Handjeklap

Ik moest bekennen niet een-twee-drie een antwoord paraat te hebben. Dat is zeer tegen m’n gewoonte en ook in strijd met waar ik voor betaald word, namelijk antwoord geven, maar ik wist het gewoon niet. Het zal wel met m’n milde ethische inborst te maken hebben, maar het was nog nooit in me opgekomen om een medemens géén hand te geven. Ik ben redelijk christelijk, en ik ben ook redelijk sociaal - al zeg ik het zelf. Dus moest ik het antwoord op de mij gestelde vraag schuldig blijven.

Zand

Later die dag, toen ik op m’n rijwiel naar huis peddelde en ik m’n zonden van die werkdag nog eens overdacht, draaide de donkerblauwe AA-90 van Hare Majesteit vlak achter mij het Haagse Bos in. Even schoot het door m’n hoofd: zal ik m’n fiets dwars over de weg zetten en haar vragen of zij misschien iemand kent aan wie ze de hand zou weigeren? Hare Majesteit is immers expert handjes-geven. Of het nu de lieve majoor Bosshardt was van het Leger des Heils of de minder lieve achteraf-schurk Mubarak, koningin Beatrix zal nooit, maar dan ook nooit de hand lichten met de etiquette.

Maar omdat onze vorstin net terugkwam uit Oman en Quatar en omstreken en ik al direct zag dat het woestijnzand nog knarste tussen kroon en kapsel, zag ik af van mijn wegblokkade. Die heeft wel wat anders aan haar gekroonde hoofd, dacht ik even invoelend als christelijk-sociaal. Laat ik ons staatshoofd niet lastig vallen met de hoofdbrekens van een Harer onderdanen. Ze heeft genoeg aan héél het land en héél het volk. Met als treurige gevolg dat ik weer eenzaam en alleen op mezelf teruggeworpen werd met de vraag: wie zou ík géén hand geven als-tie voor me stond?

Pels

Alexander Pechtold misschien? De praatpaal van D66 heeft er de laatste tijd een handje van om zich te gedragen als de satophaga stercoraria (dat is de officiële Latijnse naam voor drek- of strontvlieg) in de pels van de VVD, en misbruikt daarbij met zichtbaar vilein genoegen de SGP. De heer Pechtolds spelletje stinkt dus een beetje, maar voor mij zou dat geenszins reden zijn om de geachte afgevaardigde van de gedateerde Democraten uit het jaar 1966 geen hand te geven. Sterker nog: ik heb hem al een paar keer de hand gereikt, en tot op heden heb ik geen mensen in m’n omgeving aangetroffen die me nu met een mond- en neuskapje op bejegenen.

Wie er ook in aanmerking zou kunnen komen om een hand te weigeren zijn de PvdA-kamerleden Khadija Arib en Nebahat Albayrak. Mevrouw Arib komt uit het land waar koning Mohammed de Zesde de scepter zwaait en de wieg van mevrouw Albayrak stond in het land waar ook de mand van mijn Turkse vriendin stond. In die contreien schijnt het een oude en goede gewoonte te zijn om als recht-in-de-leer-gelovige (en dat ben ik nu eenmaal, anders zit je niet bij de taliban-van-het-westen), niet aan handjeklap met vrouwen te doen. Maar bij dezen verklaar ik plechtig me niet te laten kennen als een soort sultan, pasja of emir en deze lieftallige dames, desgewenst uiteraard, zelfs te vereren met een handkus!

Kleerkasten

Geert Wilders dan? Met name linkse lieden willen hun handen niet vuil maken aan Neerlands bekendste parlementariër, in het dagelijks leven tevens werkzaam als aanvoerder van de Partij voor de Vrijheid. Nu zal het in de praktijk niet meevallen om de heer Wilders de hand te drukken omdat hij, tot in het gebouw van de Tweede Kamer aan toe, omringd wordt door allerlei argwanende en oplettende kleerkasten met oortjes die niet toestaan om in de buurt te komen van het object dat zij dag en nacht beveiligen. Maar mocht ik tóch door de vuurlinie heenkomen, dan zou ik niet aarzelen om Geert gewoon een handje te helpen.

Linkse directe

M’n altijd aardige collega Diederik van Dijk suggereerde nog dat ik wellicht wat moeite zou hebben om André Rouvoet met een warme rechtse handdruk te begroeten. Waar Diederik dat nou vandaan haalt?

Ik vermoed dat het te maken heeft met het feit dat een pas gekozen vrouwelijk CU-Statenlid in Drenthe een pas gekozen mannelijke collega van de PVV een linkse directe gaf door hem te bejegenen zoals de Zoetermeerse imam Ebrahim Mohammad minister Verdonk ooit bejegende: ze keurde hem geen hand waardig. Best wel manhaftig van die CU-tante, want nu draaide ze de klassieke rollen gewoon eens om, ongetwijfeld teneinde aan te tonen dat het christendom gans anders is dan de islam. Een vrouw die weigert een man een hand te geven, kom daar in Saudie-Arabië of Oman eens om!

Maar nu weer terug naar André Rouvoet. Iedereen die me kent, weet dat ik iedereen graag m’n rechterhand druk. En de big boss van de ChristenUnie ken ik al jaren. Dus ik draai er m’n hand niet voor om om, oog in oog staand met de fractievoorzitter van de vijf man (m/v) sterke CU-fractie in de Tweede Kamer, te zeggen: “André, geef me de 5.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen