DE WEGBEREIDER

Want geen ding zal bij God onmogelijk zijn. Lukas 1:37 Door de zonde is het onmogelijk geworden dat de mens uit en van zichzelf ooit terugkeert tot de God des Levens. De mens heeft zichzelf bakken uitgehouwen, gebroken bakken die geen water houden. En met sprekende daden betuigt hij: Wijkt van mij, want aan de kennis van Uwe wegen heb ik geen lust.

De Zalige verhouding die bestond tussen de Almachtige God en het eerste mensenpaar is door de zonde van hen, verbroken geworden. En nooit, nooit is het meer mogelijk om de weg te vinden die hij en zij verloren hadden. Ze hadden zich buiten Gods gemeenschap gezondigd, en met een altoosdurende afkering zich van hun Maker afgekeerd.

En toch, o wonder: Er is geen ding onmogelijk bij God! Integendeel, wat bij ons niet mogelijk is, dat is bij de Heere der heirscharen wel mogelijk. Immers, Hij nam redenen uit Zichzelf, niet uit enig schepsel, om weer de weg te openen tot wederkeer tot Hem die we zo snood verlaten hebben.

Dwars door het onmogelijke heen kan een gevallen Adamiet alleen weer met God verzoend en bevredigd worden. En de vraag moge ons wel bezig houden: Is het voor ons wel eens werkelijk onmogelijk geworden? Of leven we nog gerust voort, zonder dat we enige bekommernis hebben omtrent onze staat voor de eeuwigheid, en omtrent onze verbroken gemeenschap met het volzalige Drie-enige Goddelijke Wezen, bij Wie geen verandering is of schaduw van omkering.

Aan alle kanten heeft de mens zichzelf buitengesloten. De deur is op slot, en de sleutel zit niet meer aan onze kant van de deur, om deze open te doen naar ons believen. Neen, de deur is dicht ! Gelukkig, voor wie het waar wordt dat hij of zij op de knieen als een smekeling voor die gesloten deur komt te liggen. Want wat bij de mensen onmogelijk is, en dat wordt alleen van den hemel geleerd, dat is mogelijk bij God. En door, voor het verstand onmogelijke wegen heen, heeft de Heere Zijn Eniggeboren Zoon gegeven, tot een rantsoen voor velen, ja, tot heil en profijt van hun onsterfelijke zielen.

In de dagen voor de komst van de Zaligmaker in het vlees, vallen ons twee van de naar het verstand wel onmogelijke zaken, op. Onmogelijk, omdat het niet naar de regel van de natuur was, wat er gebeurde, maar wat bleek bij God wel mogelkjk te zijn. Bij de Heere der heerlijkheid is niets onmogelijk. En dat is gebleken.

In de eerste plaats in de geboorte van Johannes de Doper, die de wegbereider zou worden van Hem, Die komen zou, om alle gerechtigheid te vervullen. En in de tweede plaats in de wondervolle geboorte van de Heere Jezus Zelf, waarvan de engel had getuigd: Gij zult Zijn Naam heten Jezus. Deze zal groot zijn, en de Zoon des Allerhoogsten genaamd worden, en God de Heere, zal Hem de troon van Zijn vader David geven. Eerst nu wat van hetgeen als eerste aankondiging onmogelijk was om ooit waar te worden. Zacharias, de priester naar de dagorde van Abia, en zijn huisvrouw Elizabet, waren beiden ver op hun dagen gekomen. De kinderzegen had de Heere hen onthouden. Iets wat voor rechtgeaarde harten altijd een smartelijke zaak is. De middlelijke oorzaak daarvan lag bij Elizabet. De Heere laat het vermelden: zij was onvruchtbaar. Maar weet ge wat het grootste wonder voor die vrouw geweest is? Ze heeft zichzelf als een onvruchtbare voor God leren kennen. Een die in de eeuwigheid geen vrucht meer kon voortbrengen. En weet ge wat ook een wonder was? De Heere had deze onvruchtbare aangezien, zodat van haar geschreven kon worden met haar man: En zij waren beiden rechtvaardig voor God, wandelende in al de geboden des Heeren onberispelijk. Dus mensen, die wel een groot verdriet hadden mee te slepen, maar die dicht bij den Heere leefden. Waren er in onze dagen maar meer zulke huwelijken. Wat zou dat profijtelijk zijn.

Welnu, in het natuurlijke onvruchtbaar. Uitgesloten dat ze ooit een kind ter wereld zou brengen. Maar bovendien was het onmogelijk, daar beide mensen ver op hun dagen waren gekomen, waar het Woord van God van schrijft: En de lust zal vergaan. Man nog vrouw konden meer middeloorzaak zijn tot het verwekken van een kind. En zie, nu is het toch gebeurd, omdat God Het wilde. Hoe onmogelijk ook, het blijkt dat die twee godvrezende mensen op hoop tegen hoop zijn blijven vragen of de Heere hun begeerte wilde vervullen. En dat heeft de Heere gedaan. Uw gebed is verhoord! Zacharias neemt de boodschap aan als een totale onmogelijkheid. Ge kent toch wel de oorzaak van zijn stomheid waarmee de Heere hem sloeg. Daarover nu niet verder. Maar God bereikte zijn doel, want geen ding zal bij God onmogelijk zijn. De Wegbereider zou langs wonderlijke weg geboren worden. Maar de Zaligmaker op een nog onmogelijkere wijze voor het menselijke verstand. Maar voor mensen die in het onmogelijke zitten, tot eeuwig heil. Wordt Vervolgd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen