Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Werken aan scherpere prostitutieregels

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Werken aan scherpere prostitutieregels

9 minuten leestijd Arcering uitzetten

In 2000, onder paars, is het bordeelverbod afgeschaft. Het belangrijkste motief daarvoor was dat de seksbranche daarmee makkelijker te reguleren zou zijn; dat prostitutie uit de illegaliteit zou komen, en daarmee de misstanden beter konden worden aangepakt. Een redelijk naïeve veronderstelling, die bovendien voorbij gaat aan het feit dat prostitutie als zodanig al een misstand is, maar de paarse partijen beweerden bij hoog en bij laag dat het stukken beter zou gaan.

Mooi niet dus. Nu we zo’n tien jaar later zijn, blijkt dat het wereldbeeld van paars veel te rooskleurig was en is. onderzoek, ondersteun door ervaringen van ‘ervaringsdeskundigen’ en politie en justitie, wijst uit dat er hoegenaamd niets is verbeterd. Integendeel. Enigszins tot bezinning gekomen, heeft de regering daarom een wetsvoorstel ingediend om alles toch wat beter te reguleren en de nog altijd bestaande misstanden aan te pakken. Minister Opstelten van Veiligheid en Justitie verdedigde het voorstel in de Tweede Kamer.

Namens de SGP voerde voorman Van der Staaij het woord. Hij had een stevige bijdrage, qua tijd én qua inhoud. Het voert te ver de hele bijdrage te citeren. Daarom hier slechts een paar elementen uit het wetsvoorstel en de mening daarover van de SGP, dit aan de hand van vier amendementen die de SGP heeft ingediend.

Nuloptie

Allereerst betreft dat de zogenaamde nuloptie voor gemeenten. Toen het bordeelverbod werd afgeschaft, heeft o.a. de SGP ervoor gepleit om gemeenten de vrijheid te geven om hun grondgebied te verschonen van een of meer bordelen. Die vrijheid kwam er niet. Nu de wet wordt aangepast, komt het kabinet alsnog tegemoet aan deze wens, zij het – naar de mening van de SGP- wat te miezerig. De pijn zit ‘m met name in het feit dat de nuloptie zich nu beperkt tot bordelen. Dat is op zich natuurlijk goed, maar het zou beter zijn om het uit te breiden tot zeg maar de hele ‘seksindustrie’. Anders krijg je gegarandeerd gerommel omdat dan op alle mogelijke manieren gezocht zal worden naar iets wat iets anders lijkt, maar in de praktijk gewoon een bordeel is. Als je dat nu goed regelt en duidelijkheid schept, voorkomt dat later veel ‘gedoe’. Van der Staaij: “Een beperking tot alleen prostitutiebedrijven zorgt ervoor dat exploitanten via gekunstelde constructies de mazen van de wet opzoeken. Een eenduidig nulbeleid voorkomt dat bedrijven onder bepaalde schijn toch een prostitutiebedrijf runnen.

Slecht levensgedrag

Iemand die een bordeel wil exploiteren, moet daarvoor een vergunning aanvragen. Uiteraard hoort daar dan een onderzoek bij, net zoals dat is bij iemand die een winkel of ander bedrijf wil beginnen. Het zal helder zijn dat de SGP het op de keper beschouwd dwaas vindt dat zo’n vergunning überhaupt wordt gegeven, maar het zal evenzéér duidelijk zijn dat áls die wordt gegeven, de drempel zo hoog mogelijk moet liggen.

Een van de redenen waarom volgens het wetsvoorstel een vergunning geweigerd kan worden, is ‘slecht levensgedrag’. De SGP wil daar uitdrukkelijk bij vermeld zien dat iemand die is veroordeeld wegens een gewelds- of zedendelict of mensenhandel per definitie wordt uitgesloten van een vergunning. Van der Staaij: “Volgens de minister zal een veroordeling vanwege een zedendelict of mensenhandel ook vallen onder de kwalificatie: ‘slecht levensgedrag’. Deze bepaling is naar onze mening zó cruciaal, dat het duidelijk in de wet zelf opgenomen dient te worden. Er mag geen enkele twijfel over bestaan dat iemand die veroordeeld is vanwege een zeden- of geweldsdelict of het delict van mensenhandel nooit in aanmerking komt voor een vergunning om een seksbedrijf te beginnen.”

Registratieplicht

In de wet wordt een aantal gronden genoemd op basis waarvan de burgemeester een vergunning kan weigeren. De SGP wil dat daarbij uitdrukkelijk ook wordt meegewogen in hoeverre het vermoeden bestaat van drang of dwang, uitbuiting of mensenhandel. Wie maar een beetje thuis is in deze duistere wereld, weet dat deze drie zaken meer regel dan uitzondering zijn. Wie zich in deze materie verdiept, schrikt van wat er allemaal ‘te koop’ is en hoe men aan de ‘handelswaar’ komt en ermee omgaat. Onvoorstelbaar.

Over de registratieplicht zei Van der Staaij: “Het wetsvoorstel verbiedt prostituees om zonder registratie te werken, om zo illegaliteit tegen te gaan. Ook geeft het gemeenten de mogelijkheid om in een gesprek te achterhalen of er risico’s zijn dat er sprake is van gedwongen prostitutie. Onderzoek en een of meer gesprekken met de prostituee zijn noodzakelijk, omdat anders het doel van de registratie –het voorkomen van misstanden- niet wordt gehaald. De SGP is dan ook blij dat in het nieuwe voorstel het registratiebewijs alleen na een gesprek wordt overhandigd. Is het eigenlijk wel voldoende om met één gesprek voor het overhandigen van het registratiebewijs te volstaan?

Een vermoeden van slachtofferschap van mensenhandel is geen weigeringsgrond voor registratie. Dat betekent naar onze mening het ontbreken van een extra moment om actie te ondernemen. In amendement nr. 14 stellen we voor om ‘enig vermoeden dat de prostituee slachtoffer is van dwang, uitbuiting of mensenhandel’ als extra weigeringsgrond op te nemen.”

Uitstapprogramma’s

Er zijn, zo blijkt iedere keer weer, heel wat prostituees die liever vandaag dan morgen stoppen met hun ‘beroep’. Het probleem is echter dat zij nauwelijks weten waar ze daarvoor terecht kunnen en hoe ze weer een normaal leven kunnen gaan leiden. Daarom zijn er zogenaamde uitstapprogramma’s gemaakt om hen te helpen ‘het wereldje’ te verlaten en los te laten.

De SGP haakte hier op in door in een amendement vast te leggen dat gemeenten verplicht moeten worden om prostituees op de mogelijkheid van een uitstapprogramma te wijzen. Een goed moment daarvoor is de registratie bij de gemeente, aldus Van der Staaij: “Nog maar weinig gemeenten hebben een visie op uitstapprogramma’s ontwikkeld. Dat moet beter. De SGP stelt daarom voor dat gemeenten een beleidsvisie ontwikkelen over het aanbieden van uitstapprogramma’s.

Het is van cruciaal belang dat prostituees tijdens de gesprekken op de hoogte worden gesteld van de mogelijkheden voor omscholing, ander werk enzovoort. Gemeenten moeten actief informatie aanbieden hierover en ook nadenken over de vraag hoe zij in hun gemeente prostituees op de hoogte stellen van de mogelijkheden. Naast regels voor de wijze waarop uitstapprogramma’s aan de orde komen in het gesprek bij registratie, kan concreet gedacht worden aan bijvoorbeeld informatiefolders, websites, het inhuren van maatschappelijke hulp door organisaties die in de sector werkzaam zijn of projecten voor omscholing en werkbegeleiding.”

Asscher en Jacobs

Overigens was Van der Staaij zijn verhaal begonnen met een opvallend citaat van de Amsterdamse PvdA-politicus Lodewijk Asscher en de feministe Aletta Jacobs. Ik citeer:

“‘Ik zit er om dingen te veranderen en kies onderwerpen die me aan het hart gaan. Met de Wallen en mensenhandel is wel iets raars aan de hand. In Nederland willen we graag geloven dat we prostitutie hier goed hebben geregeld, dat de Wallen zo uniek en fantastisch zijn. Dat is comfortabeler dan de onprettige waarheid dat daar op grote schaal meisjes en vrouwen worden misbruikt. Als je dat zegt, ben je onmiddellijk een moraalridder, heb ik gemerkt. Maar dan is mijn verweer: wat zou je ervan vinden als het je zus is die daar achter de ramen staat, hoe onbelangrijk is het dan?’

Dit heb ik niet zelf verzonnen. Het is een letterlijk citaat uit een interview met de Amsterdamse wethouder Lodewijk Asscher, in Binnenlands Bestuur. Deze woorden zijn me uit het hart gegrepen. Hij plaatst zich hiermee in een oude traditie van onder meer Aletta Jacobs, die een stevige strijd heeft gevoerd tegen prostitutie. Zij verzette zich tegen de gedachte dat prostitutie voor mannen noodzakelijk zou zijn, omdat anders hun gezondheid aangetast werd. Zij stelde: ‘Indien dat werkelijk uwe meening is, zijt ge zedelijk verplicht uw dochters voor dit doel beschikbaar te stellen’.”

Oudste beroep

Na deze citaten van ‘de tegenpartij’ zette onze voorman nog eens uiteen hoe de SGP over dit vraagstuk denkt. Hij deed dat aan de hand van de vaak gebruikte stelling dat prostituee het oudste beroep van de wereld is. Van der Staaij: “Het beroep van prostituee is zeer oud. Maar er is geen beroep dat de hele wereldgeschiedenis door zozeer in een negatief daglicht heeft gestaan. En dat is logisch. Wat voor liefde door moet gaan, wordt voor geld op bestelling geleverd. Seksualiteit wordt hiermee verlaagd tot een commerciële transactie.

Voor velen is het lucratief. Maar dan vooral voor de exploitanten, die zelf het werk niet hoeven te doen. Zij zijn het die –in een groot deel van de gevallen– vrouwen uitbuiten en hun waardigheid ‘op straat zetten’. Zelfs bij die prostitutie die vrijwillig zou zijn, zijn ernstige twijfels op zijn plaats hoe ver die vrijwilligheid reikt. Onder het mom van vrijwilligheid vinden de ergste misstanden plaats: vrouwen als een product dat je kunt aanbevelen of afkraken op internet. De zogenaamde vrijwilligheid zou in de meeste gevallen snel voorbij zijn als de omstandigheden anders waren. Want ook in de legale sector is sprake van onderdrukking die zich onderhuids voltrekt.

Geen oplossing

Het bordeelverbod is ongeveer tien jaar geleden afgeschaft. Die legalisatie heeft weinig goeds gebracht en veel kwaad. Doelstelling van deze legalisatie was destijds om door regulering het probleem beheersbaar te maken en illegaliteit tegen te kunnen gaan. Feitelijk hebben we het tegendeel gezien: er is bepaald geen vermindering van mensenhandel opgetreden en ook in de legale branche is veel wat het daglicht niet verdragen kan.

De SGP is er dan ook nog steeds van overtuigd dat legalisatie geen oplossing maar verergering van het probleem heeft betekend. Wat eerst vanwege de illegale status betrekkelijk gemakkelijk aan te pakken was, omdat prostitutie geen normaal beroep was, is nu veel lastiger aan te pakken. De bewijslast bij de opsporing van misdrijven is nu zwaarder. Niet voor niets zeggen agenten dat in het verleden bij bepaalde problemen snel opgetreden kon worden juist omdat er sprake was van een illegale sector, terwijl nu eerst stevig bewijs gevonden moet worden dat een exploitant niet alles volgens de regels doet en betrokken is bij criminaliteit voordat hij aangepakt kan worden.

Tal van netwerken van handelaren in prostituees zijn actief binnen de Europese Unie om vrouwen een zogenaamd nieuwe toekomst in Nederland te bieden. De meest rooskleurige verhalen worden voorgespiegeld, terwijl de vrouwen in de praktijk in een klein kamertje moeten werken, waarbij de kosten van woonruimte torenhoog is. Van de raamprostituees in Nederland is het overgrote deel afkomstig uit Roemenië, Hongarije en Bulgarije. Het is niet moeilijk om te veronderstellen dat zij onder grote druk staan om het belangrijkste deel van hun inkomsten af te staan. Wanneer je met hulpverleners spreekt, dan blijkt dat die Oost-Europese vrouwen beslist niet gevonden hebben in Nederland wat ze er zochten.”

Dit artikel werd u aangeboden door: Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 18 februari 2011

De Banier | 32 Pagina's

Werken aan scherpere prostitutieregels

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 18 februari 2011

De Banier | 32 Pagina's