Economie en emancipatie

Voor veel politici en opinieleiders betoont het kabinet zich echter te weinig ambitieus. Er is nog steeds een invloedrijke stroming die vrouwen bijna vanzelfsprekend ziet als slachtoffers en mannen als daders. De dominante mannencultuur blokkeert de carrière van vrouwen. Deze feministische stroming schuwt dwang en drang niet om het gelijkheidswalhalla dichter bij te brengen.

Iemand als NRC-columniste Heleen Mees geeft vaak af op het thuis opvoeden van kinderen: “Hoe kun je nou niet willen werken, je hersens gebruiken! Ik kan me niet voorstellen dat je intellectueel bevredigd wordt door voor kinderen te zorgen. Was dan naar de huishoudschool gegaan. Nederlandse vrouwen zijn gewoon lui. Feminisme is geen keuze, het is een opdracht aan iedere vrouw.”

Spiegelbeeld

De druk van buiten om te bewegen op het terrein van emancipatie laat de gereformeerde gezindte niet onberoerd. Over homo-emancipatie komt het gesprek langzaam op stoom, maar met de emancipatie van vrouwen zijn we echt een stap verder.

De ontwikkelingen in visie op enerzijds homoseksualiteit en anderzijds moederschap vertonen elkaars spiegelbeeld. Over homoseksualiteit wordt steeds openlijker gesproken, terwijl het spreken over de rol van moeders wegsterft. Het laatste ligt zo gevoelig, dat ambtsdragers zich in angstig stilzwijgen hullen. Terwijl homoseksualiteit van haar taboe wordt ontdaan, wordt het moederschap tot taboe gemaakt. Wie het lef heeft de klassieke visie op de roeping van moeders uiteen te zetten, kan in eigen kring op een scherp weerwoord rekenen. De nog prille vrijheid moet zorgvuldig worden beschermd en twijfels de kop ingedrukt. We bomen liever over het vrouwenstandpunt van de SGP. Lekker veilig, want dit raakt toch nauwelijks reformatorische vrouwen in hun levensinvulling.

De belangrijkste omwenteling is dat de verantwoordelijkheid van ouders voor de opvoeding wordt uitgekleed. Het vrijwillig uit huis plaatsen van kinderen om betaalde arbeid van beide ouders mogelijk te maken, is geen probleem meer. Terwijl belangen van ouders en kinderen voorheen gelijk op liepen, lijken de belangen van ouders nu steeds meer te conflicteren met de zorg die het kind verdient. Gelet op de beperkte mondigheid van baby’s en kinderen trekken ouders dikwijls aan het langste eind.

Voor het exporteren van de verantwoordelijkheid van ouders is opvang in eigen kring het toverwoord. Opa en oma worden bijvoorbeeld ingeschakeld, tegenwoordig zelfs met subsidie. Daarnaast groeit een circuit van reformatorische kinderopvang. Dat is bij ons altijd een sterk merk geweest. We kopen onze verantwoordelijkheid af met de geruststellende gedachte dat het kind zedelijk en geestelijk gezien geen schade oploopt. Het geweten wordt in slaap gewiegd met de wetenschap dat met zoonlief uit de Statenvertaling wordt gelezen nadat hij zijn hapje heeft verorberd. Bovendien vleien we ons dat we werk maken van de opdracht om met onze talenten te woekeren. Echter, wat zegt het over ouders wanneer hun kinderen even goed twee dagen door derden kunnen worden opgevoed? Geestelijk gezien is dat een veeg teken.

Verweesd

Terwijl in seculier Nederland juist meer kritische geluiden te horen zijn over emancipatie en kinderopvang, gaat reformatorisch Nederland er steviger mee aan de slag. Van diverse kanten wordt gesteld dat we de ontwikkelingen niet kunnen stoppen en daarom maar beter voorzieningen kunnen treffen. We steken de dijken door, omdat het water achter de dijk al zo hoog staat. Onder de vlag van anticiperen, faciliteren we nog sterker het emanciperen. Dubieus. Van ons wordt niet verwacht dat we ontwikkelingen stoppen, maar dat ieder zijn verantwoordelijkheid neemt. Begin maar gewoon met de eigen kinderen, dan zien we daarna wel verder. Het is niet raadzaam de omvang van de opvoeding te laten afhangen van de vooraf bepaalde levensstandaard, de huizenmarkt of het overeind houden van eigen instellingen. Uw huis vergaat, uw kind niet.

Emanciperen in Bijbelse zin is losraken van de denkschema’s van de heersende cultuur. Niet gebonden zijn aan de massa, maar aan God. Christenen moeten opkomen voor hen die zich niet emanciperen kunnen. Hier is werk aan de winkel. De emancipatiebeweging staart zich blind op vrouwen en homo’s. Er is nog een emancipatiegolf nodig, dit keer voor kinderen. Kinderen leven in een verweesde samenleving. Ze vallen ten prooi aan doorgeschoten individualisme van hun ouders. Daarnaast groeien veel kinderen op in ontaarde samenlevingsvormen. Deze situatie appelleert de gereformeerde gezindte aan haar taak om aanwezigheid, harmonie en geborgenheid te bieden. Christenen, word geëmancipeerd! Mr.

D.J.H. van Dijk Beleidsmedewerker Tweede Kamerfractie

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen