Van campagnebelofte naar realiteit

Trends
Als we de uitkomsten van de verkiezingen analyseren, zien we geen opvallende uitschieters. er lijkt echter wel sprake te zijn van een aantal trends. Zo is het opkomstpercentage al jaren bedroevend laag: op 4 juni was het slechts een magere 37 procent. In 2004 was dit nog bijna 40 procent. een tweede trend is dat het verhaal van de grote partijen de kiezer niet meer overtuigt. De campagne werd enerzijds overheerst door het ‘europa: Ja!’ van D’66 en aan de andere kant overvleugeld door het negatieve anti-europa sentiment van de PVV. Voor een genuanceerd verhaal was haast geen ruimte.

Uitslag
Deze trend heeft zich duidelijk vertaald in de uitslag: de VVD heeft één en het CDA heeft twee zetels moeten inleveren. De PvdA heeft zelfs forse klappen gekregen: de sociaaldemocraten gingen van zeven naar drie zetels! Gelukkig heeft de CU-SGP zich wel kunnen handhaven in het Europees Parlement (EP), ondanks dat de Nederlandse afvaardiging in het europarlement in totaal twee zetels moest inleveren. De gecombineerde lijst pakte zelfs een procent winst, waardoor de tweede zetel volledig zelfstandig werd veroverd. In 2004 was de tweede zetel nog een restzetel, met dank aan de lijstverbinding met het CDA.

Europese Unie
Deze trends zijn ook zichtbaar binnen de hele Europese Unie: de gemiddelde opkomst was zo’n 43 procent, terwijl dat in 2004 nog 45 procent was. Ook de tweede trend is opmerkelijk over heel Europa verspreid. De sociaaldemocratische en liberale fracties in het EP hebben fors zetels moeten inleveren. De christendemocraten komen nog wel redelijk ongeschonden uit de strijd: deze fractie blijft de grootste. De rechtse, eurosceptische partijen zijn gegroeid. Zo heeft de National Party voor het eerst twee zetels in het EP weten te veroveren. Ook de Nederlandse PVV maakt zijn debuut in het EP met vier zetels.

Fractie
De campagne is gestopt, de uitslag is bekend. Maar haast niemand lijkt zich te realiseren dat het nu nog moet gaan beginnen! Allereerst moeten de verkozen Europarlementariërs een fractie gaan samenstellen. Zonder fractie begin je in het EP niets: weinig spreektijd, geen belangrijke commissies, geen interessante rapporteurschappen. Door een rapporteurschap heeft een Europarlementariër immers de mogelijkheid om een thema op de agenda van het Parlement te zetten.

De keuze voor het wel of niet deelnemen aan een fractie lijkt dus snel gemaakt te zijn. er zit wel een adder onder het gras: een fractie moet minimaal twintig leden tellen. De PVV heeft al toegezegd niet te gaan deelnemen aan een fractie. Hiermee doet ze haar eigen campagnebeloftes tekort. Als zogeheten ‘niet-ingeschrevenen’ zullen de fractieleden van de PVV weinig kunnen klaarspelen in Brussel. Hoewel dit misschien de bedoeling is van de partij, is het natuurlijk gewoon kiezersbedrog.

Conservatieven
De afgelopen vijf jaar heeft de CU-SGP deelgenomen aan de fractie IND/DEM, een fractie waaraan een ratjetoe van onafhankelijke partijen deelnamen, die de fractie vooral gebruikten als podium voor hun eigen programma’s. Deze fractie zal na de verkiezingen niet meer terugkeren. De Eurofractie van CU-SGP moest dus op zoek naar een nieuwe fractie, want opereren als ‘niet-ingeschrevenen’ brengt vooral nadelen met zich mee. Hiervoor stonden een aantal opties open. een belangrijke optie was deelname aan de christendemocratische fractie, de Europese Volkspartij (EVP). In een grote fractie als de EVP zullen onze europarlementariërs echter compleet onzichtbaar worden. Daarnaast zal de Bijbelse boodschap, die SGP en CU voor europa hebben, volledig in het niet vallen in deze enorme fractie.

De SGP-jongeren steunen daarom de toetreding van de eurofractie tot de fractie van de Britse conservatieven. Deze conservatieven waren van 1999 tot en met 2004 lid van de christendemocratische fractie, maar vormen nu vanwege het pro-Europa verhaal van de EVP een eigen fractie. Zowel de SGP als de ChristenUnie heeft veel meer raakvlakken met de Britse conservatieven dan met de EVP.

Uitdagingen
Als de startposities zijn ingenomen, zal het echte werk beginnen. In campagnetijd zijn voorstellen gedaan om Europa te veranderen, te verbeteren. De SGP-jongeren zien voor de komende periode een flink aantal grote uitdagingen voor de Eurofractie van CU-SGP. Voorbeelden hiervan zijn het ontwikkelen van een gemeenschappelijk asielbeleid, het opzetten van een Europees drugsbeleid, het blijvend onder de aandacht brengen van de bijzondere positie van Israël, het structureel aandacht vragen voor christenvervolging en het voeren van de discussie over het verdrag van Lissabon: de toekomst van de Europese Unie.

Sommige partijen zullen de komende vijf jaar opereren als Eurofielen, andere juist als Eurosceptici. We moeten ons wel realiseren dat de Europese Unie een feit is en dat we niet alles kunnen veranderen in vijf jaar. Wij blijven daarom graag Eurorealisten!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen