Wegduiken

twee weken geleden bijvoorbeeld. Ik moest even voor een paar aspirientjes naar het Kruidvat, dus begaf ik mij naar het dichtstbijzijnde filiaal van deze winkelketen in de Haagse binnenstad. Amper was ik de voordeur van de tweede Kamer uit, of hup, daar vloog er rakelings langs m’n rechteroor een voorwerp dat sterk leek op een verwijt. ’t Is dat ik nog net op tijd kon wegduiken achter een op de stoep geparkeerd staande dienstauto van een bewindspersoon, anders had ik de volle laag gekregen. en toen ik even later m’n hoofd voorzichtig boven de motorkap van de donkerblauwe ministersbolide uitstak om te kijken wie dat verwijt wel had gegooid, keek ik recht in het gezicht van niemand minder dan ons aller minister voor jeugd en gezin, de heer Rouvoet.

Ik wist even niet hoe ik het had. Maar toen ik van de eerste schrik bekomen was, verliet ik ijlings mijn schuilplaats om, ietwat verontwaardigd over zo veel asociaal gedrag, recht op de bewindsman af te stevenen. en omdat ik de minister voor jeugd en gezin al wat langer ken, val ik direct met de deur in huis: “Zeg André, wat had dát te betekenen? Als ik niet net op tijd had gebukt, had ik nu een gat in m’n hoofd gehad. Zoiets dóe je toch niet, en al helemaal niet als minister die het goede voorbeeld moet geven aan de jeugd van tegenwoordig?!”

“O,” zei minister Rouvoet, “maar dat was niet persoonlijk bedoeld hoor. Je schrijft af en toe wel eens misselijke stukjes over de CU in de Banier, maar volgens mij bedoel je het niet zo kwaad. Nee, het punt is dat ik net van m’n persoonlijk assistent te horen kreeg dat de Amsterdamse wethouder Marcouch mij in de schoenen schuift dat ik discriminatie van homo’s goedpraat. Daar ben ik ontzettend kwaad over, want dat verwijt klopt van geen kanten. Als er één is geweest die alles uit de kast heeft gehaald om het coalitieakkoord een roze randje te geven, ben ik het wel. Dus heb ik via mijn woordvoerder laten weten dat ik dat verwijt verre van me werp. Dat heb ik net dus gedaan. Sorry dat uitgerekend jij dat verwijt bijna in je gezicht kreeg.”

Met dit ‘sorry’ van Zijne excellentie Rouvoet, is wat mij betreft de kous af.

Verwijtwerpen
Het begint trouwens een soort rage te worden hier in politiek Den Haag, dat smijten met beschuldigingen en verwijten. In de gauwigheid heb ik eens even gekeken hoe vaak kamerleden en ministers dit jaar verwijten, of dat soort dingen, verre van zich hebben geworpen. Ik telde er minstens zeven. en dat alléén nog maar in de tweede Kamer. Als je ook nog eens de beschuldigingen meetelt die via de kranten ver weg worden geworpen, dan komen er al met al zo’n stuk of dertig bij.

Als het zo doorgaat, dan ga ik bij het evenementenbureau van Den Haag voorstellen om jaarlijks op het Binnenhof een wedstrijd verwijtwerpen te organiseren. Ministers en kamerleden mogen het dan tegen mekaar opnemen: wie gooit er het hardst en het verst?

Krijtstreep
Wedden dat Balkenende wint? In ieder geval in de categorie hard werpen. Hij krijgt per slot van rekening de meeste harde verwijten, dus zal hij ook wel het best getraind zijn in het hard terugwerpen. Vorige week vrijdagochtend vroeg zag ik hem nog staan oefenen, op de oprit naar het torentje. eerst legde hij het verwijt goed in z’n hand, vervolgens nam hij een enorm lange aanloop tot een door z’n kamerbewaarder getrokken witte krijtstreep, en hatsiekadee, daar ging het verwijt met een enorme zwaai door de lucht….. plons, de Hofvijver in. Maar na een paar keer werpen, lukte het de minister-president zowaar om tenminste één verwijt op de andere oever van de Hofvijver te doen belanden – bijna door de ruit van de residentie van de Duitse ambassadeur! De duiven die nog diep in hun veren zaten te soezen in de kastanjebomen op de Lange Vijverberg, fladderden verschrikt op. Dus nogmaals, ik tip de Balk voor een gouden plak.

Hansaplast
Hoewel, vlak die André Rouvoet ook niet uit. Mikken is niet z’n sterkste punt (gelukkig maar, want anders had ik nu een enorme Hansaplastpleister op m’n hoofd en was ik al lang door m’n aspirientjesvoorraad heen), maar André werpt wel héél erg ver.

Zo plofte er vorige week bij de SGP zo maar uit het niets het verwijt op de stoep dat wij SGP’ers de discussie over het schrappen van de godslastering uit het Wetboek van Strafrecht “te principieel” maken. toen ik uit het raam keek wie ‘m ons dat had geflikt, zag ik nog net de jaspanden van de minister voor Jeugd en Gezin om de hoek glippen. In een interview met het blad Wapenveld verklaarde de eerste man van de CU zelfs dat hij in het kabinet “met overtuiging” had ingestemd met het schrappen van het godslasteringverbod.

Als je dan vervolgens de SGP verwijt de zaak “te principieel” te maken, kun je toch echt héél erg ver werpen.

Of niet, dan?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen