Bulgaarse kinderzorg?

21 jaar nadat het communisme tot een einde kwam, is het slecht met de kinderzorg gesteld. tot 1989 werden verstoten kinderen en kinderen met een handicap weggestopt in tehuizen onder schrijnende omstandigheden. Daarna is er wel wat verbeterd, maar dat is absoluut nog ontoereikend. De grootschalige opvang wordt met steun van de Europese Unie (EU) omgevormd naar kleinschaliger woonvormen. Maar de problemen voor de kinderen in het land blijven groot: velen leven in kindertehuizen en de omstandigheden zijn er vaak nog triest. De tehuizen hebben te weinig geld om de kinderen behoorlijk te voeden, te kleden en de kinderen krijgen niet de zorg en therapie die ze nodig hebben in geval van een handicap.

Waar de overheid steken laat vallen, doen hulporganisaties onmisbaar werk. Zij zorgen dat er wel kleding, voedsel en zorgverlening is. Ons bezoek vindt dan ook plaats met Kom over en help die al jarenlang actief is in de Bulgaarse kinderzorg.

Obstakels voor goede zorg
Drie obstakels staan een goede zorg voor de kinderen in de weg. ten eerste is niet in kaart gebracht wat elk kind nodig heeft aan zorg en therapie. Daarom wordt daar nu aan gewerkt.

Ten tweede is het overheidsapparaat niet op orde en toegerust voor de omvangrijke financiële hulp van de EU. Die ligt dus op de plank te wachten om te worden besteed aan betere kinderzorg, maar wordt niet gebruikt omdat het land het niet goed kan verwerken. Het overheidsapparaat heeft dus hervormingen nodig.

Een derde obstakel in de aanpak van de kinderzorg is dat er veel te weinig gedaan wordt aan preventie. Zolang er onvoldoende steun is voor ouders die geen mogelijkheid ervaren om hun kinderen zelf groot te brengen, zullen er kinderen in tehuizen blijven komen. Daar komt nog bij dat adoptie en pleegzorg nog maar in de kinderschoenen staan, waardoor kinderen die in tehuizen komen daar vaak ook blijven. Breed in de maatschappij moet er het besef komen dat het belangrijk is om zelf je eigen kind een liefdevol gezin te bieden. De overheid moet er alles aan doen om dat besef te stimuleren door zelf naar elk kind om te kijken, te laten zien dat ook kinderen met een handicap waardevol zijn en juist extra zorg verdienen en door bewustmakingscampagnes te organiseren en te stimuleren.

De overheid moet hierop worden aangesproken. Niet alleen moet er politieke druk worden uitgeoefend. We willen ook onze betrokkenheid tonen, het gaat immers om het leven van kinderen.

Bezoek aan kindertehuizen
We bezoeken kindertehuizen, hulporganisaties, de kinderbescherming en andere autoriteiten. Ook bezoeken we huizen voor begeleid wonen. De overheid sluit een aantal tehuizen en in de plaats daarvan komt kleinschaliger opvang. Waar we scherp op willen letten, is het effect op de kinderen die niet in aanmerking komen voor zelfstandiger wonen, bijvoorbeeld door meervoudige handicaps. Die categorie kinderen dreigt in de verdrukking te komen.

Het doel van het bezoek is dat we de overheden stimuleren om zich te committeren aan een betere kinderzorg. Door de zaken waar het aan schort zoals voedsel, kleding, zorg, zowel medisch als psychisch, concreet aan te pakken kunnen ze resultaten laten zien. Anders blijft het bij goede intenties en verandert er in de praktijk niets. Dat is grotendeels de realiteit zoals we die tot nu toe hebben gezien. Dit neemt niet weg dat we goed en toegewijd personeel hebben ontmoet dat vecht voor de kinderen. Dat geeft hoop voor de toekomst. Uiteindelijk zal Bulgarije op dit terrein op eigen benen moeten gaan staan. Zover is het nog niet. Begeleiding en stimulans vanuit de EU hebben ze hard nodig! Overheden en non-gouvernementele organisaties moeten weten dat de EU achter hen staat als ze zich inzetten voor de kinderen.

Vooralsnog gaat het met kleine stapjes vooruit. De budgetten zijn afgelopen jaar, na enkele kortingen als gevolg van de crisis, enigszins verhoogd. Daarnaast horen we van initiatieven van kerken om te werken aan de preventie om zo het verstoten van kinderen terug te brengen. Die verdienen de steun van de EU! Ze willen in de gemeenten aandacht vragen voor de problematiek en mensen toerusten en helpen waardoor ouders niet meer zo wanhopig zijn dat ze hun kind verstoten. Dit is in feite niet maar een klein gebaar, dit raakt de kern van de christelijke naastenliefde: omzien naar elkaar! Dat is niet vanzelfsprekend in het hedendaagse (West- en Oost-!) Europa, maar wel onmisbaar.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen