Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

We blijven onszelf

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

We blijven onszelf

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Meestal staat de deur bij mij wagenwijd open. Dat heeft een beetje te maken met het feit dat ik vind dat een voorlichter die z’n deur dicht doet beter de deur kan worden gewezen. Open vensters en open deuren, dat is mijn devies. We hebben een verhaal dat klinkt al een klok, en dat mag iedereen horen. Sterker nog, dat móet iedereen horen. De SGP is puur onbijbels bezig als ze het licht onder de korenmaat zet.

Maar goed, dit is open deur.

Toch is de deur van de werkkamer die ik al sinds jaar en dag deel met mijn baas Bas van der Vlies nu dicht. er hangt zelfs een bordje op: ‘Niet storen’. Soms heb ik de neiging daaronder nog een ander bordje te hangen, waarop in kleine letters de toevoeging staat: ‘…we zijn al gestoord.’ Maar zo’n toevoeging zou het SGP-imago geen goed doen, dus hangt die toevoeging er niet.

Waarom nu dan toch een gesloten deur?

Laatste werkdag
Dat heeft te maken met de laatste werkdag van Van der Vlies. Vandaag is zijn laatste werkdag in de tweede Kamer. Na 29 jaren meer dan trouwe dienst en een bovengemiddelde inzet. Natuurlijk, na de verkiezingen komt er nog een moment waarop er in de vergaderzaal van tweede Kamer officieel afscheid van de nestor van de Kamer wordt genomen, samen met alle anderen die het Binnenhof al dan niet gedwongen vaarwel zeggen, maar vandaag is het de laatste dag dat hij in het gebouw zijn gebruikelijke portie vergaderingen en overleggen afwerkt.

En dat doet me toch wel wat.

Wat precies, is moeilijk te zeggen, laat staan uit te schrijven. Je praat dan over een band die in de loop van 26 jaren groeit, een band getekend door mooie en droevige momenten, door succes en teleurstellingen, door hoogte- en dieptepunten. Maar die band is toch vooral gelegd door hele gewone alledaagse en aardse dingen, zoals de dagelijkse begroeting, de bruine boterhammen met smeerworst en de beker melk die nog snel naar binnen wordt gewerkt, blikken van verstandhouding tijdens een interview, voetstappen in de gang, gemopper over de files op de A12 en vermaningen over de door mij geproduceerde geluidsoverlast.

Dat laatste heb ik overigens nooit begrepen, maar dat ligt ongetwijfeld aan mij….

Waarom dan die deur dicht?

Omdat er op de voorkant van die deur al een jaar of wat een advertentie hangt van een of ander bedrijf. Daar staat op: ‘er gaat iets veranderen, maar we blijven onszelf’. Vooral het gedeelte achter de komma spreekt mij natuurlijk aan: we blijven onszelf. Dat is de SGP! en dat moet vooral zo blijven. Du moment dat we een ander worden, zijn we niet meer onszelf – en dat lijkt me niet zo prettig, een ander te zijn. Je hebt wel mensen die zich laten verbouwen, en in Den Haag stikt het van die opgedirkte luitjes die zich graag anders voordoen dan ze zijn -ik ken ze bij name-, maar dat zijn nooit de aardigste mensen om mee om te gaan. Ik benoem ze dus niet…

Onverwoestbaar
We blijven onszelf. Als er één zinnetje op Van der Vlies van toepassing is, is het wel dít zinnetje. In al die 29 jaren bleef hij zichzelf. Natuurlijk, er veranderde best het nodige, en dat hebben we geweten ook. Hij als voorman van de SGP, en wij met ons allen. er is in al die jaren zelfs héél véél veranderd. Maar wat er ook veranderde, ‘de baas’, ‘onze baas’ bleef zichzelf. Met z’n guitoogjes, met z’n gesomber, soms, met z’n tomeloze werkkracht, met z’n onverstoorbaarheid, met z’n gezeglijkheid, met z’n ‘besluitvaardigheid’ en met z’n onverwoestbare stijl en waardigheid.

Bas van der Vlies bleef zichzelf.

en daarom is de deur vandaag een poosje dicht. Staat die open, dan word ik iedere keer herinnerd aan een afscheid dat ook mij best zwaar valt. Dus draai ik die advertentietekst maar even weg uit het zicht.

Vergeten
‘Er gaat wat veranderen, maar wij blijven onszelf’. Zoals gezegd, die is van een of ander bedrijf. Welk bedrijf, “dat heb ik niet meer scherp,” zou Van der Vlies zeggen. Dat ben ik eerlijk gezegd vergeten.

Maar Bas van der Vlies zal ik nooit vergeten….

Dit artikel werd u aangeboden door: Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 28 mei 2010

De Banier | 32 Pagina's

We blijven onszelf

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 28 mei 2010

De Banier | 32 Pagina's