Met alle vrijmoedigheid

Enige tijd geleden stelde een SGP-raadslid dat hij het gemakkelijker vond om in de raadszaal voor zijn principes uit te komen dan tijdens zijn gewone dagelijkse werk.

In zijn toelichting gaf hij aan dat in de raadszaal iedereen het van een SGP’er min of meer normaal vindt dat hij voor zijn Bijbelse principes uitkomt en dat is in een alledaagse situatie eerder het omgekeerde. Je bent dan vooral als man een stuk anoniemer en aan de buitenkant niet gelabeld. Situatie en verwachtingspatronen in de omgeving bepalen in dezen (wellicht ongewild) het handelen van u en mij. Hierdoor dreigt het gevaar om in twee of zelfs meer werelden te gaan leven. Ongetwijfeld zullen volksvertegenwoordigers en ambtsdragers onder de lezers dit nog meer dan anderen herkennen. In de kerk, in de raadszaal, onder gelijkgezinden, ja dan gaat het, maar daarbuiten, hoe staat het er dan voor?

Schaamte?
Als we kijken naar het leven en de persoon van Paulus dan zien we dat er een tijd is geweest dat hij zich schaamde voor het evangelie van Christus. Dat uitte zich niet passief, maar actief. Hij was een vervolger van de gemeente. Hij haatte Jezus van Nazareth, omdat hij dacht zalig te kunnen worden door de werken van de wet. Juist de leer en de persoon van Christus bepaalden hem erbij dat dit niet kon en daar wilde Saulus niet van weten. Hij gruwde van de verzoening door een Ander. Hij ergerde zich aan deze boodschap en het liefst wilde hij dat niemand hier meer over zou spreken. Hij schaamde zich er niet voor om een vervolger te zijn van het evangelie van Christus. Zo erg is het natuurlijk niet bij een trouw partijlid, of toch wel? We zijn van dezelfde lap gescheurd en hoogstens de buitenkant verschilt, maar vanbinnen is er bij de mens van nature niets dan haat, ergernis en schaamte met betrekking tot het evangelie van Jezus Christus. Bent u hier achter gekomen? Alleen door Gods genade kan dit anders zijn of worden, ook voor u. Van die genade mag Paulus getuigen. Hij schrijft aan de gemeente van Rome dat hij zich niet schaamt voor het evangelie van Christus. Hij is bereid om het ook te verkondigen tot in het hol van de leeuw toe. Ook in het centrum van cultuur en wetenschap van die dagen moet dit evangelie van Christus klinken. Iedereen, zowel Jood als Griek, moet dit horen, want een andere weg tot zaligheid is er niet. Dat Paulus nog nooit in Rome is geweest, heeft er dus niets mee te maken dat hij niet zou durven of willen. De apostel legt uit dat het door Gods voorzienigheid er steeds niet van gekomen is om naar Rome te komen. Het verlangen om te gaan en ook daar nuttig te zijn was er zeker wel.

Wat een kracht!
Paulus geeft aan waarom hij zich niet schaamt voor het evangelie van Christus. Ongetwijfeld zijn er andere redenen te noemen dan hij hier doet. Hij geeft hier aan dat het een kracht Gods is tot zaligheid. Dat eenvoudige, door velen verachte middel blijkt o zo krachtig te zijn. er is geen kracht in het middel zelf, maar het is een kracht door Gods Geest. Paulus is daar persoonlijk het levende bewijs van. een vervolger werd een verbreider, een vijand werd een vriend. Wat een kracht! Kent u deze kracht ook? Werd God u te sterk? Mocht u vallen op het slagveld van vrije genade? Wie heeft meegemaakt hoe hij zelf werd overwonnen, mag met des te meer vrijmoedigheid getuigen van deze kracht. Het is niet zomaar iets, maar een kracht Gods tot zaligheid. Het Woord van de levende God maakt zalig. Het brengt een zondaar van het grootste kwaad tot het hoogste goed. Wat is het daarom van belang dat er niet wordt gezwegen als het gaat om dit evangelie van Christus. De spreker kan niets en hoeft niets zelf te bewerken. Het is Gods werk om te overtuigen en Zijn discipelen hoeven niet meer dan te getuigen. In een heilige ontspannenheid mag over dit evangelie worden gesproken op de plaats waar we gesteld zijn. God heeft beloofd dat het niet ledig zal wederkeren. Het zal doen wat Hem behaagt. Niet allen zullen geloven. Het is niet automatisch tot zaligheid. Bij sommigen zal het een reuk des doods ten dode zijn, maar bij anderen een reuk des levens ten leven. De beloften van God zullen door Gods Geest gebruikt worden om het geloof in het hart te werken. Ze worden op Gods tijd en wijze door het geloof aan Christus verbonden en zijn in Hem rechtvaardig voor God.

Vermaning en aansporing
Wat is het van het allergrootste belang dat wij de belijdenis van Paulus als de onze mogen kennen. Als deze belijdenis ontbreekt bent u geen voorstander, maar een tegenstander. Gods eer wordt dan tekortgedaan. Dat is toch vreselijk erg? tevens zal er een moment komen dat u achter de waarheid van de woorden van Christus komt. In Markus 8 vers 38 zegt Hij: “Want zo wie zich Mijns en Mijner woorden zal geschaamd hebben, in dit overspelig en zondig geslacht, diens zal Zich de Zoon des mensen ook schamen, wanneer Hij zal komen in de heerlijkheid Zijns Vaders, met de heilige engelen.” Zal dit uw toekomst zijn? Schaamte heeft alles te maken met het ontbreken of kwijnen van de liefde tot God. Waar de liefde vurig is, verdwijnt de schaamte en het omgekeerde geldt ook. Het kan kwijnen zijn. Niet voor niets schrijft Paulus aan timotheüs: “Schaam u dan niet voor de getuigenis onzes Heeren” (2 tim. 1:8a). Blijkbaar hebben Gods kinderen deze vermaning nodig. De Heere laat in onze tekst zien wat Zijn genade en kracht in het leven van Paulus heeft gewerkt. Opdat ook u in de beleving van uw schuld en tekort deze belijdenis zult beoefenen met hart, mond en levenspraktijk, tot Gods eer en zaligheid van zondaren. Dat is nog mogelijk, want God is Dezelfde.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen