Het ‘enkele feit’ verdwijnt

Wel gaat de enkele-feitconstructie uit de wet verdwijnen. Nu was dat ook in juridisch opzicht een moeizaam verhaal. Religieuze instellingen mochten personeelsleden niet ontslaan en sollicitanten niet weigeren vanwege het enkele feit van hun ras, geslacht, nationaliteit of seksuele geaardheid. er moesten altijd bijkomende factoren zijn die een dienstverband zeer bezwaarlijk zouden maken.

Advies Raad van State
De regering volgt daarbij in grote lijnen de Raad van State, die deze zomer duidelijk begrip toonde voor de moeilijke positie van confessionele scholen. Hun vrijheid om de eigen identiteit ook in het personeelsbeleid gestalte te geven mocht zwaarder wegen dan het algemene discriminatieverbod. De Raad van State vindt het gerechtvaardigd wanneer vanuit de grondslag van de school bepaalde eisen van principiële loyaliteit en goede trouw aan de werknemers worden gesteld. Wanneer de school en haar achterban een homoseksuele leefwijze verwerpelijk vinden, kan de eis dat de leerkrachten daarnaar handelen gezien worden als een wezenlijk en legitiem beroepsvereiste.

Contra Plasterk
Dat het kabinet de lijn van de Raad van State volgt, hebben we uiteraard niet te danken aan minister Plasterk. Die heeft in het verleden duidelijk gemaakt dat wat hem betreft scholen geen leraren mogen ontslaan die openlijk homo zijn. Die beleidslijn zou echter op groot verzet hebben gestuit van de kleinste regeringspartij. terecht noemde Rouvoet het al in een vroeg stadium onaanvaardbaar als in een kabinet met de ChristenUnie de vrijheid van onderwijs zou worden ingeperkt. Maar hoe zal dat gaan in een volgend kabinet waarvan de ChristenUnie geen deel uitmaakt? Van D66, de SP, de VVD of de PVV is in dit opzicht niets goeds te verwachten. Zij vinden met Plasterk dat je gewoon homo moet kunnen zijn. Ook als leerkracht in het christelijk onderwijs. Homoseksualiteit geldt tegenwoordig als een volstrekt gelijkwaardige variant. De inmiddels wettelijk vastgelegde gelijkheid van homo’s en hetero’s wordt gezien als een fundamenteel rechtsbeginsel van de Nederlandse samenleving. Iets om trots op te zijn. Moslims of christenen die zich daar niet bij neer willen leggen, plaatsen zich in feite buiten onze beschaving, zo redeneert men. Van moslims wordt dan door Wilders en de zijnen al gauw gezegd: die horen hier niet. ten aanzien van orthodoxe christenen klinkt dat geluid gelukkig nog niet.

Europese inbreng
Daarbij moeten we ook constateren dat de inbreng van de Europese instellingen op dit terrein negatief is. In Brussel vond men dat Nederland met de uitzonderingsbepalingen in de Algemene Wet Gelijke Behandeling tegen de
Europese nondiscriminatieregels in ging. Ook de Raad van Europa vond dat Nederland op die manier discriminatie goedkeurde. Confessionele instellingen zouden bij hun personeelsbeleid zonder meer moeten voldoen aan de algemeen geldende regels. Buiten Nederland is er kennelijk nog minder begrip voor orthodox-christelijke opvattingen die fundamenteel afwijken van wat in de moderne samenleving normaal gevonden wordt. Steeds weer blijkt dat discriminatie een begrip is dat gemakkelijk tegen ons gebruikt wordt. Met de beschuldiging van discriminatie wil men ons in bepaalde situaties dwingen om wat goed en wat kwaad is gelijk te behandelen. Wie daarin om principiële redenen niet mee kan gaan, wordt aangeklaagd. Gelukkig garandeert de grondwettelijk verankerde vrijheid van onderwijs ons nog een bepaalde ruimte. Maar het is wel bedenkelijk dat we het steeds meer van de uitzonderingsbepalingen moeten hebben. Je wordt gedoogd en het hangt af van het politieke klimaat in Den Haag hoe lang dat nog zal zijn en in welke mate. Dat is niet alleen het geval als het gaat om homoseksuele leerkrachten. er is in dit verband meer te noemen. terecht riep de Vereniging voor Gereformeerd Schoolonderwijs op tot gebed voor onze scholen.

Discussie ChristenUnie
Daarbij komt dat ook in orthodox-christelijke kring het verzet tegen homoseksualiteit afbrokkelt. Dat is de reden waarom het bestuur van de ChristenUnie in het homodebat dat binnen die partij gevoerd wordt, een duidelijk afwijzende stellingname omzeilt. Voor veel van de nieuwe kiezers die men bij de laatste Kamerverkiezingen heeft verworven, is homoseksualiteit geen aangelegen punt. en ook in de traditionele achterban verschuiven de opvattingen. Staatssecretaris Huizinga, zelf Nederlands Gereformeerd, liet begin vorig jaar in een interview in het feministische maandblad Opzij weten dat zij er geen bezwaar tegen had wanneer samenwonende homo’s de partij zouden vertegenwoordigen. In de felle discussie die vorig jaar binnen de ChristenUnie woedde, werd uiteindelijk besloten om in het kernprogramma op te nemen dat „seksuele omgang onlosmakelijk verbonden is met het huwelijk”. Die toezegging diende als pleister op de wonde die het teleurstellende rapport van de commissie-Cnossen bij een aantal partijleden veroorzaakt had. Voor de ethicus prof. Douma was die toezegging destijds een reden om zijn lidmaatschap van de ChristenUnie toch niet op te zeggen. Maar nu het op de verzilvering van die afspraak aankomt, houdt het bestuur de boot af. Die uitspraak wordt nu een voetnoot, meer niet, zo werd begin oktober op het partijcongres in Zwolle besloten. Het integraal opnemen daarvan in het kernprogramma van de partij verschuift men naar de toekomst.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen