KERKGESCHIEDENIS

(Vervolg)

Al kon men de Christenen niet op goede gronden schuldig verklaren aan zulk een brandstichting, ze daarvan niet overtuigen, toch achtte men ze schuldig te staan, en zeer bloedig was de wraak. Rome had nooit eerder zooiets aanschouwd.

Dat de keizer het volk hielp om uit te denken hoe men de Christenen zou ombrengen en daarbij zeer ijverig hielp, om alle schuld van zich af te werpen, laat zich begrijpen. Op allerlei vree-selijke wijzen werden de slaehtschapen van Christus omgebracht. Velen hunner werden in dierenhuiden genaaid, en toen voor de honden en wilde dieren geworpen om levend verscheurd te worden. Anderen werden levend gevild en toen aan boomen gebonden. Toen werden duizenden wespen op de ongelukkigen losgelaten, die hun pijnlijke lichamen op de vreeselijkste wijze staken.

Dat vreeselijke tooneel was de keizer echter nog niet voldoende. Het werd avond en er zou feest zijn in de groote keizerlijke tuinen. Een groote menigte had zich daar verzameld. Nu werden vele Christenen op vele plaatsen aan palen gebonden, met pek bestreken en daarna in vlam gezet. De tuinen waren geheel verlicht, maar op welk een vreeselijke wijze. Overal hoorde men het gekerm van die levende brandende fakkels. Om dat te verdooven werd er muziek gemaakt, en reed Nero op zijn versierde wagen door deze fakkels heen en scheen zich te vermaken in dit ontzettende drama. Niet langer echter meer zou een alziend en rechtvaardig God zulke wreedheden gedoogen. Er is een God en een tijd der vergelding.

We kunnen nog vermelden, gelijk reeds is gebleken, dat Nero twee Apostelen des Heeren heeft laten ombrengen. Niet alleen Paulus, die onthoofd werd als Romeinsch burger, maar ook Petrus die met het hoofd naar beneden is ge-kruisd. Vreeselijk was het lijden van Petrus, maar na lijden kwam eeuwig verblijden. De zalige eeuwigheid en bij Jezus te zijn, maakt alles zoet.

Vele martelaren zijn er onder den wreeden Nero gevallen, welker namen niet bekend zijn. De Heere echter kent degenen die de Zijnen zijn.

Na hetgeen in de keizerlijke tuinen was gebeurd, leefde Nero niet lang meer. Het volk kon zulk een vorst niet meer verdragen. Vier jaren had de vervolging geduurd, en alles raakte in disorde. Er kwam opstand. In dien opstand werd de keizer door zijn eigen volk veroordeeld. De tijd van vergelding was gekomen. Nu was het tijd voor hem om te vreezen en te beven. Om zijn leven te redden vluchtte hij slechts vergezeld door zekere Paon, een vrijgelaten slaaf. Hij mocht echter niet ontsnappen; hij werd achterhaald door een woeste bende. Ontkomen was niet meer mogelijk. Deze wreede en machtige vorst, die gespot had en gelachen om de smartkreten en het geschrei der Christenen, beefde nu als een riet. Hij schreide als een kind, en trok een dolk uit om zichzelf het leven te benemen. Hij wilde niet levend vallen in de handen der vijanden. Hij bezat echter geen moed om zich met den dolk te doorsteken. Tot tweemaal toe liet hij de dolk zakken. Toen hij ze voor de derde maal op zijn hart zette, zag hij zijn dienaar Faon smeekend aan. Deze gaf ze een stoot, zoodat ze zijn hart doordrong. Dit was het einde van de wreede Christenvervolger te Rome. Hoe spoedig was zijn leven voorbij en stond hij voor den grooten Rechter van hemel en aarde. Met zijn dood was hij pas 31 jaren oud.

Gewis, daar is een God Die leeft,

En op deze aarde vonnis geeft.

Ziende op voornoemde vervolging, was die wel een smartelijke beproeving voor het Christendom. De Heere deed ze medewerken ten goede. Het werd door Jood en Heiden gezien, dat de liefdebanden die aan Jezus bonden door geen vuur en bloed verbroken worden.

Na deze vervolging genooten de Christenen een twaalfjarige rust. In het jaar 81 stierf echter Keizer Titus, wiens naam meer dan eens genoemd werd in verband met de verwoesting van Jeruzalem. Deze vredelievende vorst werd alom en bijna door ieder bemind. Hij werd opgevolgd door zijn broeder Domitianus. Deze keizer regeerde van het jaar 81 to 96. Wel mocht het Christendom zich verheugen dat hij niet langer regeerde. Hoewel men eerst verwachting had dat hij gelijk zou zijn aan zijn vader en broeder, spoedig kwam men tot de ontdekking dat men zich had vergist.

(Wordt Vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen