust kan worden. Als de Heere in uw leven komt, ontstaat er een strijd tussen de oude mens en de nieuwe mens, tussen het vlees en de Geest. Dat vlees heeft een afkeer van de Geest en wil zich niet onderwerpen. Dat vlees is dus als het ware bezig het vuur van de Geest uit te blussen. En als we door zwakheid aan het vlees toegeven, worden we aardsgezind. Dan slaan we de pinnen zo vast. Dan worden we opgeslokt door de zorgvuldigheden des levens. O, wat kan het dan laag aflopen. Paulus waarschuwt: 'Blust den Geest niet uit'. Ook in ons gebedsleven kunnen we zo traag worden in het zoeken van Gods Aangezicht. We bidden zo plichtmatig. Ons hart is er niet bij. Het zijn allemaal rechtzinnige woorden en klanken, maar het gaat om waarheid in het binnenste.

De eeuwige vlam

Geliefde lezer! U begrijpt dat er meer over deze tekst te zeggen is en dat er vele voorbeelden te geven zijn van het uitblussen des Geestes. O, dat we het

werk van de Geest toch niet zouden tegenstaan bij aanvang en in de verdere voortgang. In feite kunnen we en doen we niet anders. Gelukkig maar dat Gods genade onwederstandelijk is. Dan zegt Hij: 'lk wil en zij zullen'. Dat is de brand van het Pinkstervuur Die kan en mag niet geblust worden.Tot troost van Gods Kerk. De Geest der uitbranding ontdekt ons aan onszelf. Dan

moet alles van ons uitgebrand worden. Maar de hitte van Gods Geest zal ook tot verwarming zijn. Opdat de liefde Gods tot wederliefde zal nopen. En eenmaal komt voor Gods volk de tijd dat er van uitblussen geen sprake meer zal zijn. Dan is het eeuwigheid. Dan zijn ze in de eeuwige vlam van de liefde. Dan is het waar:

Hoe groot is Uw goedgunstigheid! Hoe zijn Uw vleug'len uitgebreid! Hier wordt de rust geschonken; Hier 't vette van Uw huis gesmaakt; Een volle beek van wellust maakt Hier elk in liefde dronken.

ds. J. Schipper, Dirksland

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen