Trendbreuk in integratiebeleid?

HET WAS NTET DE EERSTE KEER DAT DIT KABINET PLANNEN OP HET TERREIN VAN DE INTEGRATIE VAN ALLOCHTONEN ONTVOUWDE. MAAR HET WAS VORIGE WEEK WEL VOOR HET EERST DAT DE NIEUWE MINISTER VAN DER LAAN ZIJN BEGROTING VERDEDIGDE.

Het integratiebeleid is een gevoelig beleidsterrein. Niet alleen omdat er een hardnekkige achterstandsproblennatiek speelt bij wonen, scholing en werken. In veel 'zwarte wijken' wordt met flinke leefbaarheidsproblemen gekampt. Maar ook omdat er culturele fricties zijn, botsende waardenpatronen. Integratie vraagt niet alleen om het actief meedoen aan de samenleving, maar ook om binding, een loyale houding tegenover Nederland.

Wat er goed gaat, verdient het om duidelijk benoemd en uitgedragen te worden. Het Jaarrapport Integratie 2008, dat enkele weken geleden door het Centraal Bureau voor de Statistiek werd uitgebracht, laat zien dat het niet alleen maar kommer en kwel is.Op sociaaleconomisch gebied is de positie van allochtonen op de arbeidsmarkt verbeterd. Ook de inkomenspositie van allochtonen is licht verbeterd en op het gebied van scholing is enige vooruitgang geboekt.

Maar ook de problemen moeten onverbloemd aan de orde komen. Er is nog steeds een hoge uitval van allochtone leerlingen. De jeugdwerkloosheid blijft aanzienlijk. Buitengewoon zorgwekkend is ook de oververtegenwoordiging van allochtone groepen als Marokkanen en Antillianen in de criminaliteitscijfers. De recidive, het terugvallen in de criminaliteit, is veel hoger dan onder de autochtone bevolking.

Criminaliteit aanpakken

Het wordt tijd dat het kabinet eens met een stevig beleid en duidelijke streefcijfers voor criminaliteitsvermindering komt. Daar is iedereen bij gebaat! De betrokkenheid van veel allochtonen bij criminaliteit en overlast doet buitengewoon veel schade aan de verhoudingen tussen de bevolkingsgroepen.

Het is te gemakkelijk om te roepen dat er helemaal niets gebeurt. Bij werkbezoeken die we de afgelopen tijd in bijvoorbeeld Ede en Utrecht hebben afgelegd, blijkt dat hier wel degelijk aan wordt gewerkt. Maar het resultaat is nog onvoldoende.

Te weinig slaagt de Nederlandse overheid erin om ook jonge allochtonen in achterstandswijken duidelijk te maken dat misdaad niet loont. Erger nog, soms blijkt het contact met de politie en het 'gezeten' hebben zelfs statusverhogend te werken! Onze oproep aan de nieuwe minister was om hier nu echt oog voor te hebben, en alles op alles te zetten om deze gevaarlijke trend te keren.

Radicalisering voorkomen

De grootste groepen allochtonen, Turken en Marokkanen, bestaan voor het merendeel uit moslims. Uit onderzoeken van de AIVD weten we dat er alle reden is beducht te zijn voor radicalisering. Niet alleen wereldwijd, maar ook in Nederland.Via internet bijvoorbeeld komen jihadistische boodschappen ook in ons land. Het blijft een belangrijke opgave voor het kabinet om hierin niet te verslappen, en dit soort uitingen actief tegen te gaan. De alertheid op radicaliserende tendensen is niet alleen een zaak van 'Den Haag'. Het vraagt ook attent optreden en vroegtijdig herkennen van signalen door bijvoorbeeld politieagenten en leerkrachten.

Juist ook de verbinding tussen islam en geweld is een onderwerp dat veel Nederlanders bezighoudt. Het zou goed zijn als het kabinet stimuleert dat hierover openlijk het debat wordt aangegaan.Te veel wordt om de lieve vrede dit moeilijke onderwerp verzwegen, en volstaan met bezweringsformules dat je nu eenmaal met elke godsdienst de goede en verkeerde kant kunt opgaan.

Contact aangaan

Je hebt er geen onderzoek voor nodig om vast te stellen dat zowel onder autochtonen als onder allochtonen de neiging bestaat contact met elkaar te vermijden. Dat is geen goede zaak. We hoeven het niet te verwachten van allerlei hoogverheven dialogen. Maar het ontbreken van normaal menselijk contact is een gevaarlijke voedingsbodem voor wederzijdse onvruchtbare vijandbeelden. Het bevorderen van ontmoeting en contact tussen allochtone en autochtone groeperingen binnen onze samenleving is dan ook een belangrijke doelstelling.

Integratie blijft een proces dat van twee kanten moet komen. Aanpassing, actieve inburgering mag worden gevraagd van de nieuwkomers in ons land. Actief de Nederlandse taal leren, je verdiepen in de achtergronden en geschiedenis van Nederland.Weet hebben van de geschreven en ongeschreven regels die horen tot de samenlevingsetiquette in ons land. Anderzijds is inpassing, een plaats bieden, de opdracht voor de autochtone bevolking. Inpassing betekent niet een naïef multicultureel ideaal nastreven, maar wel een daadwerkelijk ruimte bieden voor bijvoorbeeld stageplaatsen voor allochtonen.

Als SGP zijn we aanspreekbaar op een positieve houding tegenover allochtone medeburgers. Dat betekent niet dat wij een grenzeloos immigratiebeleid voorstaan. Integendeel.Alleen al uit het oogpunt van het voorkomen van integratieproblemen is een zeer terughoudend toelatingsbeleid geboden. Bovendien staan wij negatief tegenover de groei van de islam in ons land. Maar ook al is het waar dat in het verleden een onverstandig open toelatingsbeleid is gevoerd tegenover gastarbeiders, dat draaien we nu niet meer terug. Het gaat hier om vreemdelingen die hun eigen rechtspositie in de Nederlandse samenleving hebben verworven. Zij moeten positief behandeld worden als volwaardige medeburgers; met alle plichten, maar ook met de rechten die daarbij horen. De Bijbel laat er geen misverstand over bestaan dat vreemdelingenhaat, in welk jasje dan ook, de verkeerde weg is.

C.G. van der Staaij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen