Euthanasie

Aanvankelijk was het zo dat euthanasie alleen mocht worden toegepast op uitdrukkelijk verzoek van betrokkene. Toen de eerste ‘Euthanasiewet’ in de Tweede Kamer werd behandeld, zei o.a. de SGP al te vrezen dat er vroeg of laat ook een moment komt waarbij dat uitdrukkelijk verzoek niet meer nodig is. “Schande, deze veronderstelling” was toen het antwoord van de voorstanders. Alleen al als je die gedachte opwierp, werd dat beschouwd als kwalijke en onacceptabele verdachtmakerij.

Inmiddels, twee decennia verder, is het zover. Er wordt nu al volop gespeculeerd op de mogelijkheid van euthanasie op ‘wilsonbekwamen’, zoals dementerende ouderen. Sterker nog: er zijn al gevallen bekend van euthanasie op mensen die zelf niet meer in staat zijn hun wil te uiten. Bij het euthanasiedebat vorige week liet de SGP, net als bij vele eerdere debatten, duidelijk het SGP-nee horen tegen deze doodlopende weg.

Van der Staaij beklemtoonde dat het een indringend thema is. Het komt heel dicht bij ieders eigen leven. Aftakeling van het lichaam is voor ieder mens een moeilijk te aanvaarden proces. Maar dat mag nimmer reden zijn voor mensen om het recht in eigen hand te nemen. Dat op zichzelf is al fout, maar het gaat van kwaad tot erger. Dat zien we. Van der Staaij: “Wij zijn beducht voor sluipende of openlijke oprekking van de normen. Er is in de afgelopen jaren een verontrustend hoog aantal euthanasieverzoeken ingewilligd. Met 13% stijging in 2009 en 19% stijging in 2010 is er geen sprake meer van incidenten. (..) Euthanasie was bedoeld als oplossing voor zeer ernstig lijden. Sluipende verruiming zien we nu bij dementie en bij patiënten die niet lijden aan een ernstige ziekte. Maar normale ouderdomsverschijnselen kunnen toch moeilijk gevat worden onder ‘ondraaglijk en uitzichtloos lijden’.” In dat verband is het goed te weten dat de SGP altijd een van de grootste pleitbezorgers is geweest van goede palliatieve zorg. In woord (debatten) en daad (moties en amendementen om meer aandacht en geld te geven).

Helaas is er een actieve en invloedrijke lobby van euthanasiasten die keer op keer via partijen als D66 en GroenLinks hun kwaadaardige invloed doen gelden. Nu is het zo dat artsen die tegen euthanasie zijn niet verplicht kunnen worden direct of indirect mee te werken aan de doodsbehandeling. Van der Staaij vatte dat mooi samen in de zin: “Euthanasie is geen recht voor de patiënt en geen plicht voor de arts.” Euthanasie is niet normaal. Zelfs de artsenorganisatie KNMG zegt dat euthanasie in principe een strafbare handeling is, geen ‘normale behandeling’ binnen de geneeskunde.

Van der Staaij: “De arts is professional – gericht op verlenen van zorg. Alle plannen voor uitbreiding – levenseindekliniek, mobiele teams, Uit vrije wil – kunnen de druk op artsen vergroten. Dus artsen moeten ook niet verplicht worden om door te verwijzen naar een ander voor een behandeling die als niet-adequaat wordt gezien.”

Nationale politie

Een debat van ’s middags 17.00 uur tot 23.00 uur in de avond. Dat was het debat over de plannen van het kabinet om de regionale politiekorpsen om te vormen tot een nationale politie. De gedachte erachter is dat daardoor geld wordt bespaard, geld dat dan weer kan worden ingezet voor ‘het echte politiewerk’. Een hele operatie, waar overigens al jaren over wordt gesproken en waar veel voorbereidend werk in zit.

Om maar direct het SGP-standpunt weer te geven: in beginsel positief. Woordvoerder Van der Staaij koppelde zijn instemming echter wel aan een aantal wensen. Twee daarvan werden in amendementen gegoten. 1. De gemeenteraad krijgt meer zeggenschap over de lokale prioriteiten die in een gemeente spelen. Die prioriteiten worden dan opgenomen in de regionale beleidsplannen. 2. Er moeten in een gemeente voldoende wijkagenten beschikbaar zijn en blijven om zo te garanderen dat die lokale prioriteiten uitgevoerd worden. Daardoor is er op het platteland en voor wijken per definitie politie beschikbaar, zonder dat burgemeesters hiervoor binnen de regio moeten ‘knokken’.

Leger des Heils

Het was een op z’n zachtst gezegd opmerkelijk begin van de bijdrage van de SGP aan het debat met minister Hillen over zijn Defensiebegroting. Van der Staaij zei dit: “Wereldwijd actief, vechten voor vrede, voor het welzijn van de mensen. Dienstbaar zijn in woord en daad. Wat ik vooral zo mooi vind van het leger, is dat hulpverlening hand in hand gaat met getuigen en vertellen over het geloof.”

Toen enkele kamerleden de wenkbrauwen fronsten bij deze laatste woorden, voegde hij er direct aan toe: “Voorzitter, het zal duidelijk zijn dat ik het nu niet heb over de krijgsmacht maar over het Leger des Heils. Ik kwam daarop door een bezorgde twitteraar die zich vanmiddag afvroeg: is met al die bezuinigingen het Leger des Heils straks niet het enige leger dat wij in Nederland overhouden? Het is inderdaad zorgwekkend hoe megabezuinigingen doorwerken in de krijgsmacht. (…) Die bezuinigingen zijn niet alleen maar papieren exercities, maar ze doen ook écht pijn.”

Om daar direct op te laten volgen: “Minister Hillen probeert zo goed mogelijk te roeien met de riemen die hij heeft. Over zijn inzet hebben wij geen twijfel. Veel van de gemaakte keuzes, gegeven het beperkte budget, hebben wij ook gesteund, maar het meest springende punt in de begroting is en blijft de spagaat tussen ambitie en middelen.” De SGP signaleert dat het kabinet even veel wil als vorige kabinetten, maar met 1 miljard minder aan middelen. Een kind begrijpt dat dat niet kan. Nogmaals Van der Staaij: “In vergelijking met andere departementen heeft Defensie meer dan haar portie geleverd als het gaat om bezuinigingen. Wat de SGP betreft wordt er een harde streep getrokken.”

Het slot van de SGP-inbreng sloot mooi aan op het begin. Van der Staaij: “Blijft er straks alleen een Leger des Heils over? Zo begon ik mijn bijdrage. Je kunt je afvragen of het erg is als dat het geval zou zijn. Zij doen toch ook goed werk? Zonder wapens zelfs. Het is toch prachtig als je veel van de gevleugelde woorden over vechten voor vrede en welzijn zonder wapens kunt bewerkstelligen? Dat is het zeker, maar het is onze overtuiging dat we wel degelijk een krijgsmacht met wapens nodig hebben in een gebroken wereld zolang de heilsboodschap van liefde en vrede niet op alle wereldharten vat heeft. Daarom vinden we het belangrijk dat we nu en in de toekomst werk blijven maken van een stevige en goed toegeruste krijgsmacht.”

Buitenlandse Zaken

Een van de meest respectabele éminences grise van de Nederlandse journalistiek is J.L. Heldring. Al sinds 1953 schrijft hij voor –wat nu heet- het door-en-door liberale NRC-Handelsblad. Een objectieve en zeer belezen en betrokken waarnemer van het woelen en woeden der wereld, Nederland in het bijzonder. Op 21 december hoopt hij 94 jaar te worden. Op 17 november schreef Heldring een stuk dat hij zelf “een soort testament” noemde.

Heldring

Heldring: “Heeft de twintigste eeuw niet geleerd dat de mens die zich van God heeft bevrijd, verleidbaar is gebleken voor demonisch krachten, valse goden? De mens is anders dan de verlichting wil: niet sterk, maar zwak. De irratio heeft op z’n minst evenveel vat op hen als de ratio. Het christendom heeft hier een woord voor: de mens is “zondig”. Optimisme is na Auschwitz domheid.” Dit citaat verdient het gelezen en herlezen te worden. En om die reden las Van der Staaij het in de Tweede Kamer voor.

Eraan toevoegend: “Dit zijn een aantal citaten uit de prikkelende column van de erudiete Heldring. Ik vond de uitspraken heel indringend, maar ik meen wel dat de benadering realistisch is. Het is goed om behalve met de mondigheid van mensen ook met de zondigheid van mensen rekening te houden. Wie denkt dat met een projectje hier en een dialoogje daar de wereldvrede snel zal doorbreken en alle armoede de wereld uit is, komt bedrogen uit. Dit realisme nodigt niet uit om dan de moed maar op te geven en de boel de boel te laten. Ik zie het juist als een aanmoediging om aanhoudend en vasthoudend, bescheiden maar vastberaden, stappen te zetten. Het is een aanmoediging om alles te doen wat wij kunnen doen om armoede te bestrijden, om onrecht tegen te gaan, om bij te dragen aan gerechtigheid en vrede.

Als persoonlijke noot voeg ik hier graag het volgende aan toe: als er één ding is dat ons hoop kan bieden en steun kan geven in een wereld die als een kokende pot lijkt door te draaien, dan is het wel de overtuiging dat het uiteindelijk toch Gods wereld is, van een God Die liefheeft en regeert en door alles heen vaak voor ons onbegrijpelijk Zijn genadige gang gaat.”

christenvervolging

Een van de speerpunten van de SGP is de vervolging van gelovigen, meer in het bijzonder christenen. Nu Kerst aanstaande is, wordt het voor christenen in bijvoorbeeld islamitische landen weer gevaarlijk. Van der Staaij vroeg er aandacht voor bij minister Rosenthal van Buitenlandse Zaken: “Ik vraag in dezen concreet de aandacht voor Iran. In de media circuleren berichten dat christenen in Iran in december en januari een golf van arrestaties verwachten. Gedurende deze feestmaanden komen christenen immers in grote getale bij elkaar. Ook vorig jaar was er sprake van zo’n arrestatiegolf.” Daarbij moeten we ook denken aan de Egyptische Kopten. Nu het centrale gezag in het land van de Nijl is weggevallen, wordt het er voor de meer dan 10 miljoen christenen in dat land niet beter op. In dit verband attendeerde de SGP de regering ook op de islamitische blasfemiewet in Pakistan op grond waarvan christenen in het gevang zijn beland.

Na gesproken te hebben over de situatie in Indonesië, en dan met name de benarde positie van de Molukkers en Papoea’s, ging de SGP-afgevaardigde door op Zuid- Afrika: “De huidige situatie is bepaald niet rooskleurig. Afrikaners in Zuid-Afrika hebben te maken met heel veel geweld. Ik wil niet direct spreken van een patroon van etnische zuivering, zoals sommigen het noemen, maar de problematiek van de Afrikaners is wel heel groot. Niet voor niets sprak oud-president De Klerk zelfs van een nieuwe vorm van apartheid, maar nu jegens de blanke Afrikaners. Ik weet dat de Nederlandse regering het nodige doet aan samenwerking met Zuid-Afrika op het terrein van preventie, opsporing, justitiële ondersteuning, antidiscriminatiemaatregelen, enzovoorts.” Van der Staaij zette zijn woorden kracht bij door, samen met de CU, hierover een motie in te dienen. Die kreeg helaas geen meerderheid, want PvdA, VVD en helaas ook het CDA, stemden tegen.

Uiteraard ontbrak een passage over het Midden-Oosten en Israël niet. De SGP prees het kabinet vanwege de pro-Israëlische houding. “Die houding is ook vandaag buitengewoon welkom. Juist nu Israël steeds vaker als paria wordt weggezet en de nucleaire dreiging vanuit Iran groeit, is er reden voor een oproep om bilateraal, op EU-niveau en op VN-schaal juist steun -ook mentale steun- te geven aan Israël…”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen