Klimaat van Kyoto naar Kopenhagen

De weg naar Kopenhagen gaat niet over rozen. Dat bleek steeds weer tijdens onderhandelingsronden in de afgelopen jaren. Nadat in 2007 het Bali-akkoord werd getekend, leek de weg vrij voor de onderhandelingen voor een opvolger van het Kyotoverdrag dat in 2012 afloopt. De Europese Unie (EU) ging voortvarend en met succes aan de slag met een wetgevend pakket klimaatmaatregelen. De recessie, de aloude spanning tussen ontwikkelde landen en ontwikkelingslanden en de houding van China, India en met name de Verenigde Staten hebben echter een negatief effect op de voortgang. In dit artikel een beschouwing van de actuele situatie.

Barcelona
In november vond in Barcelona de laatste VN-werksessie plaats ter voorbereiding van de top in Kopenhagen. er werden onderhandelingen gevoerd over diverse onderdelen van het uiteindelijke akkoord. Helaas zat er dit keer weinig schot in de zaak. Op hoofdlijnen leek een daadwerkelijk klimaatakkoord onhaalbaar. Het algehele ambitieniveau was te laag en de inzet van de rijke landen bleek zo laag dat de gehele Afrikaanse Unie de onderhandelingen uit onvrede een dag boycotte.

Belangrijke vragen die nog open staan zijn bijvoorbeeld: Willen we de opwarming beperken tot 2 graden of tot 1.5 graad? Willen we de uitgestoten broeikasgassen in 2050 gereduceerd hebben met 50% of met 80%? Met welk percentage willen we de uitstoot van de rijke landen terugdringen in 2020? terwijl de eU bindende nationale emissiereductiedoelstellingen wil, staan de Verenigde Staten hier kritisch tegenover. Zij willen dat er voldoende wordt gekeken naar hun binnenlandse acties op klimaatgebied.

Wie gaat betalen?
Qua financiering wordt ook nog een aantal vragen meegenomen naar Kopenhagen. Moeten er nieuwe instituties en fondsen komen? De EU ziet liever geen nieuw fonds, maar een instituut dat alle geldstromen overziet. De Verenigde Staten en Japan hebben juist wel weer voorstellen voor nieuwe fondsen. en verder: wie betaalt? Zijn dat alleen de rijke landen of moet iedereen betalen? Samen met de Verenigde Staten, Mexico, Singapore en Israël probeert de EU voor te stellen om iedereen mee laten betalen, met uitzondering van de LDC’s, de minst ontwikkelde landen op aarde.

Vooruitgang
Vooruitgang is geboekt op een tekst over transfer van technologie. Belangrijkste punt hier is echter de zorg van de G77 als het gaat over de fondsen en over de intellectuele eigendomsrechten. Er bestaat eensgezindheid dat hiervoor een platform moet komen, maar het ontbreekt nog aan de invulling. Ook is vooruitgang geboekt op het mechanisme om ontbossing tegen te gaan. In Kopenhagen moet alleen over de financiering worden gesproken. Een zeer controversieel onderwerp, maar wel van groot belang voor de EU en haar industrie, is de globale koolstofmarkt naar voorbeeld van het EU-emissiehandelsysteem. Momenteel bestaan wereldwijd diverse systemen naast elkaar en het blijkt zeer moeilijk om deze systemen te integreren.

Verenigde Staten
Een van de grootste barrières voor een klimaatakkoord is echter wederom de Amerikaanse regering. Ze is in de aanloop naar de top erg terughoudend in het sluiten van compromissen. Ook komen er verschillende geluiden door van Amerikaanse zijde. President Obama kondigde vorig jaar aan dat hij er serieus werk van ging maken, maar in praktijk blijkt dat lastig. In april ontwikkelden Waxman en Markey van het US House of Representatives de Waxman-Markeywet om de Verenigde Staten te verplichten tot broeikasgasreductie. Deze wet is in juni nipt aangenomen met 219 tegen 212 stemmen. een wetsvoorstel moet echter ook de Senaat passeren. Daartoe stelden senatoren Kerry en Boxer in september de Kerry-Boxerwet op. De behandeling van deze wet in de Senaat zal niet plaatsvinden voor de Kopenhagen- top.

Woorden of daden
Obama heeft nu dus slechts goedkeuring van het House of Representatives en nog niet van de Senaat als het gaat om ambitieuze compromissen. Als Obama een klimaatakkoord zou tekenen in Kopenhagen, is het mogelijk dat de Senaat de handdoek in de ring gooit en tegen de wet stemt, ofschoon de president de Senaat mag passeren. Als Obama echter niet zou tekenen, heeft de rest van de wereld weinig zin om inspanningen te leveren. In China sprak Obama uit dat hij alleen tevreden is met een alomvattend bindend akkoord in Kopenhagen. Grote woorden die hij nu nog moet omzetten in daden.

De Eurofractie heeft in de afgelopen jaren steeds achter de ambitievolle voorstellen van de EU en van de Nederlandse regering gestaan en zal dat ook blijven doen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen