SCHRIFTOVERDENKING

Ezechiel, de profeet des Heeren, leefde in een tijd waarin het met de herders treurig gesteld was. Ze zochten niet het heil van de kudde, noch veel minder de ere des Heeren. Ze zochten eigenbelang. De Heere had ze gewaarschuwd en gezegd dat Hij de schapen van hun hand zou eisen.

Maar Hij had ook nog wat anders gezegd, namelijk dat Hijzelf voor Zijn schapen zou zorgen en in de volheid des tijds de Enige Herder zou zenden.

Hier in het tekstgedeelte wordt de Vader sprekende ingevoerd. Hij was van eeuwigheid in zichzelf bewogen om Zijn schapen te trekken uit de staat des doods, maar ook om hem onderwijs te laten geven door Hem, die de grote Herder der schapen is, namelijk Christus Jezus.

Hij immers is het die van God de Vader, van eeuwigheid gezalfd is tot Profeet, Priester en Koning.

En alle eeuwen door heeft de Heere onder het Oude Verbond laten wijzen op de Herder die hij zou zenden.

Riep Mozes het niet uit: En profeet uit het midden van U, uit uw broederen als mij, zal u de Heere Uw God verwekken; naar Hem zult gij horen?

Die Herder zou geboren worden en een weinig tijds op aarde Zijn gezegend Herderlijk werk gaan verrichten. Hij zou harten inwinnen en overwinnen.

Hij zou als Herder Zijn kudde weiden in de grazige weiden van Gods eeuwig getuigenis. Ja, Hij zou toen en later door den Heiligen Geest wonen en werken in het hart van doodgevallen zondaren.

Een vraag lieve lezer en lezeres: Is dat ons al te beurt gevallen of leven we nog rustig in de weiden van de wereld en mogelijk wat vormengodsdienst? Weet dat dit voor de eeuwigheid tekort is.

Deze Herder heeft betoond een getrouwe Herder te zijn en te blijven. Mocht, de apostel het niet uitroepen: Ik ben de goede Herder, de goede Herder stelt Zijn leven voor de schapen?

Het is dan ook een Herder die de schapen kent. Een rechte herder in Gods kerk zal wel trachten om een inblik te krijgen in het leven van hen die hem toebetrouwd zijn, maar moet menigmaal bekennen: ik heb me vergist. Maar deze Herder heeft zich nooit vergist. Ik ken de Mijnen en wordt van de Mijnen gekend.

Als we dus geloven bij de schapen te behoren dan moet die Herder ons toch noodzakelijk, gepast en dierbaar geworden zijn. En nu is er onderscheid in kennis, maar een ding is zeker: als het waarheid werd in ons leven dan is er een betrekking op Die enige Herder gevallen en zullen we begeren meer en meer van Hem te leren kennen.

En met dat leren kennen is het in onze tijd droef gesteld. Wanneer is er nu nog eens een verlorene die de Herder nodig heeft; en wanneer is er nog eens een aanvankelijk getrokkene die de haperingen in zijn of haar leven voelt en uitgedreven wordt naar de genadetroon om vermeerdering van de kennis van die enige Herder? Deze Herder is een Priesterlijke Herder, die Zijn leven niet heeft dierbaar geacht maar het overgegeven heeft tot redding van gans verlorenen.

Het is ook een Koninklijke Herder. En dan kunnen we het niet beter omschrijven dan door aan te halen wat Jeremia getuigde: Ziet, de dagen komen, spreekt de Heere, dat Ik aan David een rechtvaardige Spruite zal verwekken. Die zal Koning zijnde, regeren en voorspoedig zijn en recht en gerechtigheid doen op de aarde.

Als ons tekstwoord zegt dat de Heere Zijn Knecht David zal verwekken dan vraag ik u: lees de kanttekening er op na. Wat staat daar? Dit: De Messias, de Verlosser, onze Heere Jezus Christus, Davids Zoon naar het vlees en ‘s Vaders knecht naar zijn Middelaarsambt. Hij is geen herder die Zijn schapen in de steek laat. De huurling vliedt, maar Deze Herder is een blijvende Herder, die het Zelf heeft getuigd: En ziet, Ik ben met ulieden, al de dagen, tot aan de voleinding der wereld.

Hij heeft gedurig getoond, de ganse wereldhistorie door, dat Hij een zorgvolle, een liefdevolle Herder is. Hij geeft Zijn schapen te eten van Zijn brood en doet ze drinken uit Bethlehems Bornput. Maar wat is’t toch erg gesteld met de schapen. Ze zijn weglopers uit en van zichzelf, ze zijn dwars en tegen des Heeren wegen zo menigmaal in. Ze lopen dikwijls op eigengekozen paden en halen vele duisternissen over hun ziel.

En dat terwijl Hij zo’n getrouwe Herder is, die het kleinste niet vergeet. Roept de profeet het niet uit: Hij zal Zijn kudde weiden gelijk een Herder; Hij zal de lammeren in Zijn armen vergaderen en in Zijn schoot dragen, de zogenden zal hij zachtkens leiden?

Dat Sion dan toch schaamrood mocht worden van wege het dolen en dwalen, en Hem weer eens opnieuw en meer nodig had, opdat Hij hun tot een Leidsman zij tot de levende fonteinen der wateren.

De kerk gaat bange tijden tegemoed, ja zit er al midden in. Als we er maar ogen voor mogen krijgen om te zien en oren om te horen. Jacob is dun geworden, en er komt veel aan de markt wat de toets der Waarheid niet kan doorstaan.

Gelukkig daarom degene die maar nodig krijgt een ouderwetse bekering, zoals de Heere de Zijnen altijd bekeerd heeft.

Wat dan ook komen moge, dan staat dit onwankelbaar vast: En als de Overste Herder verschenen zal zijn zult gij de onverwelkelijke kroon der heerlijkheid behalen.

De Heere lere Hem benodigen en het Zijne een weinig moed scheppen, vanwege Zijn onveranderlijke leiding. Hij geve daartoe verzuchtingen aan de genadetroon, opdat Hij Zijn herderlijke arbeid in ons leven meer en meer moge verheerlijken.

Lethbridge

JAARBOEK

Het Jaarboek van de Gereformeerde Germeenten is weer verschenen. Mr. Sam Kersten, RR.3, Norwich, Ontario, Canada heeft de alleenverkoop van dit boekje voor de U.S.A. en Canada. Prijs $1.50.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen