De koningin en de vice-president

Allereerst was dat de monarchie. In de Tweede Kamer zitten van ouds her (linkse) partijen die eigenlijk niets van de monarchie moeten hebben. Sinds kort heeft ‘links’ er een medestander bij: de PVV van Geert Wilders. Wilders is allesbehalve links, maar wel een populist die het niet zo begrepen heeft op koningin Beatrix omdat hij denkt dat koningin Beatrix het niet zo begrepen heeft op hem.

Heersen

Het zag er bij aanvang van het debat over de monarchie dan ook naar uit dat, na alle eerdere mislukte stormlopen op de Koningin en Haar Huis, de koningin fors zou moeten inleveren, zowel wat betreft haar ‘salaris’ als bevoegdheden. Maar na twee dagen debatteren concludeerde de Volkskrant: “Alles blijft gewoon bij het oude.” Want de oppositionele republikeinen van allerhande snit waren zó verdeeld, dat Hare Majesteit rustig kan blijven ‘heersen’.

Namens de SGP voerde fractievoorzitter Van der Staaij het woord bij dit debat. Hij begon z’n bijdrage met erop te wijzen dat het ieder jaar hetzelfde liedje is, zonder dat er feitelijk iets nieuws wordt gezegd. Daarna nam hij het uitdrukkelijk op voor onze constitutionele monarchie.

Van der Staaij: “Een van de grootste voordelen van de monarchie zoals die hier te lande marcheert is dat er in dit land niemand is die meer vertrouwen geniet dan koningin Beatrix. In alle lagen van de bevolking, van hoog tot laag en van links tot rechts, is de koningin gezien. Dat gezag heeft niets te maken met sympathie voor haar opvattingen of ideeën (iets waar politici het van moeten hebben), maar rust op de waardering voor de wijze waarop ook koningin Beatrix haar taak uitoefent. Dat is een.

Twee. Een koning(in) die zonder campagne en ander verkiezingsgeweld op de troon kan komen heeft op een gekozen president voor dat hij of zij mensen bindt. In een land waar zo veel verschillen zijn, is dat een goede zaak. In koningin Beatrix beleven we dan ook in zekere zin onze eenheid. (…)

Koningin Beatrix staat óók garant voor bovenpartijdigheid. Die is haar als het ware door haar moeder Juliana met de paplepel ingegoten. Die bovenpartijdigheid stelt de vorstin in staat om het schip van staat, als dat op een dood punt is aangeland, weer in beweging te krijgen. Anderen zouden dat wellicht ook kunnen, maar bij de koningin hoeven we er niet bang voor te zijn dat zij op dit soort momenten gehinderd wordt door partijbelangen of politieke bijbedoelingen.

Continuïteit

Een vierde reden waarom ik gehecht ben aan de monarchie is de continuïteit die er door gewaarborgd wordt. Ministers en andere bewindslieden gaan na korte of langere tijd, maar Hare Majesteit blijft op haar post. Ook dat is een pluspunt. Ervaring, gebaseerd op kennis van zaken en trouwe toewijding, is altijd goed; zeker in staatszaken!

Tenslotte. Voor mij, als kamerlid van een partij die belijdt dat de geschiedenis geen rij toevallige gebeurtenissen is, komt daar een wezenlijk punt bij. Koningin Beatrix herinnert ons aan de strijd die haar voorvaderen voerden voor onze onafhankelijkheid. De Oranjes streden tégen tirannie en dwingelandij en vóór de vrijheid om God te dienen overeenkomstig de Bijbel, Zijn Woord. Koningin Beatrix is voor mij dan ook nog altijd koningin bij de gratie Gods.”

Onderkoning

Zoals bekend is er de nodige heisa over de benoeming van een nieuwe vice-president van de Raad van State. Nu is dat de PvdA’er Tjeenk Willink. Begin volgend jaar zit zijn termijn erop, en de vraag is wie deze post van ‘onderkoning’ (bijnaam van de vice-president) moet gaan bemannen.

Een van de kandidaten die al maanden in Den Haag rond zoemt, is die van minister van Binnenlandse Zaken Donner. Zonder twijfel is hij een geschikte kandidaat. De oppositie denkt daar anders over, en bazuint nu uit dat Donner het niet kan worden omdat hij nu minister is. Een argument dat geen hout snijdt, want in het verleden gebeurde dat wel vaker en bleken deze ‘presidenten’ hun taak uitstekend te vervullen.

Van der Staaij wilde er niet te veel over zeggen. Behalve dan dit: “Enige reuring is er over de post van vice-president van de Raad van State. Het is niet voor het eerst dat dit in Den Haag tot commotie leidt. Ik breng nog maar eens in herinnering dat oppositieleider Den Uyl in 1980 alles uit de kast haalde om aan te tonen dat de benoeming van toenmalig minister van Defensie W. Scholten onacceptabel was, inclusief interpellatie en ketelmuziek die daarbij hoort.

Voorzitter, de SGP-fractie wil niet op de dingen vooruit lopen en vindt dat deze discussie gedepolitiseerd en ‘ontdonnerd’ moet worden. Nu al moord en brand schreeuwen bij een mogelijke benoeming is niet des SGP’s. Als er eenmaal een sollicitatieronde gestart is, moet wat de SGP betreft één ding helder zijn: de kandidaat moet voldoende gekwalificeerd zijn voor de post. Tot nu toe is dat steeds goed gegaan, en we hebben geen reden om met vrees vervuld te zijn dat er nu iets fout dreigt te gaan.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen