TWEE VERBONDEN GEEN DRIE

Hoe duidelijk wordt de leer der Drie Verbon-den uitgedrukt in “De Wachter” kerkelijk blad der Chr. Geref. Kerk in Amerika, door Ds. J. Triezenberg.

Een en ander nemen we over en willen daar tegenover plaatsen de Schriftuurlijke leer der Twee Verbonden, zooals de Geref. Gemeenten die belijden.

De schrijver zegt als volgt:

“Wanneer wij nu zeggen, zooals ik het liefst doe, dat God Zijn genadeverbond heeft opgericht met de geloovigen en hun zaad, en dat dit genadeverbond gebaseerd is op het eeuwig verbond der verlossing, zoodat wij onderscheiden tusschen den raad des vredes of het verbond der verlossing ter eener zijde en het verbond der genade ter anderer zijde, dan zal men ons niet misver-staan als wij ons antwoord kortelijk samenvat-ten in de volgende stellingen:

1. In het werkverbond waren de partijen: De Drieeenige God en Adam als het representeerend Hoofd van het menschelijk geslacht.

2. In het verbond der Verlossing waren de partijen: de Vader als vertegenwoordiger van den Drieeenige God en de Zoon als representeerend Hoofd van de uitverkorenen.

3. In het Genadeverbond, reeds aangekon-digd in het Paradijs en voor het eerst formeel opgericht met Abraham en zijn zaad, zijn de partijen: de Drieeenige God en de geloovigen en hun zaad. Dit verbond wordt dus niet, gelijk het Werkverbond en het Verbond der Verlossing, opgericht met een plaatsvervangend en representeerend Hoofd, dat voor alien, die in hem be-grepen zijn optreedt. In dien zin is ook Abraham slechts een van de vele bondelingen, met wie God dit verbond opricht, en is hij niet op een lijn te stellen met Adam in het Werkverbond en met Christus in het Verbond der Verlossing. Want Abraham vertegenwoordigd niemand. Hij heeft nooit in uw of mijn plaats gestaan, zooals Adam dat wel deed in het Werkverbond en Christus in het Verbond der Verlossing.

En wat Christus aangaat, ook Hij is niet het Hoofd van het Verbond der Genade. “In het be-grip Genadeverbond ligt, dat het met zondaren is opgericht. De mensch staat daarin alleen in de relatie van genade tot God. Al wat Christus als plaatsvervanger, als tweede partij in het Verbond des Vredes, gedaan heeft, behoort tot het Werkverbond. Hij betaalde de schuld en ver-diende het leven. Al wat in het Genadeverbond beloofd en geeischt wordt, is niet beloofd aan en wordt niet geeischt van Christus.” enz.

Tot zulke gevolgtrekkingen komt men als men Drie Verbonden gaat stellen, en Verbond der Verlossing en Verbond der Genade, in wezen één, gaat scheiden.

In de Geref. Gemeenten (Nederland) is reeds in 1929 op de Part. Synode van het Noorden de vaststelling van de leer des Verbonds aan de or-de gesteld en is zij op de Generale Syndoe van Rotterdam, 21 Mei 1931, in een zestal punten nader vastgesteld.

Deze punten bestaan in:

a. Dat het Verbond der Genade staat onder de beheersching van de uitverkiezing ter zalig-heid, dat het wezen des Verbonds daarom alleen geldt de uitverkorenen Gods en nooit gelden kan het natuurlijk zaad. Dat aard en wezen- van Verbond der Verlossing en Verbond der Genade een zijn en niet twee. In wezen is het een Verbond.

b. Dat de Heilige Schrift slechts spreekt van twee Verbonden in betrekking der menschen eeuwigen staat, n.l. het Verbond der Werken en het Verbond der Genade.

c. Dat, wat het wezen des Verbonds betreft, de Heilige Schrift alleen spreekt van twee Hoof-den: Adam hoofd van het Verbond der Werken, Christus Hoofd van het Verbond der Genade, volgens Rom. 5:12-19; 1 Cor. 15:22, enz.

d. Dat een verbond in zijn wezen twee partijen kent; dat gelijk God met Adam, als het ver-tegenwoordigend hoofd van al zijn zaad, het Verbond der Werken heeft opgericht, alzoo met Christus, als het vertegenwoordigend Hoofd van al de Zijnen, het Verbond der Genade opgericht is, terwijl het (subjectief) wordt opgericht, met al de uitverkorenen, als zij door wedergeboorte en geloof in den tijd in dat Verbond worden in-gelijfd.

e. Dat het Verbond der Genade van God een bediening heeft ontvangen, een openbarings-vorm, die wisselde en die meerderen omvat dan de uitverkorenen Gods. Deze laatsten echter alleen zijn wezenlijk in het Verbond begrepen.

f. Dat de verantwoordelijkheid van den mensch wortelt in de schepping. Geschapen naar Gods beeld, eischt God van den gevallen mensch Zijn beeld terug. En die verantwoordelijkheid is grooter, naar mate God met hem bemoeienissen maakt. In het bijzonder wordt die verantwoordelijkheid grooter door de ernstige aanbieding van Christus en de Verbondsweldaden in het Evan-gelie, als blijkt uit Ezech. 33:11; 2 Cor. 5:20; Matth. 23:37; Luc. 10:13-15; Joh. 3:36; 5:40; Openb. 22:17.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen