KERKGESCHIEDENIS

(Vervolg)

Niets laten de vijandige Joden ongedaan, om Paulus van de aarde uit te roeien, maar alles tevergeefs. De groote Koning bewaakt en beschermt Zijn getrouwe Dienaar. Tegen Hem baat geen list noch geweld. Hier is veel dat bemoedigen kan, dat zwakke en menigmaal vreezende volk. Nietige wormpjes worden bedekt en verhoogd, door Hem die eenmaal als een worm kroop in het stof.

Spoedig krijgen de vijanden een gelegenheid om zich omtrent Paulus uit te spreken voor den nieuwen Stadhouder Pestus. Vele zware beschuldigingen brengen de Joden tegen Paulus in. Ze beschuldigen hem van wederspannigheid tegen de Wet, tegen den Tempel en tegen den Keizer. Paulus kan en mag zich echter met een vrij geweten verdedigen en voor Festus en zijn beschuldigers getuigen: “Ik heb noch tegen de Wet der Joden, noch tegen den Tempel, noch tegen den Keizer iets gezondigd.”

Festus bemint de gunst der Joden en wil Paulus zenden naar Jeruzalem, om daar over zulke dingen geoordeeld te worden. Dat is den Joden zeer behaaglijk. Ze worden echter weer teleurgesteld. Paulus beinvloed door den Heiligen Geest en niet begeerende door moordenaarshanden omgebracht te worden, beriep zich op den Keizer. Hebben de vijanden hem beschuldigd dat hij ook tegen den Keizer te Rome gezondigd heeft, nu dan wil hij voor den Keizer verschijnen om door hem geoordeeld te worden. Als Romeinsch burger had hij daar het recht toe. Het moordplan is verijdeld en de vijanden moeten beschaamd wederkeeren.

Daarna krijgt Festus bezoek van koning Agrippa en Bernice. Deze komt om Festus te begroeten en geluk te wenschen met de voorname benoeming als Stadhouder. Festus spreekt over Paulus tot Agrippa. Wellicht kan de koning hem tot raad en steun zijn in dit geval. Agrippa geeft dadelijk z’n begeerte te kennen om Paulus te hooren. De begeerte werd spoedig vervuld. Reeds den volgenden dag is een aanzienlijk gehoor vergaderd in het rechthuis. De gebondene Paulus werd binnengeleid en aan de koning Agrippa en al de autoriteiten voorgesteld. Agrippa verzoekt Paulus te spreken en de Apostel spreekt van den tijd vóór zijn bekeering. Ook geeft hij met vrijmoedigheid verslag hoe wonderlijk de Heere hem staande hield op den weg naar Damascus. Van dat wonder der genade aan hem verheerlijkt, kan hij niet zwijgen. Ook spreekt hij over zijn roeping tot het gewichtige Apostelschap en zijn arbeid onder Joden en Heidenen.

Zulk een taal is te onbegrijpelijk, te wonderlijk voor Festus, en hij kan zich ten laatste niet inhouden uit te roepen: “Gij raast Paulus, de groote geleerdheid brengt u tot razernij.” Paulus raast niet en spreekt woorden van een gezond verstand, en roept tot koning Agrippa, zeggende: “Gelooft gij, o koning Agrippa, de profeten? Ik weet, dat gij ze gelooft?” Uit het antwoord dat de koning geeft blijkt, dat hij bijna bewogen is een Christen te worden. Agrippa een “bijna Christen.” Maar bijna is nog geen Christen. Wellicht is het nooit verder gekomen met dezen vorst, en “bijna Christen” gaat verloren. Hoevelen staan reeds op een lijn met Agrippa die onder het Evangelie verkeeren.

Het oordeel van deze voorname personen is, dat Paulus kon vrijgelaten worden indien hij zich niet op den Keizer had beroepen. Het stond in Gods raad vast voor Paulus, niet vrijgelaten maar naar Rome toe om ook voor dien machtigen Romeinschen Keizer een goed getuigenis af te leggen. Die eere had den Heere Zijn knecht Paulus ook bereid.

Dus werd Paulus verder bewaard, totdat er gelegenheid is dat hij met anderen over de zee naar Rome zal gezonden worden. Wat er in het hart van Paulus is omgegaan, is wel een weinig te begrijpen. Hij, Die geholpen heeft zal verder helpen.

(Wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen