Leven en sterven

Leven

'AN DE ZOMER ONTSTOND ER ENIGE OPHEF OVER EEN NAAR BUITEN GEKOMENELEIDSLIJN VAN EEN VERZORGINGSHUIS TE AMERSFOORT. DAAR ZOU VOORTAANEN BEWONER DIE OUDER IS DAN 70 JAAR BIJ EEN HARTSTILSTAND NIET MEERVORDEN GEREANIMEERD.

Vrij breed in de samenleving werden de venkbrauwen gefronst. Kan dat nu zonaar, die leeftijdsgrens? Men dient toch ot het uiterste te proberen mensen in 2ven te houden? En trouwens, 70 jaar is och ook nog niet echt oud? De inspecie heeft een onderzoek ingesteld, waaria het parlement door de politiek verntwoordelijke staatssecretaris mevrouw Jussemaker is geïnformeerd. De nieuwe : ieleidslijn is intussen opgeschort. Dins- Jagavond voerden we een debat over leze moeilijke kwestie.

'oor ons is de vraag in een voorkomenie situatie wel of niet te reanimeren, een aak van levensernst. leder mens heeft, iormaal gesproken, de drang om te over-)leven. Dat geldt over het algemeen ; ok als we oud zijn. De vraag of het nog •'e\ zin heeft om iemand die ouder is dan 'ijvoorbeeld 70 jaar te reanimeren als de imstandigheid zich voor doet waarin dat en uiterste handeling is, is natuurlijk meisch gesproken niet onbegrijpelijk. Er jnnen omstandigheden zijn waarin die aag voorzichtig met neen beantwoord 'oet worden, gelet op de medische con- "tie van betrokkene. De medische wenlijkheid en mogelijkheid staan dan eenaal, en niet de leeftijd.Toch zal een beandelend arts niet zomaar neen (moen) zeggen om er vervolgens zijn hanen van af te trekken, zo dat laatste al oit aan de orde is.

Ve leven in een tijd waarin het autonole zelfbeschikkingsrecht van mensen sver hun eigen leven een grote plaats ineemt. De redenering dat tevoren afbraken tussen patiënten of cliënten met un artsen behoren te worden gemaakt, 'ie dan ook altijd moeten worden nage- 'omen, is er één die grenst aan dat autonome zelfbeschikkingsrecht. De SGP 'leeft daar de jaren door altijd een bezwaar tegen opgeworpen, namelijk dat daarbij dan geen rekening wordt gehouden met het feit dat ons leven niet van onszelf is, maar van God. Hij is het Die onze tijden in Zijn hand heeft. Hij schenkt het leven aan ons mensen en neemt dat op Zijn tijd ook weer terug. Reanimatie kan door de Heere in dit licht worden gezegend. In de praktijk blijkt het vaak heel moeilijk te zijn, reanimatie "lukt" dan niet.

Alles overziende, is het wél verstandig om over deze eventueel zich voordoende situatie van te voren met de arts te overleggen, zodat over en weer de gevoelens in deze gekend worden. Het is een kwestie die in het gebed tot God een plaats moet hebben en vervolgens in afgeleide zin ook een zaak van vertrouwen dat de mens in zijn of haar arts stelt! Als het goed is, inderdaad alleen in deze volgorde.

De discussie spitste zich toe op de vraag of het nu een beleid mag zijn van "neen, tenzij", waarbij niet wordt gereanimeerd tenzij betrokkene uitdrukkelijk heeft ge­ vraagd dat in een onverhoopt geval wél te doen; óf een beleid van "ja, tenzij", waarbij altijd wordt gereanimeerd tenzij betrokkene in het eerdere gesprek met zijn arts aangegeven heeft er van uit te gaan dat laatstgenoemde geen reanimatie overweegt of bevordert als medisch wordt verondersteld dat deze handeling niet goed mogelijk noch verantwoord is omdat schade te verwachten of te vrezen valt.Na consultatie van enkele (verpleeghuis-) artsen uit onze achterban hebben we gepleit voor dat "ja, tenzij". Niet de leeftijd of iets dergelijks, mag de doorslag geven, alleen medische redenen kunnen er van doen afzien. Het zal duidelijk zijn dat er ook nog wel onderscheid te maken is tussen een algemene benadering in een verpleegtehuis in vergelijking met een verzorgingstehuis. Dit in verband met de verschillende indicatie en lichamelijke conditie. Onwillekeurig moest ik denken aan de opwekking van de Prediker om aan onze Schepper te gedenken in de dagen als we nog jong en gezond zijn, eer dat "de kwade dagen" komen!

... en sterven

Twee weken geleden werd ds. N. Kleermaker op de hoge leeftijd van 89 jaar uit dit leven weggenomen. Hij was in hervormd-gereformeerde kring een bekende predikant, die als laatste een wijkgemeente in onze havenstad Rotterdam jarenlang diende. Hij vond zijn roeping buiten de politiek. Hij was een voorbeeld van hervormde predikanten die indertijd op ds. H.G.Abma aan de SGP hun vertrouwen gaven. In DeWaarheidsvriend van deze week wordt in een "In memoriam" vermeld dat hij tot lang worstelde met zijn besef in het leven - ook als dienaar des Woords - vuile handen te hebben gemaakt, waarvoor hij vergeving nodig had. Inderdaad, wie of wat je ook bent (predikant, politicus - aan wie het maken van vuile handen haast vanzelfsprekend wordt toegedicht - of welk beroep dan ook) vuile handen maken we. Het gebed om vergeving rest! We wensen alle nabestaanden van ds. Kleermaker van harte Gods nabijheid toe.

2 7 september 2008

Van der Vlies

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen