Schatkist

Het gevolg hiervan is dat de overheidsfinanciën volledig in het ongerede zijn geraakt. Inkomsten en uitgaven houden elkaar al lang niet meer in evenwicht. Willen we voorkomen dat onze kinderen en kleinkinderen de dupe worden van een schatkist vol schulden, dan moeten er nu – ten dele pijnlijke – maatregelen worden getroffen. Zo niet, dan loopt de rekening steeds verder op. Niet alleen de financiële rekening, maar ook een andere: die van de maatschappij als geheel.

Inmiddels heeft het kabinet-Rutte al een flink aantal bezuinigingen aangekondigd. Niet dat die allemaal ook zullen worden gerealiseerd (de Tweede en ook de Eerste Kamer zal ermee moeten instemmen), maar het misbaar erover is groot. Aangewakkerd natuurlijk door de oppositie. Als je de linkse partijen hoort, dan is het alsof men de ogen heeft gesloten voor de ernst van de situatie en de noodzaak om in te grijpen. Weliswaar zeggen ze óók te vinden dat er wat moet gebeuren, maar ondertussen schieten ze wél elk voorstel af. Dat schiet dus niet op.

Versterken

Op verzoek van oppositieleider Cohen was er twee weken geleden een debat met premier Rutte over enkele door het kabinet voorgestelde ingrepen. Een voor links en aanverwante partijen makkelijk debat, met tal van slachtoffers op de tribune (zie ook de rubriek ‘Van een ander’) en tranentrekkende voorbeelden in de zaal. Namens de SGP voerde onze voorman Van der Staaij het woord. Er werd uiteraard met speciale belangstelling naar de SGP uitgezien. De coalitie, omdat die erop rekent dat de SGP het kabinet loyaal tegemoet treedt. De oppositie, omdat zij hoopt dat de SGP haar gelederen zal versterken door tegen het kabinet in te gaan.

Tegen die achtergrond koos en kiest de SGP voor een heldere lijn. Geen nieuwe lijn, geen bijzondere lijn, maar gezien het huidige ‘machtsevenwicht’ het beste motto dat we kunnen hebben: onafhankelijk en constructief. Typisch SGP.

Hart en verstand

Van der Staaij: “Bezuinigingen zijn onontkoombaar. Zonder pijn gaat dat niet. Als wij vandaag geen werk maken van het gezond maken van de overheidsfinanciën, dan kunnen wij het sociale beleid van morgen niet betalen. De SGP loopt daarom niet weg voor bezuinigingen. Dat zou goedkoop zijn.

Evengoed blijft de roeping staan om kwetsbaren te steunen. Een schild voor de zwakken vraagt om bezuinigen met verstand en hart. De overheid mag, moet zelfs, mensen aanspreken op hun eigen verantwoordelijkheid, op samenredzaamheid en zorg voor elkaar. Sociaal gedrag is burgerplicht. Als de overheid alles moet doen, is dat onwerkbaar en onbetaalbaar. Dat betekent dat ook mensen die mantelzorg verlenen en die vrijwilligerswerk doen, zich gesteund moeten weten en zo veel mogelijk moeten worden ontzien.

Het overheidsbeleid moet ook sociaal solide zijn. Niemand mag door de bodem van een waardig bestaan zakken. Daar zullen wij elke maatregel en elke wet op toetsen. Wij moeten goed in beeld hebben wat het effect van maatregelen is op gehandicapten, op chronisch zieken en op gezinnen. Daarop zullen wij alle afzonderlijke kabinetsplannen steeds blijven toetsen.

Ja, bij passend onderwijs moet wat gebeuren. Als het te snel gaat, komen er echter brokken. Ja, de stijging van de zorgkosten kan zo niet doorgaan, maar bij de veranderingen in de langdurige zorg moeten wij goed in de gaten houden wat de gevolgen zijn voor de bezorgde mensen met een beperking, die ons nu zo veel bezorgde mailtjes sturen. Ja, iedereen zal het in de portemonnee voelen dat er bezuinigd wordt. Bij de voorstellen voor het beperken van het kindgebonden budget maken wij ons zorgen over de gevolgen voor gezinnen. Zo zal de SGP steeds alle afzonderlijke maatregelen toetsen.

Er blijft staan dat ook een stapeling van op zichzelf redelijke maatregelen onredelijk kan uitpakken in concrete situaties. Daar moet oog en oor voor zijn, in het kader van de algemene politieke beschouwingen. Bij de behandeling van de begrotingen van Sociale Zaken en Werkgelegenheid is het belangrijk dat er totaalplaatjes op tafel komen voor bijvoorbeeld gehandicapten en gezinnen.

Heel belangrijk is uiteindelijk ook het lokale vangnet. Wanneer burgers in de knel komen, moeten oplossingen zo dicht mogelijk bij huis geregeld worden. Juist gemeenten zijn daarbij ook aan zet. Zij doen veel goed in het kader van het minimabeleid. Daarom moet er ook op worden gelet dat gemeenten geen onnodige beperkingen opgelegd krijgen. Die discussie moeten we ook voeren over het kabinetsvoorstel om de inkomensgrens voor het minimabeleid te normeren op 110 procent.

Bezuinigen? Ja. Pijnlijke maatregelen? Onontkoombaar, maar wel met verstand en met een warm kloppend hart voor kwetsbaren.”

Krijgsmacht

Een van de eerste debatten in deze pijnlijke reeks werd een paar dagen eerder gehouden. Dat ging over het snijden in de krijgsmacht krijgen ermee te maken. Uiterst pijnlijk, voor alle betrokkenen. Zeker bij een organisatie waar hard en loyaal wordt gewerkt en waarop al zo veel jaren een wissel wordt getrokken, komt de klap hard aan. in Defensie. De operatie waar minister Hillen voor staat, is gigantisch. Veel werkers in de krijgsmacht krijgen ermee te maken. Uiterst pijnlijk, voor alle betrokkenen. Zeker bij een organisatie waar hard en loyaal wordt gewerkt en waarop al zo veel jaren een wissel wordt getrokken, komt de klap hard aan.

Toen de Tweede Kamer erover debatteerde met minister Hillen, verklaarde onze Defensiewoordvoerder onomwonden dat de ongekend zware bezuinigingen op Defensie wat de SGP betreft ‘onverantwoord’ zijn. Juist nu er in de wereld veel instabiliteit is, is er weer meer behoefte aan een adequate krijgsmacht. Van der Staaij verzette zich met name tegen het wegbezuinigen van bijna alle tanks. Ook wil de SGP dat de twee patrouilleschepen van de marine niet worden verkocht, maar (tijdelijk) uit de vaart worden genomen.

Van der Staaij: “De wereld om ons heen is onrustiger, instabieler, maar vooral onvoorspelbaarder dan ooit. Niemand had tien jaar geleden kunnen vermoeden dat terroristische dreiging in het Westen of piraterij langs onze energieroutes zulke ingrijpende werkelijkheden zouden vormen. Zes maanden geleden dacht niemand aan revoluties in het Midden-Oosten. Wij weten niet welke bedreigingen Defensie over vijf jaar het hoofd moet bieden. Dat toont de behoefte aan een breed inzetbare, flexibele defensieorganisatie. Alleen al om die reden ben ik zeer huiverig voor het wegsnijden van complete wapensystemen. Het opnieuw opbouwen van een geolied wapensysteem kost jaren. De SGP heeft er onvoldoende vertrouwen in dat dit allemaal via internationale samenwerking te ondervangen is, zeker niet als er mensenlevens op het spel staan. Liever bepaalde onderdelen in de slaapstand dan de off-stand.”

Geloofsvervolgden

De SGP maakt al geruime tijd een punt van geloofsvervolgden in de wereld. Opvallend is dat er voor allerlei onderdrukte groepen vaak veel aandacht is, maar dat we over verreweg de grootste groep vervolgden, te weten christenen, nauwelijks iets horen. Wereldwijd worden er 150 tot 250 miljoen christenen verdrukt en/of vervolgd. Elk jaar worden er honderdduizend christenen gedood, enkel en alleen omdat ze geloven. Vooral in islamitische en communistische landen. Harde cijfers! Eind vorig jaar heeft de SGP-fractie door stagiair Wilco Kodde een fractienotitie over deze materie laten schrijven. Die is vervolgens aan minister Rosenthal aangeboden.

Op 14 juni debatteerde de Tweede Kamer over dit thema. Van der Staaij zei onder meer het volgende: “De politieke aandacht hiervoor staat niet in verhouding tot de omvang van dit immense probleem. Het feit dat christenen verkracht, gemarteld, gedwongen bekeerd of vermoord worden in Pakistan, Egypte, India, Soedan, China en Noord-Korea, is geen belangrijk onderwerp op de agenda van wereldleiders. Ook al zijn er soms opmerkingen (…) die tonen dat men de ernst niet kan ontkennen.

Het blijft moeilijk te verklaren waarom bij veel politici, maar ook bij media, dit gevoel van urgentie afwezig is. De vervolging van miljoenen christenen wordt door het Westen niet ervaren als nijpend probleem. Dit raakt de zwakte van het Westen, dat op deze wijze zijn waarden verkwanselt. Ik vrees dat dit in toenemende mate te maken heeft met het feit dat geloofsvervolging hoofdzakelijk – zeker niet alleen! – plaatsvindt in islamitische landen en men dat niet openlijk aan de orde durft te stellen uit angst voor islamitische reacties. Op Europees niveau kennen we de voorbeelden van dit politiek correcte denken.”

Van der Staaij drong erop aan om het toch vooral niet bij gesprekken en woorden te laten. Er zijn politiek en diplomatiek en via ontwikkelingshulp genoeg drukmiddelen die ingezet kunnen en moeten worden. De SGP hoopt in deze kabinetsperiode haar bijzondere positie ook te benutten om het lot van onze geloofsgenoten te verbeteren. Ook van anderen, laat daar geen misverstand over bestaan, maar een speciale verbondenheid met de ‘huisgenoten des geloofs’ is niet meer dan normaal!

Alcoholmisbruik

Een onderwerp waar de SGP veel tijd in stak, is het alcoholmisbruik. Terechte aandacht. Een op de tien sterfgevallen in Europa heeft te maken met alcoholgebruik. Jongeren drinken steeds jonger. Steeds vaker. Steeds meer. Nog recent werd aangetoond dat het aantal jeugdige ‘comazuipers’ door alcoholvergiftiging sinds 2007 is verdubbeld naar zevenhonderd! Gemeenten worstelen met de overlast die jongeren onder invloed van alcohol veroorzaken. En wat te denken van de taferelen die zich in gezinnen afspelen…

Het kabinet wil de Drank- en Horecawet aanpassen om misbruik beter te kunnen aanpakken. De SGP is het daarmee eens, maar vindt óók dat het kabinet te weinig doet. Op drie punten spitste de inzet van de SGP zich toe: 1. De leeftijdsgrens voor de verkoop van alcoholische dranken moet van zestien naar achttien jaar worden opgetrokken. 2. Net als voor rookwaren, moet er een reclameverbod komen voor alcoholica. 3. Supermarkten mogen niet meer stunten met alcoholhoudende dranken.

Het belangrijkst is de ophoging van de leeftijdsgrens naar achttien jaar. Dat de regering en een Kamermeerderheid daar niet aan willen, is onbegrijpelijk, aldus SGP-woordvoerder Dijkgraaf. Er zijn genoeg goede argumenten voor. De meeste gemeenten zijn er vóór. Bovendien is het draagvlak onder de Nederlandse bevolking voor een landelijke leeftijdsgrensverhoging groot. Onderzoek van het NIPO (mei 2007) wees uit dat 76 procent van de Nederlandse bevolking een landelijke leeftijdsgrensverhoging, van zestien naar achttien jaar, steunt. Ook het merendeel (71 procent) van de jongeren tussen de zestien en negentien was opvallend genoeg vóór een verkoopverbod van alcohol onder de achttien.

In het vorige debat over de Drank- en Horecawet bleek dat geen enkele partij principieel tegen een verhoging van de leeftijdsgrens naar achttien jaar is. Waarom dan niet gewoon doen? Omdat de andere partijen zeggen dat eerst de handhaving van de al bestaande leeftijdsgrens op orde moet zijn. Dat argument gaat echter niet op, zei Dijkgraaf. Uit onderzoek van de Universiteit Utrecht blijkt namelijk dat de verhoging van de leeftijdsgrens ook leidt tot een feitelijke verhoging van de leeftijdsgrens waarop jongeren gaan drinken. Dit komt doordat het verschil tussen een veertien- en achttienjarige duidelijker is dan tussen een veertien- en zestienjarige. “De samenleving is er klaar voor, nu de regering nog”, aldus Dijkgraaf.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen