Christen op de werkvloer

Hoe sta je nu als christen in deze cultuur, waarin vooral van alles schijnt te mogen en niets moet? Juist omdat SGP’ers ervoor uitkomen dat Gods Woord bron en maatstaf voor heel het leven is, klinkt al gauw het verwijt van ‘intolerante spelbreker’. Want volgens de Bijbel ligt de diepere zin van een mensenleven niet in ‘alles mag en niets moet’, maar in dat ene paar grote leefregels: God liefhebben boven alles en de naaste als jezelf. Iedere zondag horen we dit in de kerk, maar hoe breng je deze leidraad van maandag tot en met zaterdag in praktijk?

Getrouw en naarstig

In de eerste plaats is ons beroep een goddelijk beroep. We zijn van Godswege geroepen om ons werk getrouw en naarstig te doen. Getrouw: we zijn loyaal aan onze leidinggevende, collega’s en ondergeschikten, maar ook ten opzichte van klanten, leerlingen of patiënten. Naarstig: onze grondhouding in ons werk zal er een zijn van inzet, vlijt en ijver. Niet de kantjes ervan aflopen, ook niet als het werk even wat minder leuk is dan anders.

Ten tweede zal een christen zijn werk verrichten in het besef dat hij daarover verantwoording moet afleggen aan God en tegenover medemensen. We zijn als rentmeesters geplaatst in de goede schepping van God, Zijn kosmos die helaas door de zonde op allerlei manieren is aangetast en verziekt. Niettemin worden we als christen in het bijzonder opgeroepen om verspilling van grondstoffen tegen te gaan. Bijvoorbeeld door bedrijfsafval zoveel mogelijk te recyclen of zorgvuldig te (laten) verwerken. Verder mogen christelijke werkgevers geen misbruik van mensen maken door hen uit te buiten of bloot te stellen aan onverantwoord grote risico’s. Ons werk hoort te staan in het teken van het dienstbaar zijn aan God, de samenleving en de schepping.

Samenwerken

Werken doe je vaak in teamverband, in samenwerking met anderen. Dat is positief, omdat je zo in contact staat en komt met medemensen. Je krijgt de mogelijkheid om van anderen te leren. Een christen kan laten merken dat hij niet alleen geïnteresseerd is in wat een ander doet en presteert, maar ook in wie zo iemand is, wat hem of haar motiveert, met welke (levens)vragen een collega zit. Op deze wijze kun je laten merken belangstelling te hebben voor de ander als mens, vanuit het Bijbelse besef dat ieder mens beelddrager Gods is en als zodanig van waarde is.

Aan samenwerken met anderen zit helaas ook een keerzijde. Hieruit blijkt eens temeer hoe diep de zonde in ons mensenbestaan ingevreten is, dat zoiets moois zomaar – vaak geleidelijk – in iets heel vervelends kan ontaarden. Dan denk ik aan roddel, agressief gedrag, pesten, kleineren, manipulatie, (seksuele) intimidatie en dergelijke. Als je zoiets overkomt, spreek dan degene die zich ontgaat daar – met de nodige tact – direct op aan en voorkom dat het kwaad zich als een olievlek in de organisatie verspreidt. Wanneer je ziet dat een collega onrecht of kwaad wordt aangedaan, laat dan merken dat je het signaleert en kaart het gedrag aan, zo mogelijk bij de daarvoor aangestelde vertrouwenspersoon.

Confrontatie

Uiteraard kunnen collega’s een heel andere levensvisie dan de christelijke erop nahouden, met de daarbij behorende opvattingen en meningen. Dan kan het best wel eens principieel botsen. Wees daarover vooral eerlijk, open en integer. Leg uit waarvoor je staat. Probeer niet te moraliseren, maar licht toe dat je jezelf als christen geen ‘beter mens’ acht dan de ander. Maak duidelijk dat je nooit een mens afwijst, laat staan afschrijft, ook al ben je het op grond van de Bijbel niet eens met diens opvattingen of levensvisie.

Hoewel de dagelijkse arbeid een fors deel van onze tijd kan opslokken, is het gezond en ook zeer Bijbels om regelmatig en tijdig te stoppen met werken. Er is immers een tijd om te arbeiden en een tijd om te rusten. Aandacht voor je gezin of familie en (vrije) tijd voor ontspanning heeft een mens broodnodig om weer op adem te komen, om kracht en energie te vernieuwen. Ook kan inzet voor vrijwilligerswerk of een kerkelijke, politieke of maatschappelijke activiteit extra zin aan het leven geven. Een mens leeft tenslotte niet om te werken, maar andersom.

Markant

Wie als SGP’er een politiek of bestuurlijk ambt vervult, wordt vaak directer op zijn christelijke identiteit aangesproken. Van zo iemand is de christelijke achtergrond immers publiek bekend. Veel van de hiervoor genoemde punten zijn zo door te vertalen naar de arbeid in het openbaar bestuur. Ook hier komt het aan op betrouwbaarheid en integriteit. Een christen in de politiek put daarbij niet uit eigen kracht en vaart niet blind op eigen inzicht, maar zal bidden om wijsheid van Hogerhand. Pure SGP’ers hebben dan ook veel weg van een reflector: zij produceren geen kunstlicht, maar laten zich inschakelen om het ware Licht te weerkaatsen. Omdat ze Bijbelse waarden, normen en noties doorgeven, zijn zulke politici niet altijd het meest origineel. Maar SGP’ers zullen wel onderscheidend en markant zijn. Net als reflectors die de weg in het donker markeren.

Jan Schippers Directeur Wetenschappelijk Instituut voor de SGP

Zie ook: www.christenzijnopjewerk.nl en de serie RMU-boekjes ‘Christen op de werkvloer’, verschenen van 2007 tot 2009.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen