CHRISTUS' ONVERANDERLIJKE HEERSCHAPPIJ

II.

Wat de bruid hier verklaart van Christus, is tot bemoediging van al Gods volk. De levenskracht, die Christus is om de Zijnen te verlossen, leven te geven, te zaligen, te beschermen en te verdedigen, verwelkt nimmer. Hij is die Middelaar en Verlosser, Wie het nooit aan kracht en vermogen ontbreekt. Hij is altijd groen en fris.

Hij heeft als de eeuwige Zoon Gods de verzoening teweeggebracht. Hij heeft gedragen en door-dragen de last van de oneindige toorn Gods tegen de zonde van het ganse menselijke geslacht. Wat niet ? sterveling vermocht te doen, heeft Hij gedaan. In ? dag heeft Hij de ongerechtigheid weggenomen, Dan. 9.

Hij is altijd gereed en altijd bij machte om zondaren zalig te maken, om boetvaardigen te wassen van hun ongerechtigheden, om hen te herstellen in de gemeenschap Gods, om Zijn volk thuis te brengen. Ja Hij is te allen tijde een krachtige Hulp in benauwdheid voor al degenen, die het in waarheid naar Hem wenden.

Van eeuwigheid verordincerde de Vader Hem om te zijn Borg en Middelaar en Hoofd des ver-bonds. En vanaf het Paradijs heeft Hij duizenden uit alle geslachten, talen, volken en natien verlost en gered, en Zijn kracht is nog niet verminderd om Zijn volk zalig te maken. Hij is oneindig in vermogen. Door het Woord des Heeren zijn de hemelen gemaakt, en door de Geest Zijns monds al hun heir. Door Zijn eeuwige kracht en Goddelijkheid is alles tot stand gekomen in hemel en op aarde. Hij is die Schepper van de einden der aarde, Die nooit moede, noch mat wordt. Naar Hebr. 1 : 3 draagt Hij alle dingen door het Woord Zijner kracht.

Maar ook als Middelaar des verbonds is Hij beloofd en genoemd in Jes. 9: 5: de Sterke God.

In de volheid des tijds heeft Hij de pers alleen getreden, en niemand van de volkeren was met Hem. Dat grote werk der zaligheid heeft Hij volvoerd en voleindigd in de staat Zijner diepe vernedering. Satans kop heeft Hij vermorzeld. En hoe zwaar de strijd ook was in Geths?n?n aan het kruis Hij is niet bezweken. Zijn Godheid heeft Zijn aangenomen menselijke natuur alz??dersteund, dat Hij Gods toorn heeft doordragen en de machtigste strijd gebracht heeft tot de glansrijkste overwinning.

Aan het kruis zelfs deelde Hij nog de kostelijkste genaden uit. Denk maar aan de boetvaardige moordenaar, die te elfder ure nog pardon kreeg.

En Maria kreeg nog een zoon; Johannes nog een moeder. ,,Och of nu al wat in ons is Hem preez!?

Toen Hij de dood inging, bleek het, dat Zijn dood een daad was, want het hoofd buigende, gaf Hij de geest. Neen, Hij stierf niet door uitputting, maar in de laatste uren aan het kruis bleek het, dat Zijn haarlokken gekruld waren, zwart als een raaf. Zijn kracht was niet verbroken of verminderd.

De Vader wekte Hem op uit de doden, en Zelf bewees Hij in Zijn opstanding te zijn de Zoon Gods naar de Geest der heiligmaking, Rom. 1 : 4.

Onveranderd in Zijn liefde, onverminderd in Zijn vermogen, droogde Hij na Zijn opstanding de tranen van de wenende Maria. Hij bracht de diep gevallen Petrus terecht. Hij verloste Thomas uit de banden van het ongeloof, waartoe alle menselijk vermogen ten enenmale tekort schoot.

En al Gods volk leert er iets van verstaan en in de blijdschap des geloofs van Hem zingen:

Grootmachtig zijt G? o Heer?,

ja eind?loos in vermogen;

Uw onverbreekb?re trouw omringt U

voor elks ogen.

Hij rukt de uitverkoren zondaar uit het geweld des satans en uit de heerschappij der zonde. Hij komt in het hof van de sterkgewapende, overwint hem, neemt zijn gehele wapenrusting, daar hij op vertrouwde, en deelt Zijn roof uit, Lucas 11: 21-22.

Hij neemt het hart van Zijn volk in en heeft een gewillig volk op de dag Zijner heirkracht.

Hij is nog Dezelfde in het redden en zalig maken van vorloren zondaren also toen Hij Lot uitleidde uit Sodon, toen Hij Abram riep uit Ur der Chaldee? en die zondares in Lucas 7, achter Hem staande aan Zijn voeten, van de vergeving harer zonden verzekerde.

O, welk een heerlijkheid en ruimte ligt er toch in Christus. De bruid Christi heeft niet te wenen over de dood van haar bruidegom, of verval van krachten, of afgaande ouderdom. Zijn haarlokken zijn gekruld, zwart als een raaf. Christus bezit nog dezelfde jeugdige kracht om te verlossen en te zaligen als weleer.

Wat een benauwd en angstig gevoel kan het geven in ons gemoed, wanneer wij onze dierbare betrekkingen, een lieve vriend of vrienden, een kind van God, dat wij teer beminnen, oud zien worden. Hier op de wereld wordt alles afgebroken. De wereld gaat voorbij met al haar begeerlijkheden. Alles zal hier als een kleed verouden.

Ja ons eigen leven hier op aarde wordt afgebroken. De mens gaat naar zijn eeuwig huis.

Maar ook inwendig voor Gods lieve volk is het leven hier maar altijd en steeds een stervend leven. Onze krachten worden afgebroken en onze sterkte vergaat.

Jacobs heup werd verwrongen aan Pni? En Paulus werd verzwakt door de engel des satans, die hem met vuisten sloeg, en door de scherpe doorn, die hij had in zijn vlees, 2 Cor. 12.

En ga nu al de wegen maar na, die God hier met Zijn volk houdt op de aarde, en dan zien wij, dat Christus moet wassen en wij minder worden.

Wij moeten in de dood overgegeven worden om Jezus? wil. Alle grond in onszelf en in alles wat wij beleefden, verliezen, om te zakken en te zinken op die enige Rotssteen Christus, op dat fundament dat door God in de eeuwigheid is gelegd; opdat alle roem van het schepsel maar zal wegvallen en wij alleen roemen zullen in de Heere. Oh, wat wordt dat volk dan gewaar, dat alle paden des Heeren goedertierenheid en waarheid zijn.

De Vader heeft van eeuwigheid een welbehagen gehad in Zijn Zoon. En het is de spijze van de Zoon om te doen de wil des Vaders.

Maar ook is het het grote -oogmerk van de Heilige Geest, uitgaande van de Vader en van de Zoon, om Christus te verherlijken in het hart der uitverkorenen. O, welk een volmaakte harmonie is er tussen de Goddelijke Personen.

Christus is die Boom, Die altijd vruchten draagt. Hij is die Zon, Die nimmer ondergaat.

Wie zal ooit de schoonheid en voortreffelijkheid in volmaaktheden, wijsheid, sterkte, kracht en vermogen naar waarde kunnen roemen en prijzen? Hij is God, boven al te prijzen in der eeuwigheid, Rom. 9 : 5, maar ook de Schoonste aller mensenkinderen. Hij is onveranderlijk in Zijn liefde, trouw, barmhartigheid en genade. Christus is vol van moed en kracht en van de Geest des Heeren.

Wat ligt er toch een bemoediging en vertroosting in dat getuigenis, dat de bruid van Christus geeft.

Gods volk vindt in Hem alles wat het nodig heeft tot het leven en tot de godzaligheid.

In zichzelf vindt dat volk niet anders dan de dood, en welk een macht openbaart de oude mens der zonde, in bondgenootschap met de duivel en met de wereld. Vele zijn de teleurstellingen, die zij gedurig maar opdoen in hun leven. En in hen is geen kracht tegen die grote menigte. De strijd is soms zo zwaar en geweldig, die uit- en inwendig gestreden wordt in hun leven. Het vlees onderwerpt zich de wet Gods niet, en kan het ook niet. Scherp zijn soms de aanvallen en verschrikkelijk de benauwingen des satans, die hen hier kwellen en plagen, maar ook zo diep terneder drukken.

En wat gevoelen zij hun machteloosheid om zich te verweren en te verdedigen, ja veel minder zichzelf te ontworstelen aan al hetgeen wat zich in hun hart en leven openbaart. De vijandschap, de strijd en de moeite is in hun leven groot. Alles is op hun ondergang aangelegd. En werden zij aan zichzelf overgelaten, het was na alle ontvangen genade een hopeloze zaak.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen