Een stil en gerust leven!?
In de afgelopen maanden is in diverse media aandacht geschonken aan het feit dat het 450 jaar geleden is dat de Nederlandse Geloofsbelijdenis, ook wel genoemd Confessio Belgica, door Guido de Brès werd opgesteld. In de nacht van 1 op 2 november 1561 wierp hij een exemplaar van het belijdenisgeschrift over de muur van het kasteel in Doornik, waarmee hij koning Filips II van Spanje duidelijk wilde maken dat gereformeerden geen radicale dopers zijn.
Gods dienares
Onderstreept dat laatste niet de noodzaak om ook anno 2011 onze overheid en vooral de linkse politici blijvend duidelijk te maken dat wij geen extremistische fundamentalisten zijn, met als D66- toenaam ‘poldertaliban’? In De Banier is door ds. Van Heteren aandacht besteed aan het feit dat de Nederlandse Geloofsbelijdenis al 450 jaar bestaat. In artikel 36 van dit belijdenisgeschrift is het laatste gedeelte geciteerd van 1 Timotheüs 2 vers 2: “Opdat wij een gerust en stil leven leiden mogen in alle godzaligheid en eerbaarheid.” We vinden in de kanttekeningen op deze tekst en het geheel van dit hoofdstuk leerzame aanwijzingen voor het verstaan van dit Bijbelgedeelte. “Dit [de godzaligheid] gaat de Godsdienst of de eerste tafel van de geboden Gods aan, gelijk het volgende woord eerbaarheid of zedigheid op de geboden van de tweede tafel en op de diensten, die de een den ander schuldig is, slaat. Want de rechte overheden zijn bewaarders of beschermers, van de beide tafelen der wet.” Hier vinden we de taak van de overheid in het licht van de Tien Geboden helder aangegeven. Gods dienares, ons ten goede. Maar er ligt ook een opdracht: de apostel wekt ook nadrukkelijk, zonder onderscheid, op tot voorbede voor alle gezagsdragers in het publieke domein.
Getuigen en gedogen
Een stil en gerust leven naar Gods Woord komt steeds meer onder spanning te staan. Wellicht dat er in deze kabinetsperiode het gevoel is ontstaan dat het toch allemaal wel meevalt. De gevolgen van de financiële crisis wegen misschien wel veel zwaarder. Ogenschijnlijk lijkt het ook wel mee te vallen. Sterker nog: we mogen toch wel opmerken dat de SGP een bijzondere positie in de Eerste en Tweede Kamer inneemt! Er zijn immers ook tastbare resultaten zichtbaar. De Volkskrant van 7 oktober jl. kopte: “Kabinet heeft al 10 concessies aan SGP gedaan.” Naast een status quo voor wat betreft onder andere de abortus- en euthanasiepraktijk, de koopzondagen en het verbod op godslastering, werden de sollicitatieplicht voor bijstandsouders en de afschaffing van het kindgebonden budget geschrapt en de bezuinigingen voor passend onderwijs een jaar uitgesteld. Er zijn nog wel meer zaken te noemen waarbij er momenteel sprake van een stilstand is. We roepen in herinnering de zorgen rondom de vrijheid van onderwijs, waar er nu toch een zekere terughoudendheid bestaat in het beleid rondom artikel 23 van de Grondwet. In meer dan één opzicht is er sprake van een bijzondere situatie die ons in deze kabinetsperiode geschonken is. Een situatie waarin de SGP, met de woorden van de heer Van der Vlies, moet getuigen én binnen kaders gedogen. Maar terecht is deze periode ook getypeerd als een pauze en is er helaas geen sprake van een omkeer.
Seculiere opruimwoede
De seculiere opruimwoede tegen een Bijbels genormeerde levenshouding in het openbare leven woekert onverminderd voort. D66 bereidt met GroenLinks een wetsvoorstel voor dat een wettelijke verwijsplicht regelt voor artsen die principieel tegen euthanasie zijn. De hetze die ontstaan is tegen de gewetensbezwaarde trouwambtenaar is ongekend! Volgens homo-organisatie COC zijn er ongeveer 105 weigerambtenaren in Nederland. Nog even en zij worden met naam en toenaam aan de mediaschandpaal genageld. Daarom is het een goed initiatief van de RMU om hun belangenbehartiger en spreekbuis te willen zijn. “Triest. Bij een Kamermeerderheid is kennelijk noch de joodse, noch de christelijke traditie in veilige handen”, twitterde onze fractievoorzitter Van der Staaij nadat de motie aangenomen was. Veelzeggend is ook de uitspraak van de kantonrechter betreffende de homoseksuele docent Renkema uit Oegstgeest. Wat al langer gevreesd werd, is nu pijnlijk duidelijk geworden: de ruimte voor een Bijbels genormeerd personeelsbeleid is zorgelijk beperkt. Een stil en gerust leven in alle godzaligheid en eerbaarheid, hoe lang nog?
Blijvende opdracht
Maar welke veranderingen zich ook om ons heen voltrekken: Gods Woord houdt stand in eeuwigheid; de Heere regeert. Dat stempelt de blijvende opdracht, die wij niet krampachtig hoeven te volbrengen, maar ook niet genuanceerd mogen laten vervluchtigen. Dat vraagt om doorgaande bezinning binnen en buiten onze partij op de taak van de overheid en op ieders persoonlijke verantwoordelijkheid anno 2011 in het licht van Gods Woord: “Opdat wij een gerust en stil leven leiden mogen in alle godzaligheid en eerbaarheid.”
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 25 november 2011
De Banier | 24 Pagina's