DE OPSTANDING VAN CHRISTUS

Paschen! Dat is de gedenkdag van de opstanding van Jezus Christus uit de dooden. Dat is het voornaamste feit van den Christelijken godsdienst. Het is de Heerlijkheid en de roem van den Verlosser, waarin Hij deelt in de vreugde Hem voorgesteld en waarom Hij het kruis heeft verdragen en de schande veracht.

Hij kon door den dood niet gehouden worden. Gods Heilige zou van geen verderving weten. Het is de dag, dien de Heere gemaakt heeft, waarop de groote herder der schapen uit de dooden we-dergebracht is. Hij is opgewekt uit het graf, waarin Hij gelegd was en rijdt op het witte paard Zijner overwinning.

Dat is de troost en de blijdschap van Gods Kerk; hare verlossing uit de macht van satan, zonde en dood. De ziel van den apostel trilt van levende aandoening en blijdschap, waar hij uitroept: „ja, wat meer is, Die ook opgewekt is”. Dat heugelijke feit heeft voor den opostel vollzekerheid, en niet alleen voor hem, maar ook voor allen die door een zelfde geloof troost, sterkte en blijdschap genieten uit de opstanding van Christus. Neen, Gods kinderen zijn geen kunstig verdichte fabelen nagevolgd. Laat de opstanding Christi een steen des aanstoots zijn voor allen die door de wijsheid der wereld, welke dwaasheid voor God is, de wonderen Gods loochenen en het Heil in Christus versmaden tot hun eeuwig verderf, voor Gods Kerk is zij een pilaar en vastigheid der waarheid, en de blijde boodschap en het zekere getuigenis dat zij in en met Hem is opgewekt. Deze zelfde apostel getuigt: „Is Christus niet opgewekt, zoo is uw geloof tevergeefs, zoo zijt gij nog in uwe zonden. Maar nu, Christus is opgewekt uit de dooden en is de Eersteling geworden dergenen, die ontslapen zijn”.

Die de waarheid der opstanding niet gelooft verwerpt geheel de schrift. Die loochent den Zoon en heeft den Vader niet. Hij maakt God tot een leugenaar en is verloren naar het getuigenis van Christus: „Indien gij niet gelooft dat Ik Die ben, gij zult in uwe zonden sterven”. Maar niet minder droevig is het dat zoovelen belijden te gelooven dat Christus opgestaan is en hunne zaligheid bouwen op die bloote belijdenis. Zij bewijzen de historische zekerheid der opstanding en achten zich gelukkig boven diegenen, die de opstanding loochenen. Helaas, zij koesteren zich met een historisch geloof en meenen in te zullen gaan. Hoe lichtvaardig zijn onze tijden. Hoe zwanger gaan zij van grenzelooze oppervlakkigheid. Maar een belijdenis met den mond zonder het geloof des harten laat ons los van Christus en doet ons vreemd blijven van de kracht Zijner opstanding. Alleen het geloof des harten vereenigt met Christus door de bediening des Geestes. En voor de zoodanigen, die Christus ingeplant zijn door het geloof, is de opstanding van Christus de grond der levende hoop, waardoor een elk van Gods volk wordt ondersteund onder alle leed; staande doet blijven in de ure van beproeving; en uitzicht geeft op de eeuwige heerlijkheid.

Christus kon door den dood niet gehouden worden. De vijand had alles beproefd Hem van de aarde te verdoen. De boosheid was ten top gestegen. Als de grootste misdadiger was Hij gevonnist. De Held der hulpe scheen verslagen. Het Licht der wereld scheen verduisterd. Het ware Paasch-lam was geslacht. In het donkere graf, de laatste sterkte van satan, was Zijn doorploegd lichaam wegggelegd. Met eenen zwaren steen was het gesloten, met het zegel van Pilatus verzegeld en de tempelwacht daarbij geplaatst. Maar wat beteekent dit? Zal de duisternis over het licht kunnen triompheeren? De dood over Hem, Die de Opstanding en het Leven is? Wat God tot Heerlijkheid wil brengen kan door geen helsche macht worden weerstaan. Een engel daalde neder en heeft den steen afgewenteld van het graf en het zegel van Pilatus verbroken. De wachters zijn met verschrikking gevloden. En aan God zoekende vrouwen werd de blijmare verkondigd: „Vreest gijlieden niet, want ik weet dat gij zoekt Jezus, Die gekruist was. Hij is hier niet, want Hij is opgestaan, gelijk Hij gezegd heeft. Komt herwaarts, ziet de plaats waar de Heere gelegen heeft”.

Bedroefd waren zij over den dood des Heeren. Zij hadden het bittere kruislijden aanschouwd. Deelgenomen hadden zij aan de graflegging des Heeren. Reeds vroeg waren zij uitgegaan op den eersten dag der week naar het graf met de noodige specerijen. Zij konden van den Geliefde niet scheiden. Zij missen Hem en daarmede alles. Maar hare droefheid zal tot blijdschap worden, niet alleen door de boodschap des engels, maar bijzonder waar de opgestane Borg Zich aan haar openbaarde. Zij kwamen tot een gestorven Jezus en welhaast ontmoet haar de Levende, om hare ziel te vertroosten. En wat Hij aan die vrouwen doet, doet Hij aan al de Zijnen. Waar Zijne ziel Zich tot een schuldoffer gesteld heeft, daar zal Hij zaad zien; Hij zal de dagen verlengen; en het welbehagen des Heeren zal door Zijne hand geluk-kiglijk voortgaan. Hij trekt hen uit dit zondegraf, bearbeidt hen door Woord en Geest, dat zij Hem kennen en de kracht Zijner opstanding. Neen, Gods Kerk, zij is geen kunstig verdichte fabelen nagavolgd. Zij heeft een vasten grond voor haar geloof en hoop in de opstanding van Jezus Christus uit de dooden.

Ja, wat meer is, Die ook opgewekt is. Daardoor is Christus krachtelijk bewezen te zijn de Zoon van God naar den Geest der Heiligmaking uit de opstanding der dooden.

Niets is van hooger belang dan het geloof dat Jezus is de Christus, de Zoon van God en dat God Hem uit de dooden opgewekt heeft. Deze beide hoofdwaarheden zijn de fundamenten en grondzuilen van het ware Christendom. Waar deze twee waarheden worden geloochend, daar is de Kerk van Christus niet. Wie dezelve tegenspreekt en verwerpt is geen lidmaat van Christus. Hem zal het oordeel treffen dat hij zal worden uitgeroeid uit zijn volken. Die met den mondt belijdt en met het hart gelooft dat Jezus is de Zone Gods en dat God hem uit de dooden opgewekt heeft, die is een levend lidmaat van Gods Kerk en van den gezegenden Immanuel en vindt door het geloof in die opstanding een bron van vertroosting in den levenden Borg.

Door eigen Goddelijke kracht is Christus opgestaan. Hij had macht Zijn leven af te leggen en Hij had macht Zijn leven weer te nemen. Gelijk Hij leerde als Machthebbende, alzoo is Hij ook uit het graf herrezen als Machthebbende. Daardoor is Hij nadrukkelijk verklaard te zijn de Zoon van God, waar Hij door Zijne eigen Goddelijke kracht de kluisters van dood en graf overwonnen heeft. Volk, Hij heeft de gevangenis verbroken, dragende met Zich de zegeteekenen Zijner overwinning, de sleutelen van dood en graf. Gelijk Simson de poorten van Gaza wegnam en droeg op een hoogen berg, alzoo droeg Christus, de meerdere Simson, de poorten des doods en des grafs weg. Hij heeft over dezelve getriompheerd, omdat Hij de Zone Gods is, Die alle macht bezit in hemel en op aarde. Die daarom alle uitverkorenen des Vaders uit de kaken der hel en des doods zal verlossen. Hij geeft Zijnen schapen het eeuwige leven. O, dat ons oog voor Hem mocht geopend worden en ons hart op Hem mocht zien, Die dood geweest is en weder levend is geworden en Die leeft tot in alle eeuwigheid. In Hm is ontkoming en vrijmaking voor alle gebundenen, want indien de Zoon u zal vrijgemaakt hebben, zoo zult gij waarlijk vrij zijn.

De Vader Zelf heeft Hem opgewekt, om openlijk te verklaren dat Hij de Zoon van God is. Hoe menigwerf heeft Christus getuigd aan de Joden dat Hij Gods Zoon was. Hoe heeft de Vader het uitgeroepen bij den Doop van Christus in den jordaan. De Joden hadden het weersproken. Als ware Christus een godslasteraar hebben zij Hem beschuldigd en veroordeeld. Maar de Vader Zelf heeft richterlijk uitspraak gedaan als Hij Christus uit de dooden opgewekt heeft en daarmede openlijk verklaard heeft dat Hij is de Zone Gods naar den Geest der Heiligmaking. De macht der duisternis heeft het pleit verloren. Satan met al zijn handlangers zijn beschaamd. God als Richter heeft hen in het ongelijk gesteld en de Heerlijkheid van Christus uitgeroepen in dien door-luchtigen ochtendstond als Hij Hem uit de dooden opgewekt heeft. En daarom is Zijne opstanding meer dan Zijn kruisdood. Want nu is door God als Richter de smaad des vijands afgewenteld en op den kop van satan en alle helsche macht geworpen. Christus is als de Zone Gods en Sions Borg openlijk verheerlijk door den Vader en tegelijk is Zijne opstanding het Begin van de opstanding van al de Zijnen. Christus’ opstanding uit de dooden is het Goddelijke, het Richterlijke, het onwankelbare pand van der geloovigen opstanding. O, hoe groot is de opstanding van Christus. O, mocht toch onze ziel in Hem vrede vinden en den troost smaken van Zijne opwekking.

Ja, wat meer is, Die ook opgewekt is. Opgewekt om onze rechtvaardigmaking, Christus is openlijk gerechtvaardigd in Zijne opstanding door God als Richter. Sions schuld is volkomen betaald. Door toerekening waren alle schulden Zijns volks de Zijnen als hun Borg en representeerend Hoofd. Ware Hij niet opgewekt, dan ontbrak elk bewijs dat de schuld betaald was. Dan zou nooit Zijn volk uit den staat des vloeks en des doods kunnen worden verlost. Dan had de dood en het verderf zijn kracht behouden om alle uitverkorenen met alle Adams nakomelingen eeuwiglijk onder zijne macht gebonden te houden. Neen, dan geen hoop op verlossing, maar eeuwige verkwijning. Dan geen ontslag van schuld, maar eeuwige versmading. Dan ware er geen Evangelie, geen Kerke, geen levend lidmaat, geen deel aan Christus, geen vrede met den Vader door Hem. Maar nu, Christus is opgewekt. Opgewekt door God als Richter, met den kwijbrief onder Zijnen buit. En daarom zullen en moeten ook al Zijne leden van schuld ontslagen en gerechtvaardigd worden. In Hem zijn ze gerechtvaardigd. Daarom is Zijne opstanding het Fundament der zaligheid, waarin God als Richter openlijk bewezen heeft, dat het vereischte rantsoen is opgebracht, Zijne onkreukbare rechtvaardigheid geheel bevredigd is en niets meer heeft te eischen. De rechtvaardige vrijverklaring van Gods uitverkoornen ten eeuwigen leven is in Christus’ hand gesteld met macht en recht hen allen in die vertroosting te doen deelen. Daarom wordt uitgeroepen bij den Profeet: „om den arbeid Zijner ziel zal Hij het zien en verzadigd worden. Door Zijne kennis zal Mijn Knecht, de Rechtvaardige, velen rechtvaardig maken”. En het is de roem des apostels: „wie zal beschuldiging inbrengen tegen de uitverkorenen Gods? God is het, Die rechtwaardig maakt, wie is het die verdoemt? Christus is het, Die gestorven is, ja wat meer is, Die ook. opgewekt is”.

Hoe arm, die vreemd blijft van de kracht van Christus’ opstanding en daarom vreemd van Christus Zelf. Bedenk, het geloof des harten is niet maar voor waarheid te houden: Jezus is opgestaan zonder dit tegen te spreken. Zoo gelooft elk die de Schrift nog wel eerbiedigt en de historische feiten niet logenstraft. Maar Christus blijft ons vreemd en onze ziel zonder waren troost. Door het geloof des harten ontvangt Christus een plaats in het hart der Zijnen. Het leven in eigen hand raakt kwijt Het oude fundament van doode werken wordt verbrijzeld en de grondsteen, in Sion gelegd, ook in ons gelegd. Het moge met vele bekommeringen gepaard gaan, toch van dat God-zoekened volk komt er niet een om. Zij worden verborgen ondersteund gelijk de vrouwen, die naar hst graf gingen. Tegenover alle troosteloosheid is er vertroosting in Hem Die weder levend is geworden.

Niets is meer noodig voor het bedrukte volk, dan dat de kracht van Christus’ opstanding alzoo in onze ziel verheerlijkt wordt, dat wij ons met Hem vereenigd kennen door het geloof. Dat doet den gebundene uitgaan uit het gevangenhuis. Dat doet vrede en blijdschap smaken in den opgewek-ten Borg. Dat doet ware Paaschvreugde genieten in Christus als den opgerichten Hoorn des Heils.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen