EEN BEGEERTE DIE VERVULD WORDT

(Vervolg van Januari)

Laten wij het eens nagaan, elke wedergeborene is een erfgenaam krachtens zijn geestelijke geboorte. Ja, nogmaals, een erfgenaam van de bediening wat de Heere Jezus heeft volbracht voor Zijn volk. Dat ligt van Gods zijde eeuwig vast. Maar nu blijft de verzekering in de toepassende daad van het volbrachte werk ook een Godsdaad. Velen van Gods kinderen moeten deze verzekering missen. O, “de uitgestelde hoop krenkt het hart”, is hun beleving. Met een geopende schuld gaan ze over de aarde. Och, wat een waar gemis, wat moet er plaats hebben? De afsnijding moet plaats hebben. Zij moeten de dood in, zij moeten waarlijk afgesneden worden, om in de bewustheid met God verzoend te worden. O, dat is hun gemis! Velen springen er overheen, anderen willen het wegwerken, en verachtelijk stellen. Hoe is het toch mogelijk in onze tijd, dat men de rechtvaardig-making wil doen opkomen uit de vrucht van het geloof! Berust de uitspraak niet bij de Rechter? Er zal toch een richtelijke vrijspraak des Vaders moeten zijn, om tot vrede met God te komen. Ja, zuchtende zielen, het wordt steeds onmogelijker, en gij wordt steeds armer. Eerder mocht gij nog wel eens spreken, maar nu gaat gij zwijgende uw weg. Geen grond meer in de ervaringen, en de eeuwigheid is aanstaande. Maar wat een rijkdom, wij lezen in onze tekst: “maar de begeerte, die komt, is een boom des levens.”

Dit is geen begeerte van de natuurlijke mens. Het is niet te beschrijven de ellendige staat van het schepsel. En wat is zo erg? Wij geloven en gevoelen van nature niet dat wij verloren liggen, nooit zullen wij God zoeken. Wat is daar de oorzaak van? Wij zijn in Adams bondsbreuk van God afgevallen en de duivel toegevallen. Onze begeerte is naar de hel! Wij zullen eerder met onze hand de sterren kunnen aanraken, dan een ware begeerte doen opkomen uit onze ziel tot God. Maar in onze tekst wordt toch gesproken van een begeerte. De wortel van deze begeerte ligt niet in de mens, het ligt van eeuwigheid ja, voor de grondlegging der wereld, in Gods souverein welbehagen. God had een begeerte Zijn rechtvaardigheid en barmhartigheid te verheerlijken in schepselen, die Hij daartoe besloot te scheppen en die Hij allen besloot in Adams val, opdat Hij in de staat des verderfs de verworpenen rechtvaardig verdoemen zal, maar de uitverkorenen verlossen en stellen tot vaten der barmhartigheid. Daarom, is de verkiezing een daad van Gods eeuwige souvereiniteit. Ja, ze zullen komen. De Heere komt in de gemenen weg den zondaar eerst te overtuigen van de dadelijke zonden, later komt de Heere hen te brengen in het paradijs. Ze gaan zuchten tot God, en krijgen een begeerte om God te gaan dienen. Maar het wordt steeds onmogelijker. Toch hebben zij een begeerte in de weg van Gods gerechtigheid om in de ware gemeenschap met God te komen. “Maar de begeerte, die komt, is een boom des levens. Dat wil ons zeggen, de begeerte, die vervuld wordt, doet ons gelukkig zijn. Hoe wordt nu deze begeerte vervuld? Het gaat hier over een volk dat geen vreemdeling is van de genade Gods. Dit is enkel mogelijk in Christus. Dit heeft plaats op rechtsgronden. O, weer dat eenzijdige, dat onwederstandelijke: de Heere moet het Zelf doen bij den voortgang. Het leven van de zulken die waarlijk een begeerte naar God gekregen hebben, wordt een stervend leven, en toch wel eens hoop en begeerte gehad. Zo veel troost en liefde mogen ontvangen. Hun ervaring is, zal er wetenschap wezen bij de Allerhoogste, dat mijn ziel geheel in het duister zit? Wij mochten jaloers zijn, op het volk dat niet alleen voor het recht Gods zijn ingevallen, maar ook onder het recht Gods, in de weg van gerechtigheid de vervulling door God met God ontvangen hebben in Christus. Om het dan te kunnen zeggen: Als een appelboom onder de bomen des wouds, zo is mijn liefste onder de zonen; ik heb groten lust in zijn schaduw en zit er onder en zijn vrucht is mijn gehemelte zoet, Hij voert mij in het wijnhuis en de liefde is zijn banier over mij” Maar dit is alleen in Christus. Den eeuwigen dood moet hij wachten met al zijn hoop en begeerte. Alle gronden ontvallen; de hel wordt geopened, maar dan het wonder; Christus komt tussen beide: Christus, de weg, de waarheid en het leven. Ja, ze zijn in Christus krachtens het verbond der genade dat van eeuwigheid is. Zij zijn in Hem verkoren. Alleen door Christus, die op grond van Zijn voldoening vrijspraak eist, wordt de zondaar vrij gesproken door God den Vader als Rechter en God de Heilige Geest geeft den zondaar kennis en verzegelt hem van zijn rechtvaardigmaking. O, heerlijke vervulling, groot de begeerte om in de rechte verhouding met God te komen. Wat moesten wij toch uitzien naar die noodzakelijke Godsdaad om met God verzoend te worden. Uit gezet uit al dat gestaltelijke, maar ingewonnen om de zakelijke beleving van vrije genade te mogen ervaren. Wij kunnen in onze tijd wel uitroepen, de kinderen zijn tot aan de geboorte gekomen, en er is geen kracht om te baren, geen herstel met God. “Maar de begeerte die komt is een boom des levens”. Ja, er is nog een rijke weldaad, n. 1. de aanneming tot kinderen. Deze weldaad is van de rechtvaardigmaking onderscheiden, daar het een Vaderlijke daad is, hoewel geheel op de rechtvaardigmaking rustend. Gelukking volk van God, die in het Vaderharte Gods terug gebracht werd. En om dan ook de verzegeling van de Heilige Geest te mogen beleven. In dat leven gaat Gods volk een drieenig God bewonderen.

Doch het geluk wordt hier op aarde door nog zovele schaduwen verdonkerd. In zichzelf hebben ze niets, arm en ellendig, en in de stand van hun leven steeds meer nodig de rijkdom van de ambtelijke bediening van de Heere Jezus. Ze worden onbekeerd, het wordt een eeuwig wonder als ze er nooit zullen komen. Maar is deze leer nu niet te eenzijdig? Ontneemt zulke voorstelling niet de verantwoordelijkeid van de mens? Neen, dat is laster! De mens blijft verantwoordelijk voor God, en deze verantwoordelijkheid wordt steeds groter. Het zal eigen schuld wezen als de mens verloren gaat. Wij liggen verloren, en als er geen uitverkiezing was, dan was er ook geen mogelijkheid. O, onbekeerden medereiziger naar de eeuwigheid, nu komt de algemene roeping nog tot U. Onderzoek u gij die uitziet naar een hoop. Buiten de ware hoop is geen verwachting, gij zijt nog in het heden. Voor Gods rechterstoel zult gij geen uitvlucht hebben, waarom niet? Niet Gods besluit, maar Gods Wet is het richtsnoer van des mensen handelen. Wij leven onder de wil des bevels. Als gij verloren gaat zal het zwaar zijn. “Haast u om uws levens wil”. Is het niet te een eenzijdig gesteld voor de bekommerde kerk? Neen, het waarlijk bekommerde volk krijgt juist Gods recht lief. Dat is hun begeerte. O, vraag toch veel om ontdekkend licht, dat gij meer en meer mocht zien de noodzakelijkheid om geborgen te zijn in Christus, dat is de enigste grond. Gods bevestigde volk moet inleven, dat het een wonder is, als ze een goede gedachte van de hemel mogen hebben. Hoe komt dat? Omdat de mens zo veel met zich zelven zit. Wij zelf zijn zo vaak aan het woord. En toch is er een begeerte rot Gods eer te mogen leven. Ja, als zij eenmaal hun wens verkrijgen, is hun begeerte dat zij met God verzoend zonder zonde in volmaaktheid den Heere mogen groot maken. En wanneer dat geschieden zal, dan zal hun blijdschap ten hoogsten toppunt stijgen. De glans van dat geluk zal nooit meer verdonkerd worden. Ja, dan zal in vollen omgang het Woord verstaan worden: “de begeerte die komt is een boom des levens”.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen