DE KERSTBOOM

Wat een drukte met den kerstboom in de dagen van het Kerstfeest! Jong en oud, klein en groot, vrome en goddelooze menschen, hebben het hart op den kerstboom gezet. Wel kan men begrijpen hoeveel plaats er voor Christus, de geboren Zaligmaker is, in het hart van zulke menschen. Waar het kind des Heeren door het geloof op den geboren Zaligmaker mag staren, zooals eenmaal de herders en anderen daartoe verwaardigd werden, hij zal (om woorden van Paulus te gebruiken) de kerstboom schade en drek achten om de uitnemendheid der kennis van Christus. Ziende op den kerstboom, zal zijn bede zijn: “Wend mijn oog van de ijdelheden af.”

O, werden de oogen geopend voor het afgodische van den kerstboom! Hoe diep, hoe vreeselijk, zinkt land en volk in allerlei afgoderij. Door de verleidende invloeden des duivels en der zonde, gaat men zelfs afgoderij met ‘den dood bedrijven. Men bewonderd de mooi-ge-maakte lijken en hun z.g.n. paradijs van bloemen.

Hoe groot zijn de gevaren in dezen ook voor de Gereformeerde Gemeenten! Hoe ver reeds met den stroom medegevoerd! Dat we ons mochten bekeeren van alle deze dingen. Des Heeren zegen zou er op rusten.

Waar de kerstboom met zijn versiersel het hart inneemt, is geen plaats voor een levenden Christus, van Wien de Bruid uitriep: “Al wat aan Hem is, is gansch begeerlijk!” Waar het vleeschelijke oog zich verlustigt in een versierden afgod, kan het oog der ziel zich niet verlustigen in den Levensboom Christus.

Wij willen de lezers op den oorsprong van den kerstboom wijzen, en het gevaarlijke er van nog meer doen zien, door het volgende over te nemen uit een Christelijke Encyclopedië:

De kerstboom is een uitheemsch artikel, dat oorspronkelijk met het Kerstfeest niet uitstaande heeft. De boomvereering, waarin het gebruik van den kerstboom zijn oorsprong heeft, is zeer oud. Voor vele eeuwen reeds kwam in Egypte de heilige boom, in Britsch-Indië de boom met lichtjes voor. Het geven van geschenken en het versieren van de huizen met boschjes maretak stamt uit Oud-Keltische tijden. De Germanen vierden het heidensche Joelfeest ter eere van het weer doorbrekende licht. Daarbij werd de altijd groene denneboom rondgedragen, en in den besneeuwden grond voor de deuren der huizen gezet, met brandende kaarsen versierd als een symbool van het groeiende licht. Ook in de IJslandsche sagen wordt gerept van een boom, die in Joelnacht van al zijn takken zulk een fel licht uitstraalde, dat geen wind het kon uitblazen.

Ofschoon er in de Fransche gedichten uit de 12e en 13e eeuw reeds gesproken wordt van een kerstboom met een naakt kindje in den top, kwam pas in de 17de eeuw de lichtboom in Duitschland in gebruik. Hij vond zoo grooten ingang, dat de in Zuid-Europa gebruikelijke kerstkribbe er door verdrongen werd. Met de Luthersche kerk is de kerstboom zóó saamgeweven, dat daar een Kerstfeest zonder lichtboom zich nauwelijks laat denken. Wel heeft men de heidensche symbool godsdienstig getint en met een Christelijk kleedje omhangen, maar hoeveel zinspelingen op Christus men hier ook maken moge, ’t is slechts menschelijk verzinsel, sterk afstekend tegen de schoone, diepe symboliek der Heilige Schrift.

In ons land (Nederland) maakte de kerstboom nooit een ‘joyeuse entree’, als is hij vooral in de laatste jaren, ook hier meer inheemsen geworden. Van de zijde der Gereformeerden werden steeds ernstige bedenkingen tegen het gebruik er van ingebracht.

Onder oppervlakkig godsdienstige menschen neemt de bekoring van dien lichtboom al meer toe. Hij is het pronkstuk op het Kerstfeest van de Moderne Zondagscholen. Het meest wordt hij in eere gehouden in kringen, waar men met het geloof aan het groote wonder van Bethlehems kribbe geheel gebroken heeft. Men richt daar een kinderfestijn aan. Een feest van barmhartigheid, waarop men aan arme kinderen weldoet, maar volstrekt geen besef heeft van de barmhartigheid, met welke ons bezocht heeft de Opgang uit de hoogte. Evenwel zijn er tal van gezinnen, waar men nog aan het Kindeke van Bethlehem gelooft en geen bezwaar ziet in den kerstboom. Deze uiterlijke opluistering doet echter aan de Kerstfeestviering groote innerlijke schade. Ontegenzeggelijk trekt die stralende boom met zijn geschenken de aandacht af van wat op het Kerstfeest het groote middelpunt zijn moet. In moderne gezinnen verlustigt men zich dan in den “Messias der huiselijkheid,” bij den “levensboom der huiselijke gezelligheid,” die een oäse brengt in het jagende zakenleven van eiken dag.

Wie nog in onzekerheid mocht verkeeren of de kerstboom van heidenschen oorsprong is, behoeft tegenwoordig althans niet meer in twijfel te zijn of die boom een voluit-wereldsch artikel kan heeten. In de etalage der winkels, in kroeg en cafe, in bioscoop en danshuis lokt men de menigte met kerstboom en kerstlichtjes. Tot zelfs in Joodsche gezinnen drong de kerstboom door. Ook in de ziekenhuizen prijkt hij aan den ingang der zalen, om de kranken een plezierigen avond te bezorgen. Wie thans voor den kerstboom nog het pleit voert, kan geacht worden te twisten voor den Baäl. De groote attractie, welke er van uitgaat voor de kinderen mag niet verleiden, het principiëele en paedagogische bezwaar ter zijde te stellen.

Voor de Gereformeerden is die denneboom in de huiskamer en op het Zondagschoolfeest—contrabande. Ook in de Zondagschoolboekjes was hij ons altijd een sta-in-den-weg. De kinderen behooren op het Kerstfeest zich niet maar te verblijden met geschenken van ouders of vrienden ontvangen, maar allereerst en allermeest over de gave Gods, in Christus Jezus genadig geschonken. Hoe soberder de Kerstfeestviering is, hoe rijker de eigenlijke beteekenis van het groote heilsfeit zal worden gevoeld. De kerstboom is een der invloedrijkste factoren in de thans meer toenemende verwereldlijking van het Kerstfeest.”

Wat dunkt u, lezer? Indien een voorstander van den kerstboom, zijn dan nu uwe oogen nog niet geopend voor het afgodische van dien boom? Zult ge ook weer dit jaar u schuldig maken om de wereld te helpen, de groote Gift des Vaders te verduisteren? Dat niemand onzer spreke zooals een leeraar eenmaal deed, zeggende: “Het is voor ons? geen Kerstfeest, zoo we geen kerstboom hebben.” De man sprak de waarheid, maar—armzalig Kerstfeest!

Het zij, door de genade Gods, met het Kerstfeest onze bede: “Heere, wij wilden Jezus wel zien.”

Sions kind’ren buigt u neer,
Voor uw grooten God en Heer,
En prijst Hem dan met gezangen,
Roemt Zijn eer en grooten Naam,
Wilt naar Zijne komst verlangen,
Dient en looft Hem al te zaam.

Al uw liefde is Hij waard,
Niemand is er toch op aard,
Of den Hemel Zijns gelijken;
Jezus is de hartelust,
Voor Zijn schoonheid moet alles wijken,
Jezus is de zielerust.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen