Delegaties

Een delegatie is verantwoordelijk voor de onderlinge relatie tussen het Europees Parlement en het parlement van een belangrijk partnerland. Tal van bilaterale kwesties tussen de Europese Unie en het betreffende land komen in zo’n delegatievergadering aan de orde. Zo ook dinsdagmiddag 4 oktober. Eerst bezochten we van twee tot drie de Irandelegatie en daarna van kwart over vier tot kwart over vijf de Israëldelegatie, die door ‘onze’ Europarlementariër Belder wordt voorgezeten.

Op reis?

De vergadering van de Irandelegatie stond in het teken van één vraag: gaan wij op reis naar Iran? Die vraag is inhoudsvoller dan wellicht op het eerste gezicht lijkt. Het is traditie dat een delegatie één keer per jaar het parlement van het partnerland bezoekt. Dat geldt overigens ook vice versa. Alleen de Irandelegatie is deze mandaatsperiode, die begon in juli 2009, nog niet op reis geweest. Dat heeft alles te maken met de ronduit slechte mensenrechtensituatie in dat land en het boosaardige karakter van het heersende regime.

Nu zijn er – grosso modo – twee posities binnen de Irandelegatie. Aan de ene kant is er een meer ‘harde’ lijn. Te denken valt aan christendemocraten en conservatieven. Ook Belder hoort hierbij. Zij stellen als voorwaarde voor zo’n bezoek dat de EP-delegatie niet om propagandaredenen door het regime mag worden misbruikt. Dat gebeurt als de Irandelegatie het programma volledig door de Iraniërs laat vaststellen. Dan valt te verwachten dat noch de oppositie noch kritische stemmen uit het maatschappelijk middenveld gehoord zullen worden. En dat moet het Europees Parlement niet willen!

De tweede positie, die vooral ter linkerzijde van het politieke spectrum gevonden wordt, wil natuurlijk ook een zo uitgebalanceerd mogelijk programma. Maar zij willen zo graag naar Iran toe, dat een inhoudelijk te verdedigen programma voor hen geen harde eis is. Dat viel nog wel het meest op toen de nieuwe Finse voorzitster van de Irandelegatie het inhoudsvolle debat afrondde met de opmerking: “We zijn het er dus allemaal over eens dat we naar Iran gaan.” Maar zo gemakkelijk gaat dat niet! Wordt vervolgd, zullen we maar zeggen.

Een nieuwe ambassadeur

De vergadering van de Israëldelegatie stond vooral in het teken van het verwelkomen van de nieuwe ambassadeur van Israël bij de Europese Unie, de heer Hadas-Handelsman. We zijn dan ook erg benieuwd naar zijn presentatie. Het is immers geen eenvoudige klus om uitgerekend in het Europees Parlement de standpunten van de Israëlische regering toe te lichten. Daar zijn vaak stalen zenuwen en een groot incasseringsvermogen voor nodig.

Een diplomatiek betoog

Hoe voorkom je als ambassadeur dat de gemoederen van pro-Palestijnse Europarlementariërs al direct verhit raken? Dan begin je het eigen betoog met een bijna academische inslag. Zo ook ambassadeur Hadas. Hij begon met een uitgebreide uiteenzetting over de overeenkomsten en – vooral – verschillen tussen de omwenteling van 1989 in het door het communisme overheerste Europa en de Arabische opstanden anno 2011.

Dat betekende overigens niet dat hij geen boodschap voor het Europees Parlement had. Tussen de regels door zei hij klip en klaar dat het de taak van de Europese Unie is de Palestijnen duidelijk te maken dat alleen onderhandelingen met Israël tot vrede zullen leiden. Dit laat geen ruimte voor lidstaten om de weg van de unilaterale uitroeping van een Palestijnse staat te steunen.

Nog zo’n boodschap die vaak niet gehoord of begrepen wordt. In veel lidstaten van de Europese Unie – en dat is ook te proeven bij menig lid van het Europees Parlement – leeft de gedachte dat er met de regering van premier Netanyahu eigenlijk geen zaken te doen is. Wat vertelde ambassadeur Hadas? Deze regering is een zeer representatieve afspiegeling van hoe de Israëlische burger tegen de zaken aankijkt. Nieuwe verkiezingen leiden tot eenzelfde type regering met dito standpunten.

Ten slotte een derde niet mis te verstane boodschap. Die betrof kandidaat-lidstaat Turkije. De Turkse regering – vooral bij monde van Erdogan – laat niet na Israël te raken waar het te raken is. Erdogan laat Turkije vooral oostwaarts kijken en daarbij heeft hij heel snel geleerd dat het schofferen van Israël er goed ingaat in ‘de Arabische straat’. Israël houdt vooral de mond en probeert achter de schermen te redden wat er te redden valt. Maar de duidelijke boodschap van ambassadeur Hadas is natuurlijk ook dat de Europese Unie Turkije hierop op niet mis te verstane wijze moet aanspreken. En zo is het maar net!

D.J. Diepenbroek Beleidsmedewerker Nederlandse delegatie EFD-groep

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen