Welke stilte moet doorbroken?

Sacharov
De Sacharovprijs wordt altijd rond 10 december uitgereikt tijdens een plechtige zitting in Straatsburg. Dit omdat op 10 december 1948 de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens werd ondertekend. De Sacharovprijs is vernoemd naar de Russische fysicus en dissident Andrei Dmitrievitch Sacharov (1921-1989). Hij is de uitvinder van de waterstofbom. Vanwege bezorgdheid over de gevolgen van zijn uitvinding, vestigde Sacharov de aandacht op de gevaren van de nucleaire wapenwedloop. Sacharov behaalde een klein succes met de ondertekening van het verdrag over een verbod op kernproeven (1963). Ook richtte hij een comité ter verdediging van de mensenrechten en de rechten van politieke gevangenen op. In 1975 ontving Sacharov de Nobelprijs voor de Vrede. Volgens het parlement wordt “de Sacharovprijs toegekend aan uitzonderlijke persoonlijkheden die strijden tegen intolerantie, fanatisme en onderdrukking. Naar het voorbeeld van Andrei Sacharov getuigen de winnaars van de Sacharovprijs van de moed die nodig is om de mensenrechten en de vrije meningsuiting te verdedigen.”

Finalisten
Dit jaar gaat de prijs naar de Cubaan Guillermo Fariñas. Hij werd benoemd in naam van al degenen die in Cuba voor vrijheid en mensenrechten vechten. Fariñas is psycholoog, journalist en politiek dissident, en bracht 11,5 jaar door in de gevangenis. Daar ging hij 23 keer in hongerstaking om tegen het Cubaanse regime, de censuur en mensenrechtenschendingen te protesteren. Volgens de Europarlementariërs die Fariñas nomineerden, is hij een baken van hoop voor tientallen journalisten en activisten die momenteel gevangen zijn. Behalve Fariñas waren er nog twee finalisten. De tweede genomineerde was de ethiopische politica en voormalig rechter Birtukan Mideksa. Zij leidt de oppositiepartij eenheid voor democratie en rechtvaardigheid. Mideksa werd in december 2008 gearresteerd en veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf. Onlangs werd Mideksa toch vrijgelaten. De fractie van Socialisten en Democraten wilde dat het Europees Parlement, door Mideksa de prijs toe te kennen, hoop zou brengen en aandacht zou vragen voor deze jonge moeder, een van de weinige vrouwelijke partijleiders in Afrika. Ook zou het de strijd van duizenden vergeten politieke gevangenen, die vechten voor rechtvaardigheid, de rechtsstaat en democratie in Ethiopië, waarborgen. De derde en laatste finalist was de Israëlische niet-gouvernementele organisatie Breaking the Silence. Deze organisatie verzamelt getuigenissen van Israëlische soldaten en veteranen en maakt die openbaar. Het doel is om het Israëlische publiek de werkelijkheid van de bezettingen te laten zien door de ogen van Israëlische soldaten en het debat te voeden over de gevolgen van de bezetting voor de Palestijnse bevolking en de Israëlische samenleving. Op de website van het parlement staat te lezen: “In een maatschappij die het liefst voorbijgaat aan het onrecht en de onderdrukking die eigen zijn aan de bezetting, is het werk van Breaking the Silence van essentieel belang.” De organisatie benadrukt hoe de Israëlische samenleving “de ogen blijft sluiten en blijft ontkennen wat er in haar naam gebeurt”, en meent dat Israël zich schuldig maakt aan apartheid en etnische zuivering. De fractieleider van de Groenen, Daniel
Cohn-Bendit, zei over de nominatie dat een stem voor Breaking the Silence een stem is voor vrede, voor de eer van de Israëlische democratie en voor een tweestatenoplossing: “Wij willen vrede een kans geven.”

Israël
Het probleem is niet alleen het werk van Breaking the Silence, die Israëlische soldaten scherp beschuldigt. De grootste schande is dat de prestigieuze prijs nu wordt misbruikt om de Joodse staat te stigmatiseren. De prijs is bedoeld om diegenen te eren die strijden tegen ‘intolerantie, fanatisme en onderdrukking’. en nu worden activisten die opereren in een van ’s werelds meest levendige democratieën genomineerd. De grootste bedreiging voor deze Israëlische activisten is het oplopen van een zonnesteek door het lange vergaderen op de terrassen in Tel Aviv. Door Israël te scharen in dezelfde categorie als onderdrukkende landen zoals Ethiopië en Cuba, heeft het parlement zichzelf weer in diskrediet gebracht door een nieuwe poging om Israël te delegitimeren. Israël wordt opnieuw weggezet als paria en schurkenstaat. Overigens sprak de weduwe van Sacharov, Yelena Bonner, vorig jaar op het Oslo-forum over de sympathie van haar overleden man voor Israël. Zij citeerde Sacharov als volgt: “All wars that Israel has waged have been just, forced upon it by the irresponsibility of Arab leaders.” Er is geen ‘stilte’ om te doorbreken. Israel is een luidruchtige en open democratie, waar zittende ministers onderzocht worden op beschuldigingen van corruptie, met een Hooggerechtshof dat Palestijnse aanklachten tegen de Israëlische regering behandelt, en een sterke pers die routinematig scherpe kritiek levert op de regering en het leger. De Europese obsessie met de tekortkomingen van Israël, werkelijk of ingebeeld, schaadt niet alleen Israël. Deze vooringenomenheid schaadt ook diegenen die hun leven en vrijheid riskeren door hun oppositie tegen werkelijk onderdrukkende regimes.


Noot
1 http://www.europarl.europa.eu/parliament/archive/staticDisplay.do?language=NL&id=1003

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen