Recht op euthanasie…

O m die reden probeert de SGP de euthanasiediscussie weer op de politieke agenda te zetten. Onze politieke voorman heeft daar in de media al een paar keer een aanzet toe gegevens. Hij schreef over de euthanasiepraktijk een artikel in de Volkskrant, en ook op de televisie werd hij op dit punt aan scherpe vragen onderworpen. Het bemoedigende is dat je ziet dat zelfs mensen die heel anders in het leven staan, laten doorschemeren dat ze vinden dat de huidige praktijk te ver is doorgeschoten. Alsof euthanasie een recht is en artsen verplicht zijn dat recht tot gelding te brengen.

Op het Opiniestuk van Van der Staaij in de Volkskrant reageerde een van de vaste columnisten van die krant, de schrijver Arnon Grunberg. Iedere dag heeft hij op de voorpagina van de Volkskrant een column. Ik citeer hier zijn stukje dat verscheen in reactie op het pleidooi van Van der Staaij om kritisch te kijken naar de euthanasiepraktijk van nu.

De Volkskrant

“Kees van der Staaij van de SGP schreef onlangs in de Volkskrant dat het een misverstand is dat ‘nóg verdergaande liberalisering van euthanasie modern en progressief is’. Je hoeft niet religieus te zijn om sympathie te hebben voor deze uitspraak. Om te beginnen is het niet evident dat ons leven van onszelf is.

Ik ben een vurige individualist, maar mijn leven is ook van mijn moeder, en misschien nog van anderen in mijn omgeving.

Verder is het een illusie dat een pijnloos leven mogelijk is. Het verlies in het Westen van het gevoel voor het tragische is gevaarlijk. Leven ís tragisch, maar daarom gelukkig ook komisch. Ik vind niet dat euthanasie opnieuw strafbaar moet worden gesteld, maar terughoudendheid is op zijn plaats.

Hoewel het woord ‘nihilisme’ te pas en te onpas wordt gebruikt, lijkt me de overtuiging dat de dood altijd een oplossing is een aardige definitie van nihilisme .”

Horen we het ook eens van een ander!

Ondraaglijk

Onlangs dook ik nog eens in de geschiedenis van de euthanasiediscussie. Die begon ooit met de wens mensen uit een ondraaglijk en uitzichtloos lijden te ‘verlossen’. Het moest aantoonbaar gaan om mensen die écht zwaar lichamelijk leden en waar op geen andere manier dan door ‘een dodelijk spuitje’ een eind aan gemaakt kon worden. Inmiddels is dat criterium behoorlijk opgerekt, en bepleiten sommigen zelfs euthanasie als je met pensioen gaat en daarom geen zin meer ziet en hebt in het leven. In België is vorige maand kindereuthanasie toegestaan, iets waar D66-politica Els Borst óók een lans voor brak ten tijde van haar ministerschap…

Toen eind vorige eeuw euthanasie voor het eerst een wettelijke basis kreeg, trad bij de ultravrijzinnige VPRO regelmatig het duo Van Kooten & De Bie op. Ze waren, met name in links-elitaire kringen, ontzettend populair. Een van hen, Wim de Bie, voelde zich echter toch niet helemaal ‘safe’ bij de gedachte dat de deur voor euthanasie was opengezet. Hij voelde nattigheid. In een van de uitzendingen zei hij het zo:

VPRO

“ En zo werd het doden van mensen weer een stukje populairder gemaakt. En nou klinkt er een stem in mijn hoofd, heel onnozel, maar ’t is echt zo, een stem die zegt dat dit allemaal niet deugt. Dat is niet de stem van God, daar geloof ik niet in. En dit is niet de EO. Maar die stem blijft maar klinken: hier klopt iets niet. ”

Dat was in het seizoen 1989-1990, het kabinet-Lubbers/Kok. Scherp gezien en voorvoeld. Ook toen hoorden we het al van een ander. En nu maar hopen dat de kentering in het denken die zich hierover lijkt af te tekenen doorzet. Vroeg of laat keert de wal het schip…

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen