McCain

DE SCHOK ONDER M'N MEDESTUDENTEN WAS GROOT. HET WAS IN DE BERUCHTE (AREN '80, TOEN JE ALLEEN MEETELDE ALS JE LINKS WAS. HET KWAM IN DIE AR­ ROGANTE LINKSE KAASKOPPEN OOK NIET OP DAT ER MENSEN WAREN DIE ER EEN SLAGJE ANDERS OVER DACHTEN DAN ZIJ. DAAROM WAS DE SCHOK DES TE GROTER TOEN OP 5 NOVEMBER 1980 ALLE KRANTEN IN KOEIENLETTERS OPENDEN MET HET 'ONTSTELLENDE' BERICHT DAT DE AMERIKAANSE PRESIDENTSVERKIEZINGEN WAREN GEWONNEN DOOR DE REPUBLIKEIN RoNALD REAGAN.

Hoe konden die Amerikanen zo stom zijn anders te denken dan krakers in Amsterdam of presentatoren In Hilversum? Reagan was afgeschilderd als een 'cowboy', een derde-rangsacteur die geen schijn van kans maakte. Maar de Amerikanen kozen 'm toch maar mooi - met een overweldigende meerderheid; en hij werd een van de meest succesvolle presidenten van Amerika in de 20'' eeuw.

Hetzelfde zie je nu als het gaat om de ace tussen Obama en McCain. Hele N'olksstammen in Den Haag en Hilversum 5aan ervan uit dat het een gelopen race •s.Je moet wel een gaatje in je hoofd 'lebben om te denken dat zo'n aftandse tonservatief als McCain gaat winnen.

Clowns

Afgelopen zomer was Vo/kskront-columiiist Max Pam in de VS. Onder het kopje Alleen Nederlander ziet Obama winnen' •eed hij op 4 september verslag van zijn ervaringen. De kloof tussen ons en de Amerikanen is veel groter dan de meeste '^lederlanders denken, betoogt Pam in zijn rubriek Beweringen& Bewijzen:

"Als ik (...) terugkeer m Nederland valt onvddeilijk op hoe anders het leven is. Er vordt van verwantschap gesproken, maar visschien staat de Nederlander wel dichter ö(j de Papoea dan bij de Amerikaan. Ik hoef de televisie maar aan te zetten of ik zie bij de publieke omroep drie cabaretiers of clowns een serie programma's presenteren over de Democratische Conventie. Ze denken dat Obama wel eventjes gaat winnen - ze hebben echt geen idee. Een van de downs zegt: "In Nederlandse kunnen wij ons niet voorstellen dat er ook zwarte Republikeinen zijn." Het is in Nederland dus niemand opgevallen dat Colin Powell en Condoleeza Rice al een decennium lang het buitenlands beleid van de VS een gezicht hebben gegeven."

Voorgeprogrammeerd

Een maand geleden startte de Volkskrant een open-briefwisseling tussen Andreas Kinneging, hoogleraar filosofie in Leiden, en de schrijfster NaemaTahir. Zij kruisen de degens met elkaar over gezin en emancipatie. Op 5 september verscheen brief twee van prof. Kinneging. Daarin poneert hij stellingen waar weifelmoedige SGP-mannen nog veel van kunnen leren. Ik citeer:

"Verreweg de meeste vrouwen willen uiteindelijk een goede man en een stel kinderen. Dat was altijd zo, is nog steeds zo en zal ook altoos wel zo blijven. Er is bijna geen vrouw die single en kinderloos wil blijven. Vrijwel iedere vrouw wil een gezinnetje stichten. Zo is de vrouw nu eenmaal 'geprogrammeerd'. Het heeft dan ook weinig zin hiertegen in opstand te komen, temeer daar een man en kinderen niet zomaar wensen zijn te midden van vele andere, maar voortkomen uit zeer basale fysieke en psychische behoeften, van wier verwerkelijking het levensgeluk van de vrouw in aanzienlijke mate afhangt.

Natuurlijk weet ik ook wel dat een gezin geen garantie is voor een gelukkig leven. Je kunt ook met een man en mét kinderen met je ziel onder je arm lopen. Een gezin kan een gevangenis zijn, een loden last, een nachtmerrie. Maar het is flauwekul om op grond van het feit dat een soms ongelukkig is in hoor gezin, te beweren dat het gezin in het algemeen de vrouw per definitie ongelukkig maakt Een gezin, hoeveel moeilijkheden het ook kent, is toch voor heel veel vrouwen de voornaamste bron van levensgeluk. Het geeft stabiliteit, rust en zin aan het leven."

Voorspelbaar was wat er de dagen nadat dit stuk was verschenen gebeurde in de Volkskrant: een lawine ingezonden brieven van allemaal diep gekrenkte dames (en heren). De briefwisseling gaat nog even door, dus: wordt vervolgd, ook in De Banier.

Leeflang

Daags vóór de brief van Kinneging publiceerde dezelfde Volkskrant (4 september) een ingezonden brief die door de redactie werd uitgeroepen tot'Brief van de dag'. De brief was ondertekend door Manuel Reyes uit Amsterdam. Hij schreef:

"Ik woon sinds 196 7 in Nederlandse en ben degelijk ingeburgerd, maar waar ik nog steeds moeite mee heb is het homohuwelijk. Geen enkele wet kan mij dwingen mijn normen en waarden aangaande het huwelijk te verlagen naar Nederlands niveau. Het huwelijk is een verbintenis tussen man en vrouw. Onze Schepper schiep een man en een vrouw en geen twee mannen of twee vrouwen. 'Ga en vermenigvuldigt u', dat zie ik bij twee homo's niet gebeuren. (...) Ik geen minister Omayra Leeflang van de Antillen groot gelijk: homoparen kunnen rustig op de Antillen wonen en zelfs werken, maar erkenning gaat te ver. Elk land heeft zijn eigen normen en waarden. Dat worden er hier steeds minder."

Ik zei het al eerder: horen we 't ook eens van een ander

Menno de Bruyne

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen