Wat de boer niet kent, dat eet’ie niet

Beeld en werkelijkheid

De commissie Binnenland van de SGPjongeren houdt zich bezig met onder andere integratie en legde daarvoor enkele werkbezoeken af. Deze en andere werkbezoeken blijken altijd nuttig. Het is mogelijk om ‘met je neus op de voorste rij’ zelf te bekijken hoe zaken in elkaar zitten. Daarbij kun je praten met de mensen die het onderwerp vormen waarover je op dat moment nadenkt. In het genoemde opinieartikel gaat het over beelden die eenieder heeft van de werkelijkheid. Het is altijd goed te beseffen dat je een bepaald beeld van de werkelijkheid hebt, wanneer je ergens over praat of schrijft. Dit beeld wordt bepaald door je opvoeding, door de mening van mensen om je heen en door bijvoorbeeld de media. Het is de bedoeling dat je dit beeld zoveel mogelijk overeen laat komen met de werkelijkheid. Dat betekent dat dit beeld zo nodig gecorrigeerd moet kunnen worden door zaken die je tegenkomt. In het geval van een werkbezoek is dit goed mogelijk. Dit is ongetwijfeld de reden dat Tweede Kamerleden vaak werkbezoeken afleggen.

Beeld aanpassen

De commissie Binnenland legde voor de bestudering van het thema integratie (niet te verwarren met immigratie) werkbezoeken af bij Forum, een instituut voor multiculturele vraagstukken, en bij het Albeda College in Rotterdam, een wat je zou kunnen noemen multiculturele school. Bij Forum werden we geconfronteerd met de andere kant van het verhaal over probleemwijken. “Ik woon zelf in een probleemwijk, maar het gaat er prima”, is de tegenwerping. Er zijn incidenten, of er zijn incidenten geweest, maar daarbij moet een eerlijke afweging gemaakt worden. Als blijkt dat bewoners van een probleemwijk zelf geen last hebben van de overlast waarover media zo nu en dan berichten, moet je voor jezelf eerlijk zijn en je beeld van de werkelijkheid aan durven passen. Bij Forum discussieerden we verder over wat integratie precies is. Wanneer is iemand geïntegreerd? Duidelijk werd dat daarover nogal wat verschillende visies bestaan. Het gaat er bij het integratiedebat om wat je van nieuwkomers mag vragen. Hoeven ze alleen Nederlands te leren, moeten ze ook het Wilhelmus kennen of mogen ze geen eigen religieuze symbolen tonen? Wat opviel was de begripvolle manier waarop gesproken werd over de oproep van de SGP tot terughoudendheid bij het bouwen van moskeeën en minaretten. Net zoals christenen in het Midden-Oosten voorzichtig zouden moeten zijn met de bouw van een kerk of het vestigen van westerse waarden, hebben allochtonen wat dat betreft hier hun verantwoordelijkheid.

Helpende hand

Echter, allochtonen zijn niet de enigen met een verantwoordelijkheid wat betreft integratie. Nederland is het ontvangende land en als het gaat om inburgering van nieuwe Nederlanders hebben autochtone Nederlanders ook een verantwoordelijkheid. Is de continue focus op de problemen rond integratie terecht? Zoals beschreven en zoals ook bij het werkbezoek aan het Albeda College in Rotterdam bleek, verloopt het met de integratie in Nederland zo gek nog niet. Natuurlijk, burgers ervaren gevoelens van vervreemding en onbehagen. Daarvoor moet oog blijven. Maar duidelijk is wel dat autochtonen een eigen verantwoordelijkheid hebben. En wanneer die verantwoordelijkheid uitgeoefend wordt, kan dat misschien wel eens een deel zijn van de oplossing van die vervreemde gevoelens. De indringende vraag ligt voor of we de allochtone buurman zelf wel kennen. Wat de boer niet kent, dat eet’ie niet, zegt een Nederlandse volkswijsheid. Ongetwijfeld gaat dat maatschappelijk ook op. De onbekende – of alleen uit de media bekende – moslimbuurman is eng en bezorgt ons mogelijk gevoelens van onbehagen. Maar als ‘de boer’ dat wat hij niet kent nou eens leert eten… Juist daarin zit de verantwoordelijkheid. Het is niet eerlijk om je beeld van de allochtoon alleen samen te stellen uit (negatieve) mediaberichten. Daarmee doe je tekort aan de werkelijkheid. De werkelijkheid waarin inderdaad zaken misgaan, maar waarin integratie redelijk verloopt. Waar witte en zwarte kinderen gezamenlijk naar school gaan, waar de ‘probleemwijken’ toch niet zo problematisch lijken te zijn en waar je als SGP’er prima een waardevolle discussie kunt voeren met mensen van Forum. De vreemdeling mag best een handje geholpen worden in het zich aanpassen aan de Nederlandse context. Wanneer de Nederlander, de SGP’er, geen helpende hand uitsteekt en alleen focust op negatieve berichtgeving, doen we daarmee tekort aan de werkelijkheid, maar in het bijzonder ook aan de allochtoon. Juist christenen kunnen hierin hun meerwaarde betonen. Gastvrijheid als christelijke kernwaarde mag, of moet zelfs, ook maatschappelijk zichtbaar worden. (Let op: het gaat nog steeds om integratie, dus om mensen die hier voor lange tijd blijven.) Onze naaste op weg helpen, dat is het credo. En dat begint bij het aanpassen van negatieve beelden. Hopelijk leert de boer dan eten wat hij eerst niet lustte.

Lambert Pasterkamp Commissie Binnenlandse Zaken

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen