VERLOSSING

Hos. 7:13b Hosea was één van de oudste Schriftprofeten en hij heeft lang vóór de gerichten Gods kwamen, de ondergang van het rijk Efraïm geprofeteerd. In de dagen van Jerobeam, zoon van Joas, had Jehova duidelijk gesproken van Zijn heilig ongenoegen door een geduchte aardbeving, Zach. 7 :5, en door een sprinkhanenplaag, Joel 1 : 2–4 Daarenboven sprak God door de stem Zijner profeten, waaronder ook Micha. Uiterlijk verheugde Efraïm zich in grote bloei en welvaart, innerlijk echter verviel het en het was of alles rende naar de ondergang. Juist die uitwendige voorspoed leidde het volk tot de dwaze gedachte, dat er geen kwaad te vrezen was En toen kwam Hosea verkondigen dat Efraïm zou worden uitgeroeid. Het was voor de profeet wel een zware taak, maar hij werd er door de Geest der profetie toe gedwongen om te verkondigen: nog een weinig tij ds en dan zal de Heere de bloedschulden bezoeken over het huis van Jehu. God zou de misdaden der vaderen bezoeken aan de kinderen.

Na Jerobeams dood zou zijn zoon Zacharia na een regering van slechts een half jaar worden gedood door Sallum, de zoon van Jabes. Heftig verweet Hosea aan Efraïm de gruwelijkste ongerechtigheden, als trouweloosheid, vloeken, liegen, doodslaan, stelen en overspel doen De priesters zowel als het volk waren afkerig van het licht der waarheid en daarom zouden zij van de God der waarheid verworpen worden. De kal-verdienst, die gepaard ging met ontucht, maakte Efraïm rijp voor de ondergang.

Waren er bij tijden enige indrukken, zij gingen ras over gelijk morgenwolken en als een vroegkomende dauw, die henengaat. Al de arbeid die door de Heere aan Efraïm werd ten koste gelegd, ontdekte des te meer haar gruwelijke ongerechtigheid, door verwerping der Goddelijke alwetendheid. Zij wilden van herstel en wederkering tot God in het geheel niet weten.

Het ene koningshuis werd na het andere door moord uitgeroeid, omdat zij de Heere niet als Koning begeerden, ondanks Zijn grote goedertierenheid. De Heere was bereid hen te verlossen van de zonde, en om ze los te maken uit de ketenen des doods. Hij wilde ze verlossen van de toorn, die over Israël begon te ontsteken. De Heere wilde de oordelen wel uitstellen en de mensen nog tijd geven tot bekering. Rechtvaardig kon hij Efraïm overgeven aan eigen bederf en hen loslaten en nimmermeer er naar omzien. Hij kon van hen wegwij ken en van hen vertrekken voor altijd. En evenwel zond Hij Zijn profeten en werd Hij niet moede van hen te waarschuwen en om Efraïm ernstig te stemmen tot oprechte schuldbelijdenis en waarachtige vernedering des harten met afbreking van de zonden. Maar onder alles bleef Efraïm welbewust anders spreken dan de waarheid was, daarmee zondigende tegen de wet Gods, tegen het eigen geweten en tegen de medemens.

Liegen is een grote zonde, vooral als het is een liegen tegen God, hetwelk onder het Nieuwe Testament aan Ananias en zijn vrouw Saffira het leven heeft gekost. Een liegen tegen Gods Woord en Gods zaak is een zonde die niet anders dan de toorn Gods verwekken kan. Hoe meer de Godsopenbaring tot Efraïm kwam te getuigen van de aanstaande ondergang, hoe brutaler het volk doorging in de zonden. Hun leugenen doortrokken heel de dienst Gods, zij misten ten enenmale alle oprechtheid, zelfs hun gebeden waren leugenen voor God. Daar was geen verootmoediging, geen ontdekking en daarom was alles leugenachtig en eigengerechtig, wat in hun oog goed was.

Hoezeer was Efraïm in dat alles het beeld van de natuurlijke mens, die leeft naar het goeddunken van het boze hart, in weerwil van de vele roepstemmen en waarschuwingen, die van Godswege tot hem komen. De mens heeft zijn eigenwillige godsdienst lief met zijn vorm en sleur. En waar oprechtheid en ontdekkend licht ontbreken, is het in de grond der zaak niet anders dan enkel leugen en bedrog. De mens zou verlost worden van de slavernij. des satans, indien hij eerst maar eens recht waar werd voor God. Maar die leugenen, dat niet waar zijn voor God, en dat verbloemen van de schuld, dat houdt de verlossing der ziel tegen.

Indien in het gebed, in de wandel, en in de opgang naar Gods huis de mens waar mag worden, dan wordt God goed voor een slecht mens. Dan is er ook aanvankelijk reeds verlossing van zonde, onoprechtheid enzelfmisleiding. Dan kan de verlossing zich verder gaan voltrekken, in de nadere kennismaking met wet en evangelie, in de onderwijzing door Woord en Geest

Er zijn mensen, die werkelijk een beginsel van oprechtheid hebben en nog niet komen tot de volle zelfverloochening, om zich op genade of ongenade onvoorwaardelijk aan God over te geven. Ook hierin is dus eigenlijk nog iets van dat liegen tegen de Heere, dat vasthouden aan iets buiten Christus, bijvoorbeeld dat meer steunen op tranen en gestalten, dan op het werk van Christus. Dat houdt de doorwerking der verlossing tegen, maar men is er blind voor. Gebrek aan ontdekking doet de ziel in zichzelf blijven, hangende aan de wet, en daardoor komt men niet uitgeledigd en waarlijk arm tot Christus, om zich te laten zaligen uit vrije genade om niet En zelfs het volk des Heeren, dat in Christus mocht overgaan tot verlossing, zal zich telkens weer er op betrappen, dat men niet waar geweest is voor God, vanwege de overblijfselen der zonde in de oude mens.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen