Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Gezin: kind van de rekening?

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Gezin: kind van de rekening?

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Al eerder hebben we in de kolommen van De Banier aandacht gegeven aan de geringe steun die de Nederlandse overheid geeft aan gezinnen. Het heeft er veel van weg dat het kabinet-Rutte – net als de meeste voorgaande regeringscoalities – op dit punt geen langetermijnvisie toont. Kinderen zijn immers de belastingbetalers van de toekomst.

Financiële steun

Onderstaande grafiek brengt de ontwikkeling in de meeste lidstaten van de Europese Unie in beeld. In 1980 behoorde Nederland tot de kopgroep van Europa als het ging om directe financiële steun aan gezinnen. Na België, Oostenrijk en Frankrijk kregen Nederlandse gezinnen met kinderen de meeste support van de overheid. Maar die situatie is de laatste decennia grondig gewijzigd. Een bizarre cocktail van ‘feministische’ drijverij en ‘neoliberale’ bezuinigingsdrift heeft als uitkomst dat ons land de laatste tien jaar behoort tot de hekkensluiters van Europa. Gezinnen in Spanje komen er nog net iets bekaaider vanaf. Van een Spaanse moeder hoorde ik dat ouders met een modaal inkomen zich om financiële redenen niet meer dan twee kinderen kunnen veroorloven. Het had weinig gescheeld of Rutte c.s. hadden zo’n Spaanse situatie in Nederland ook gecreëerd – en wel door het kindgebonden budget te beperken tot maximaal twee kinderen.

Gemiddeld geven de westerse landen die aangesloten zijn bij de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) zo’n 1,2 procent van het Bruto Nationaal Product uit aan financiële steun aan gezinnen – vaak in de vorm van kinderbijslag en inkomensafhankelijke toeslagen. Dit gemiddelde is vanaf 1980 vrijwel constant gebleven. Er zijn landen die om verschillende redenen meer geld zijn gaan uitgeven aan gezinnen. Luxemburg, Ierland en Denemarken bijvoorbeeld. Maar – opmerkelijk genoeg – ook het Verenigd Koninkrijk, terwijl je van dit land juist een minder genereus gezinsbeleid zou verwachten. Tot de grote dalers behoren de vijf Europese landen die in 1980 het meest genereus waren voor gezinnen met kinderen. Terwijl Nederland (nog steeds!) tot de meest welvarende landen van Europa gerekend moet worden, hoort het nu bij de ClubMed, de mediterrane landen die traditioneel maar zeer mondjesmaat steun geven aan hun gezinnen.

Redenen

Waarom zou een overheid gezinnen met kinderen steunen? Hiervoor worden in de vakliteratuur verschillende redenen aangevoerd. Het belangrijkste motief is dat van huishoudens zonder kinderen uit solidariteit een bijdrage wordt gevraagd voor huishoudens met kinderen. De laatste worden immers met hogere kosten voor levensonderhoud, huisvesting en onderwijs geconfronteerd. Een tweede motief is het belang van het voortbestaan van de sociale zekerheid. Wanneer ouders om financiële redenen afzien van het krijgen van kinderen, dan komt daardoor op langere termijn de financiering van oudedagsvoorzieningen onder druk te staan. Dit argument geldt nog sterker in landen als België en Italië, waar de werkenden van dit moment alle premies moeten opbrengen voor de oudere generaties van nu. Gelet op de toename van het aantal ouderen in de samenleving, zijn de kinderen van nu straks hard nodig om de financiering van de pensioenen en uitkeringen rond te krijgen. En denk ook eens aan de benodigde handen en harten voor de zorg. Een derde argument is dat de overheid kinderarmoede wil voorkomen en gelijke kansen voor zoveel mogelijk kinderen wil garanderen. Dit argument wordt vooral in het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten gehanteerd. In Scandinavische landen zet men weer een andere bril op. Daar ziet men de kindgerelateerde financiële steun van de kant van de overheid als een compensatie aan de ouders voor gemiste carrièrekansen en hun verzorgingsactiviteiten.

Spaanse toestanden

Naargelang de politieke kleur zal de argumentatie voor het al dan niet geven van kindgerichte steun aan gezinnen uiteenlopen. Van primair belang is dat hierbij de ‘korte termijn’ niet gaat overheersen. Het heeft er veel van weg dat de bezuinigingsmaatregel van het kabinet-Rutte daardoor is ingegeven. Als het gaat om effectiviteit, dan komen veeleer de subsidies voor kinderopvang en de zogenaamde combinatiekorting voor forse reductie of zelfs schrapping in aanmerking, mede gelet op de hoge uitvoeringskosten. Met de opbrengst daarvan zou de kinderbijslag en het kindgebonden budget meteen op een acceptabeler niveau kunnen worden gebracht. Aan Spaanse toestanden hebben we tenslotte geen behoefte.

Jan Schippers Directeur Wetenschappelijk Instituut voor de SGP

Dit artikel werd u aangeboden door: Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 30 september 2011

De Banier | 32 Pagina's

Gezin: kind van de rekening?

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 30 september 2011

De Banier | 32 Pagina's