AOW met 67 jaar

Op allerlei gebied doen zich forse problemen voor. en waarschijnlijk hebben we het dieptepunt nog niet bereikt. Geen wonder dat allerlei onorthodoxe remedies de ronde doen. Voor ingrepen die voorheen werden afgewezen, lijkt nu de tijd rijp te zijn. een daarvan betreft de AOW. en dan gaat het met name om de leeftijd waarop men daarvan mag genieten. Die ligt sinds de invoering in 1957 op 65 jaar. Dat was toen al sinds jaar en dag de normale pensioneringsleeftijd. Maar inmiddels wordt er gesproken over 67 jaar.

Geen natuurgegeven
Die grens van 65 jaar is natuurlijk ook geen natuurgegeven. er zijn allerlei argumenten aan te voeren waarom het noodzakelijk en ook mogelijk is om die leeftijd geleidelijk aan op te trekken. In Duitsland en Groot-Brittannië is daar al toe besloten. De financiering van de AOW is al langer een probleem. Dat heeft te maken met het feit dat de naoorlogse geboortegolf thans de 65 nadert. Dat is echter een tijdelijk verschijnsel, al moeten de extra kosten daarvan de eerstkomende decennia wel worden opgebracht. er is echter ook een structureel probleem. Mensen worden tegenwoordig ouder dan vroeger. Het komt regelmatig voor dat mensen al ophouden met werken, terwijl een of beide ouders nog in leven zijn. Op die manier moeten er twee generaties door de daaropvolgende generatie onderhouden worden.

De verhouding tussen het aantal werkenden en het aantal AOW-ontvangers verschuift dus in ongunstige zin. De VUt-regelingen dragen daar nog verder aan bij. Het wordt gewoon te duur om mensen al met hun 62ste of 65ste te laten stoppen met werken. Maar omdat ook het aantal gezonde levensjaren toeneemt, zijn mensen van 65 meer dan vroeger tot werken in staat. Dat werk is tegenwoordig ook fysiek minder belastend dan in de tijd van hun vaders en grootvaders.

Pensioenfondsen
Nu werd tot voor kort vaak gezegd dat het pensioenstelsel in Nederland zich gunstig onderscheidde van dat in veel andere landen, omdat alleen de AOW volgens het omslagstelsel gefinancierd wordt. Voor de bedrijfspensioenen en ook voor de ambtenarenpensioenen geldt het kapitaaldekkingsstelsel. Samen met de werkgever sparen mensen voor hun eigen pensioen. Maar ook daar is een kink in de kabel gekomen. Door het instorten van de aandelenkoersen zijn de vermogens van de pensioenfondsen geslonken. Bovendien brengt de lage rentestand met zich mee dat er hogere premie-inkomsten nodig zijn om in de toekomst een bepaald uitkeringsniveau te garanderen.

Ook dat draagt ertoe bij dat de discussie over de pensioengerechtigde leeftijd is opgelaaid. De financiering van de AOW doet een steeds groter beroep op de staatskas. Op een verhoging van de pensioenpremies zitten de werkgevers (en ook de overheid voor wat betreft de ambtenarenpensioenen) nu zeker niet te wachten. Verlaging van de pensioenen is evenzo een dramatische ingreep.

Geleidelijk aan
Sinds mensenheugenis is 65 jaar de leeftijd waarop men met pensioen gaat. Mensen rekenen daarop. De inperking van allerlei VUt-regelingen stuitte de afgelopen jaren op veel verzet. Dat betekent dat je zo’n ingreep heel geleidelijk aan moet laten verlopen. Bijvoorbeeld door de AOW-gerechtigde leeftijd met een maand per jaar te verhogen. Dat is ook ongeveer het tempo waarin de gemiddelde levensduur in Nederland stijgt. Als je daar over twee jaar mee zou beginnen, geldt pas in 2035 dat de AOW ingaat als je 67 wordt. Iedereen heeft dan tijd genoeg om zich daarop in te stellen. en mensen blijven even lang van hun pensioen genieten, alles uiteraard op basis van statistische gemiddelden. De periode waarin mensen werken en daarmee ook AOW-premie betalen en hun pensioen opbouwen wordt op die manier echter langer. een jaar langer doorwerken levert plm. acht procent meer pensioen op.

Slijtende beroepen
Uiteraard zijn er de zogenaamde slijtende beroepen: beroepen die veel van een mens vergen, bijvoorbeeld in de bouw. Ambulancechauffeurs en politieagenten kunnen hier ook genoemd worden. Die gaan ook nu niet door tot hun 65ste. Dat moet zo blijven. Waarbij ook vastgesteld kan worden dat er iets fout zit in bedrijfstakken waar veel werknemers met 50 jaar al versleten zijn. en als bepaalde taken echt te zwaar worden, betekent dat nog niet dat mensen helemaal niets meer hoeven te doen. Dan moet gezocht worden naar aangepast werk.

De VUT zoals we die vroeger kenden en waardoor velen met hun 60ste of 62ste ermee ophielden (en sommigen zelfs voor hun 60ste) gaat onvermijdelijk verdwijnen. Wellicht spreken we straks van vervroegde uittreding als iemand rond zijn 65ste verjaardag ophoudt met werken. Met een geleidelijke verhoging van de pensioengerechtigde leeftijd verandert er op korte termijn vrijwel niets. Maar op langere termijn voorkomt die ingreep allerlei problemen. De druk op de overheidsfinanciën, die er door de jongste ontwikkelingen slecht voorstaan, neemt af en ook de pensioenfondsen worden minder genoodzaakt tot drastische ingrepen vanwege hun gedaalde dekkingspercentage. Weliswaar loopt thans de werkloosheid fors op, zodat we de oudere werknemer niet per se nodig hebben, maar over vijf of tien jaar worden we waarschijnlijk weer geconfronteerd met aanzienlijke tekorten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen