Barmhartig asielbeleid

Het is eind oktober 2011. Tijdens een uitzending van Pauw en Witteman krabbelt staatssecretaris Bleker verwoed op een papiertje. Even later schuift hij het kladje naar de overkant van de tafel. Een camera zoomt in op de tekst: “Als je (met je moeder) meewilt naar FC Twente- PSV, dan kan dat!” Met een glimlach weert Mauro het verzoek af. Niet dat Bleker dat erg vindt; de CDA’er heeft zijn mediamomentje gescoord en fungeert zo als bliksemafleider van de christendemocraten, die met de kwestie in hun maag zitten.

“Limburgser dan Vlaai. Noord-Hollandser dan kaas. Frieser dan de Elfstedentocht. En Zeeuwser dan het meisje. Dat zijn de kinderen die ons land moeten verlaten. 14 jaar oud, 10 jaar in Nederland. 9 jaar oud, 8 jaar in Nederland. 13 jaar oud, 13 jaar in Nederland. Als wij niks doen, ligt hun toekomst in Irak, Afghanistan, Eritrea, Angola. Landen waar ze de taal niet van spreken, waar ze niemand kennen, waar ze vreemden zijn. Wij laten dit niet gebeuren. Deze kinderen horen hier. Wij willen een kinderpardon.” Zo luidt de introtekst op de website kinderpardon.nu, een initiatief van GroenLinks en een groep bekende Nederlanders, medio november 2011. De oproep is gericht aan minister Leers, de in de zaak-Mauro verantwoordelijke bewindsman en speelbal tussen de oppositie, coalitie, CDA-flanken en gedoogpartner Wilders.

Bovengenoemde voorvallen van populisme typeren de mediahype die ontstaan is rond Mauro. Hoewel hij is uitgeprocedeerd, laat de Tweede Kamer zich en masse meeslepen met de vraag of de voetballende Limburger wel of niet in Nederland moet blijven. Vreemd, want dit is een zaak van de rechter. Dat betoogt ook SGP-fractievoorzitter Van der Staaij herhaaldelijk. Het komt hem op kritiek te staan. Is dit nu de christelijke barmhartigheid? Voldoende aanleiding voor SGPjongeren om een werkgroep in het leven te roepen die zich de afgelopen maanden over het asielbeleid boog.

Complexe problematiek

De vluchtelingenproblematiek is complex, de positie van kinderen daarin is helemaal gevoelig. Het gaat om een uiterst kwetsbare groep. Kinderen die als vluchteling naar Nederland komen, vertonen vaak lichamelijke en psychische problemen. Ze voelen zich ontworteld en moeten leren aarden in een nieuwe samenleving. Een hele opgave voor een kind, dat zeker in de eerste levensjaren gebaat is bij geborgenheid en veiligheid.

Niet zelden kampen jonge asielzoekers met fysieke en mentale gezondheidsproblemen. Wat jonge asielzoekers ook nekt, is de vaak langdurige procedure voor een verblijfsvergunning. In deze periode doen asielzoekers een opleiding en krijgen ze vrienden, terwijl ze tegelijkertijd geen weet hebben van de lengte en uitkomst van hun verblijf in Nederland. Wel is er een mogelijkheid om in geval van schrijnende omstandigheden als minderjarige een beroep te doen op de discretionaire bevoegdheid van de minister. Het probleem hierbij is dat dit geen officiële grond is en dus geen rechtszekerheid biedt. In individuele gevallen heeft de bewindsman het laatste woord.

Bijbelse waarden

Het is duidelijk in welke lastige situatie veel minderjarige asielzoekers verkeren. Maar hoe dienen we daar naar Bijbelse maatstaven mee om te gaan? Een belangrijk kenmerk in het leven van een christen is het najagen van herbergzaamheid, schrijft de apostel Paulus in Romeinen 12 vers 13. Een ander Bijbels uitgangspunt is rechtvaardigheid. De overheid draagt het zwaard immers niet tevergeefs. Dat betekent dat er regels en afspraken gemaakt moeten worden die gehandhaafd dienen te worden.

Uit barmhartigheid vloeit naastenliefde voort. Een vreemdeling met een asielaanvraag verdient een eerlijke en menswaardige opvang. Anderzijds moeten er regels en wetten zijn, ter kadering van het aantal asielzoekers. Onbeperkte instroom is niet mogelijk, al is het alleen maar om de samenleving te beschermen. Wat SGPjongeren betreft staan de beginselen rechtvaardigheid en herbergzaamheid voluit naast elkaar. Het is de taak van de overheid om regels te stellen over de toelating van minderjarige asielzoekers en deze strikt te handhaven.

Bescherming bieden

Er is de afgelopen tijd veel gedebatteerd over minderjarige asielzoekers. Zij verdienen betere bescherming; niet alleen omdat zij een kwetsbare groep vormen, maar ook omdat het onze christenplicht is om de medemens in nood bescherming te bieden.

Drie aanbevelingen. Ten eerste duurt de procedureperiode te lang. Versnelde procedures voorkomen nesteling in de samenleving en geven de minderjarige asielzoeker geen valse hoop. Ten tweede moeten de voorzieningen op orde zijn. Minderjarige asielzoekers verdienen een menswaardige opvang en daarbij past zo min mogelijk verhuizen van het ene asielzoekerscentrum naar het andere. Ten derde zou het goed zijn om een commissie in te stellen die beoordeelt of asielzoekers in Nederland mogen blijven of niet. In Duitsland kennen ze Härtefallkommissionen: onafhankelijke, zorgvuldig samengestelde burgercommissies die uitgeprocedeerde asielzoekers niet zozeer juridisch, maar vooral maatschappelijk en sociaal beoordelen. Vertaald naar de Nederlandse situatie adviseren zij de minister bij het gebruik van zijn discretionaire bevoegdheid. Hun uiteindelijke oordeel is zwaarwegend, hoewel niet bindend.

SGP-jongeren beseffen dat deze aanbevelingen niet het einde zijn van alle tegenspraak, maar hopen wel dat deze bijdragen aan een barmhartiger en rechtvaardiger asielbeleid.

Jan Mark ten Hove Beleidsadviseur SGP-jongeren

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen