Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Geen water naar de zee

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Geen water naar de zee

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

De spanning stijgt. Het roodwitte lint deint op de watergolfjes. Het wassende water spreekt inmidd els zelf dreigende taal. Door aanhoudende regenval stijgt het water van de Maas. Laaggelegen gronden bij Itteren en Borgharen lopen onder. Kaden en dijken worden op de proef gesteld. Het is januari 2011.

Wij wanen ons beschermd tegen overstromingen en tekort aan zoet water. Terecht, maar niet vanzelfsprekend. De inleiding doet denken aan januari 1995. Door ongekend hoge waterstanden in het rivierengebied dreigen dijken te bezwijken. In twee weken tijd worden ongeveer 250.000 mensen verplicht geëvacueerd. Het drukt Nederland met de neus op de feiten: waterveiligheid is niet vanzelfsprekend. Ook droogte doet van zich spreken. In 2003 droogt een dijk naast Wilnis uit door een hittegolf. De kade bezwijkt. Een woonwijk van Wilnis loopt onder water. Deze voorbeelden benadrukken dat hoogwaterbescherming en zoetwatervoorziening opgestroopte mouwen verdienen.

Dragen het Bestuursakkoord Water en de Deltawet waterveiligheid daaraan bij? Klinkt droog en saai. Schijn bedriegt. Het gaat over uw veiligheid en uw belastingcenten.

Op een akkoordje

Staatssecretaris Atsma (Infrastructuur en Milieu), gemeenten, provincies en waterschappen hebben afspraken gemaakt over efficiënter waterbeheer. Bij waterbeheer gaat het over hoog water en zoet water, maar ook over de zuivering van afvalwater, de bestrijding van muskusratten en de kwaliteit van sloot- en rivierwater. Op papier klinkt ‘meer doen, voor minder geld’ goed. De praktijk is vaak weerbarstig. Op het terrein van waterbeheer lijkt goedkoper werken echter goed mogelijk. De betrokken partijen zitten elkaar onnodig in het vaarwater. Ook ontbreekt soms een prikkel om op de kosten te letten. Een voorbeeld. Tot voor kort zorgden de waterschappen voor de uitvoering van dijkversterkingen op hun grondgebied (m.u.v. Deltawerken en zeedijken) en het Rijk voor het geld. Dat was voor waterschappen geen prikkel om zo goedkoop mogelijk te werken. Daarom kiest het Bestuursakkoord voor een eigen bijdrage van waterschappen. Deze loopt op tot totaal 181 miljoen in 2015 en wordt door het Rijk als bezuiniging ingeboekt. Hoe het bedrag verdeeld wordt over de individuele waterschappen en de waterschappen gezamenlijk moet nog vastgesteld worden. Het kan niet zo zijn dat waterschappen en burgers in dicht bedijkte gebieden het volle pond moeten gaan opbrengen. Andere efficiencyslagen moeten een jaarlijkse besparing van 550 miljoen opleveren. Daarmee worden kostenstijgingen beperkt en waterschapslasten voor burgers en bedrijven gedrukt.

Ook zijn afspraken gemaakt over toetsing van dijken, vereenvoudiging van bestuurlijk toezicht en verkiezing van waterschapsbesturen door gemeenteraden. Zowel de SGP als de waterschappen hadden liever een directe verkiezing van de waterschapsbesturen door burgers, gecombineerd met de gemeenteraadsverkiezingen, gezien. Dat houdt de controle op de ontwikkeling van de waterschapslasten dichter bij de betalende burger en voorkomt een opkomstdebacle.

Onder het Bestuursakkoord zit een adder. Het huidige Hoogwaterbeschermingsprogramma kampt met financiële tekorten. Dit programma omvat aanpassing van waterkeringen door het Rijk en de waterschappen aan de huidige normen. Om deze tekorten aan te vullen heeft staatssecretaris Atsma, naast een kasschuif tussen overheden, een kasschuif tussen korte termijn en toekomst toegepast. Een deel van het bedrag dat vanaf 2020 gereserveerd was voor het Deltafonds gaat hij al in de komende jaren uitgeven. De SGP zet daar vraagtekens bij. De tekorten zijn wel opgevuld, maar nog steeds dreigt een ongedekte cheque voor noodzakelijke, nieuwe verbeteringen. Voor 2020 en na 2020. De Deltacommissie van oud-minister Veerman adviseerde om vanaf 2020 jaarlijks meer dan 1 miljard euro éxtra uit te trekken voor hoogwaterbescherming en zoetwatervoorziening. Dat is beduidend meer dan de 1 miljard euro die het vorige kabinet voor de totale uitgaven wilde reserveren. Het verschil wordt door de kasschuif helaas nog groter.

Zijn daden benne groot

Deze adder onder het gras benadrukt het belang van de drieslag Deltaprogramma, Deltafonds en Deltacommissaris, vastgelegd in een Deltawet. Opnieuw een aanbeveling van commissie-Veerman. In het Deltaprogramma moet worden vastgelegd wat voor de korte en lange termijn nodig is om onze bescherming tegen hoog water en onze zoetwatervoorziening hoog te houden. Het Deltafonds moet ervoor zorgen dat de financiering van het Deltaprogramma nu en in de toekomst goed geregeld is. Noodzakelijke dijkversterkingen mogen het in de politieke waan van de dag en bij economische tegenwind niet afleggen tegen wegenbouw en onderwijs. De Deltacommissaris is al aan de slag gegaan. Hij zorgt dat iedereen bij de les blijft. De Deltawet waarin de genoemde drieslag verankerd wordt, is pas door de Tweede Kamer aangenomen.

Maar als wij met elkaar het doel uit het oog verliezen, zijn de namen van drieslag en wet wel groot, maar ‘benne hunne daden klein’. Kamerlid Dijkgraaf heeft dat in verschillende debatten benadrukt. De noodzakelijke opgaven, op korte én lange termijn, om onze veiligheid en onze zoetwatervoorziening te beschermen, moeten centraal staan. Dan moet je niet alle uitgaven voor het waterbeleid uit het Deltafonds gaan financieren, zoals Atsma voorstelde. De Tweede Kamer heeft dat gelukkig voorkomen.

Bij de eurocrisis kreeg ik het gevoel dat we het geld als water naar de zee dragen. Bij waterveiligheid gaat het ook over veel geld en meer geld. Gelukkig dragen wij dan geen euro’s naar zee, maar bouwen en houden we daar stevige dijken van.

Hans Maljaars, Beleidsmedewerker SGP-fractie Tweede Kamer

Dit artikel werd u aangeboden door: Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 2 september 2011

De Banier | 24 Pagina's

Geen water naar de zee

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 2 september 2011

De Banier | 24 Pagina's