Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Een verschillende waardering

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Een verschillende waardering

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Onmiskenbaar is de verhouding tussen de SGP en de ChristenUnie door de gang van zaken bij de Senaatsverkiezingen naar een dieptepunt gezakt. Dat bleef ook voor de buitenwereld niet verborgen. Geheel onverwacht kwam die botsing echter niet.

Op allerlei niveaus (Europees, landelijk, provinciaal, gemeentelijk) is de afgelopen jaren de samenwerking tussen SGP en ChristenUnie minder geworden. In de meeste gevallen was het de ChristenUnie die er niet meer voor voelde. Zij vond dat zij inmiddels groot genoeg was om op eigen kracht te opereren. Waarschijnlijk wilde zij ook liever niet meer samen met de SGP gezien worden. Dat was toch wel een heel aparte partij, met standpunten waarmee je in de moderne tijd niet meer kon aankomen.

Ander beeld

Met het toetreden tot het vierde kabinet- Balkenende in 2007 leek het erop dat de ChristenUnie een partij was geworden waar men voortaan in Den Haag rekening mee moest houden. Haar positie was nu een heel andere dan die van de veel kleinere SGP. Thans, vier jaar later, is dat beeld geheel gewijzigd. De ChristenUnie verloor zowel bij de Kamer- als bij de Statenverkiezingen en staat inmiddels politiek geïsoleerd. Tegen de gedoogcoalitie heeft zij fundamentele bezwaren. Maar de linkse oppositie tegen het kabinet-Rutte ziet haar toch ook niet als een waardevolle partner. Daarentegen is de SGP een partij waar het kabinet op een aantal punten wel degelijk rekening mee houdt. In de Senaat heeft de gedoogcoalitie net geen meerderheid. De stem van senator Holdijk kan daar de doorslag geven. Het was onze partij er bij de Eerste Kamerverkiezingen dan ook veel aan gelegen om die strategische positie niet op het spel te zetten. Vandaar dat zij er niet voor voelde om de ChristenUnie aan een extra zetel te helpen. En omgekeerd wilde de ChristenUnie haar ‘overtollige’ Statenleden niet op de SGP laten stemmen. Daarmee ging een Senaatszetel voor de christelijke politiek verloren. Hier en daar riep dat in de achterban vragen op. Was het geen christenplicht geweest om in deze strijd de minste te zijn? Of, meer werelds gezegd, werd hier niet het spreekwoord bewaarheid dat als twee honden vechten om een been, de derde ermee heen loopt?

Vijf zetels

De strategische positie die onze senator Holdijk thans inneemt, is echter wel vijf zetels waard. Dat zouden die critici binnen en buiten onze partij moeten beseffen. In de oude samenstelling van de Senaat hadden SGP en ChristenUnie samen het kabinet-Rutte aan een meerderheid kunnen helpen. Het is de eigen keus van de ChristenUnie geweest om dat niet te doen en zich juist tegen het kabinet af te zetten. Die verschillende opstelling van beide partijen bleek deze zomer ook heel duidelijk uit een serie interviews met fractievoorzitters in het Nederlands Dagblad. Bij Slob kreeg het kabinet een voorzichtig vijfje. Voor de noodzaak om te bezuinigen had de fractievoorzitter van de ChristenUnie begrip, maar er was daarbij sprake “van een haast rancuneuze afrekencultuur”. Bovendien is het kabinet te weinig een kabinet voor alle Nederlanders. Het moet volgens Slob meer verbinding zoeken met heel de samenleving. Het meest verbazingwekkende in dit interview is echter wat er niet in staat. Met geen woord rept Slob over het feit dat dit kabinet en de fracties waarop het steunt, het afgelopen jaar op een aantal principiële punten de orthodoxe christenen niet onbelangrijk tegemoetgekomen zijn.

Niet het enige

Nu is dat zeker niet het enige waarop we het kabinet moeten beoordelen. In de Haagse politiek gaat het altijd om een veelheid van beleidsterreinen. Van energiebeleid tot defensie en van filedruk tot volksgezondheid. De SGP heeft zich in haar politieke optreden nooit willen beperken tot wat we dan vaak de principiële onderwerpen noemen. Het gaat duidelijk om veel meer. Maar zaken als zondagsrust, godslastering, homohuwelijk en vrijheid van onderwijs (om niet meer te noemen) zijn voor een christelijke partij natuurlijk wel degelijk van belang. Bij het beoordelen van het kabinetsbeleid zal de manier waarop men daarmee omgaat, ongetwijfeld veel gewicht in de schaal leggen. Ook al is er onder het kabinet-Rutte niet veel meer te verwachten dan dat op een aantal voor ons gevoelige punten de situatie niet (verder) verergert, dan nog geeft dat reden tot dankbaarheid. Bij een nieuwe paarse coalitie, die na de verkiezingen serieus in de maak was, zou dat heel anders zijn gelopen. Vandaar dat Van der Staaij in zijn beoordeling van het kabinetsbeleid aanzienlijk positiever uitkwam. Weliswaar is stilstand geen vooruitgang, zo beklemtoonde hij in het ND, maar het was al winst dat het kabinet zich op gevoelige ethische onderwerpen terughoudend opstelde.

Ander profiel

Een vergelijking van beide interviews maakt opnieuw duidelijk dat beide partijen, SGP en ChristenUnie, in het politieke veld een verschillende positie innemen. Geen wonder dat het niet lukte om bij de Senaatsverkiezingen samen op te trekken. De ChristenUnie wil een bredere kiezersgroep aanspreken dan voorheen en in die strategie past het niet om veel nadruk te leggen op de ‘principiële’ punten. Trouwens, ook in de traditionele GPVen RPF-achterban van de ChristenUnie is de betrokkenheid bij die zaken verminderd. In ieder geval wil men het profiel van de partij daar niet meer door laten bepalen. Vandaar dat de afstand tussen SGP en ChristenUnie groter wordt, al kan ook duidelijk zijn dat ze voor ons altijd nog de meest verwante partij is. Waar het mogelijk en zinvol is om gezamenlijk op te trekken, moeten we dat niet nalaten.

Dit artikel werd u aangeboden door: Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 2 september 2011

De Banier | 24 Pagina's

Een verschillende waardering

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 2 september 2011

De Banier | 24 Pagina's