Geen cent naar Griekenland

Geen cent meer naar Griekenland, roepen diverse Kamerleden. En een deel van het Nederlandse volk hoort het met plezier. De SGP is ook van mening dat men niet op onze kosten door kan gaan met onverantwoord overheidsbeleid. De vraag is dan ook hoe je ervoor zorgt dat we uit de eurocrisis komen met zo laag mogelijke kosten. Over één ding zijn alle experts het wel eens: de kosten nemen dramatische vormen aan als we geen cent zouden lenen aan Griekenland. Dan gaat Griekenland acuut failliet en kunnen we fluiten naar de vele miljarden die nu al geleend zijn. Populistische uitspraken klinken soms leuk, maar niet als ze ten koste gaan van de Nederlandse belastingbetaler. Het is dan ook geen oplossing om niets meer te lenen. Wel heeft het zin om het beleid zo te formuleren dat men daadwerkelijk orde op zaken stelt zodat men de geleende euro’s terug kan betalen.

In het kwijt schelden van schulden zien we dan ook niets. Dat is goed geld naar kwaad geld gooien. Het leidt er alleen maar toe dat we in dezelfde situatie blijven zitten. In het internationale verkeer is het uitgangspunt altijd dat we elkaar soms wel moeten helpen maar dat landen altijd schulden terugbetalen. Gelukkig geven internationale organisaties ondertussen aan dat de Grieken wel degelijk in staat zijn om dat ook te doen in de toekomst. In die situatie schuld kwijt schelden is ons te duur. Daarvoor hebben we onze zelf verdiende euro’s hard genoeg nodig in eigen land.

Historische fout herstellen

Wat nu moet gebeuren is het herstellen van een historische fout. Bij de totstandkoming van de euro is wel degelijk nagedacht over problemen waar we nu mee te maken hadden. De oprichters hadden goed door dat landen zouden kunnen profiteren van andere landen door meer uit te geven dan er binnenkomt. Als je één munt hebt, zul je elkaar immers moeten helpen. Als je dan laks bent met belasting innen en ruimhartig met uitgeven, kun je dat doen ten koste van een ander. Daarom werd afgesproken dat er normaal gesproken geen tekorten mogen zijn, tenzij het tegenzit. Maar zelfs dan mocht het tekort niet meer zijn dan 3% van het nationaal inkomen. Ook mocht de staatsschuld niet meer zijn dan 60% van het inkomen. De grote vraag was, wat gebeurt er als landen zich daar niet aan houden? Er moesten boetes komen om ervoor te zorgen dat landen zich aan de spelregels zouden houden. En daar ging het mis. Afgesproken werd dat als landen teveel zouden uitgeven, er in Europa bij meerderheid besloten zou worden over de boetes. Toen Duitsland en Frankrijk in de problemen kwamen, hadden ze weinig zin in boetes. Een politiek spel ontstond met als uitkomst dat er geen boetes werden uitgedeeld. En toen was het hek van de dam. Iedereen wist nu dat je straffeloos de uitgaven kon laten oplopen, ook als de inkomsten tegenvielen. Landen als Griekenland hebben daar van geprofiteerd. Maar ook in landen als Italië, België, Portugal, Spanje en Ierland liep het uit de hand. Met de huidige eurocrisis tot gevolg.

Automatische sancties

De oplossing is dan ook niet om zoveel mogelijk geld te pompen naar landen die zich niet aan de regels hebben gehouden. Tijdelijk is dat misschien nodig, mits ze terug betalen. Maar het lost het probleem niet op. Dat wordt alleen opgelost als de historische weeffout wordt hersteld. Net zoals burgers en bedrijven zich aan de wet moeten houden, zal dat ook moeten gaan gelden voor overheden. Alleen als de sancties automatisch worden toegekend, zorgen we ervoor dat financiële markten voldoende vertrouwen krijgen dat dit probleem zich niet gaat herhalen. Dan zijn landen gedwongen echt orde op zaken te stellen. Daar moet in geïnvesteerd worden. En gelukkig wil dit kabinet zich daarvoor inzetten. De SGP zal zich hard maken om te zorgen dat dat geen woorden zijn, maar dat die woorden in daden worden omgezet.

Ondertussen wordt de situatie misbruikt door partijen als D66 om opnieuw te pleiten voor een nieuwe Europese toren van Babel. De oplossing zou zijn dat Brussel gaat besluiten over onze belastingen en uitgaven. Die hele hand in de pap, kunnen we missen als kiespijn en heeft niets te maken met het daadwerkelijk oplossen van de eurocrisis. Keer op keer hebben we gewaarschuwd voor een te grote vinger in de pap van de EU. Bij het laatste debat zei onze fractieleider het krachtig: “Wij geloven niet dat de eurocrisis bezworen kan worden door een Europese machtsgreep. Verwarring was eenmaal de straf voor de torenbouw van Babel. Voor de SGP-fractie kan en mag het antwoord op de huidige verwarring niet zijn dat er nieuwe torens in Brussel worden gebouwd.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen