KERKGESCHIEDENIS
(Vervolg)
Origenes heeft veel gesproken maar ook veel geschreven. Hij wordt wel eens genoemd de man van ijzer en staal. Toch was hij een nietig menschenkind, en wel is het te betreuren dat hij in meer dan een leerstelling dwaalde. Hieronymus zegt, dat hij 2000 geschriften naliet.
De volgende kettersche gevoelens kleefden hem aan met al zijn geleerdheid en bijzonder zedig leven: Hoewel hij beleed, dat de Zoon van eeuwigheid door den Vader is gegenereerd, stelde hij Hem toch beneden den Vader; hierom heeft men hem de grondlegger van het Arianisme genoemd. Hij loochende de opstanding des vleesches, maar geloofde aan het voortbestaan der ziel en de wederoprichting aller dingen. Onder zijn invloed werd het geloof aan eene spoedige wederkomst van Christus kettersch verklaard, of althans dweepachtig genoemd.
Onder de vervolging die plaats had onder keizer Decius werd ook Origenes gevangen genomen. Vele mishandelingen moest hij gedurende zijn gevangenisschap ondergaan. Men kon hem echter niet aan het wankelen brengen. Later herkreeg hij de vrijheid, maar stierf op 69-jarige leeftijd ten gevolge van de martelingen die hij in de gevangenis had moeten doorstaan.
Zoooals gezien werd de Christelijke Kerk onder onderscheidene heidensche Keizers vervolgd. De brandend braambosch der kerk was echter niet uit te roeien. Hij, Die de Almachtige is hield niet alleen staande in het midden der smartelijke vervolging, maar breidde Zijn kerk zelf nog uit zoodat ze zich openbaarde waar er voorheen geen spoor van merkbaar was. Wie is aan onzen God gelijk? Hij zegt: Ik zal werken, en wie zal het keexen?
Onder Keizer Decius had de kerk een van de heftigste vervolgingen te verduren. Immers, deze Vorst dacht het Romeinsche rijk in zn geheel te herstellen en tot vroegere bloei en grootheid terug te brengen. Wat vervallen was, moest hersteld worden. De oude Staatsgodsdienst moest hersteld worden, ieder die tot het Romeinsche Rijk behoorde moest dezelfde godsdienst hebben, overal moest eenheid zijn en niet de minste oneensgezindheid. De Keizer dacht zich daardoor eer en roem te verwerven. Om de eere Gods en de verhooging van Christus, bekommerde deze heidensche Keizer zich niet.
Op bijzondere wijze werd er onder zijn regeering gewerkt om door allerlei middelen tot afval te bewerken. Ze moesten niet dadelijk omgebracht worden, zooals voorheen wel geschiedde; alleen bij de uiterste halsstarrigheid en weigering om tot de Staatsgodsdienst terug te keeren, werden de Christenen gedood. Wel is te begrijpen dat vele Christenen afvielen van het Christelijke geloof, maar ook velen stierven den marteldood.
Daar Keizer Decius het voornoemde beoogde is het niet te bewonderen, dat de Christenen al dadelijk in alle plaatsen bevolen werd, binnen een bepaalden tijd voor de Overheid te verschijnen, teneinde aan de oude goden te offeren. De geschiedenis zegt er van, dat wie de vlucht nam gestraft werd met verbeurdverklaring zijner goederen, terwijl hem op straffe des doods verboden werd zijne woonplaats te betreden. Die bleven, werden eerst vermaand tot gehoorzaamheid en bleek dit zonder gevolg, dan werden pijnigingen aangewend. Doodstraffen kwamen in de beginne slechts voor, doch later menigvuldig. (Wordt vervolgd)
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van zondag 1 april 1951
The Banner of Truth | 16 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van zondag 1 april 1951
The Banner of Truth | 16 Pagina's