De Ware Eenheid

Dit getuigenis door de Waarheid geïnspireerd door de Heilige Geest wordt ons vermeld van de eerste gemeente des Heeren, na de uitstorting van de Heilige Geest. Wat een gezegende gemeente! Het is geen getuigenis van mensen, wat zo dikwijls wordt gegeven over een gemeente of een deel van de Kerk des Heeren in smalende en bedriegelijke zin enerzijds of in lovende en onwaarachtige zin anderzijds, waarvan de wortel is zelfbedoeling, al is het zo zeer bedekt. Neen, het is het getuigenis des Geestes, Die alle dingen doorzoekt. Op de pinksterdag zijn de vruchten van die Geest geopenbaard in de verslagenheid des harten en de waarachtige bekering van omtrent drie duizend mensen.

Deze nu waren volhardende in de leer der apostelen. Deze leer was geen andere leer dan die der profeten van het Oude verbond. Het was de vervulling er van. Is niet het pinksterfeest het feest van de Vervulling? Het is de vervulling van het verlossingswerk, naar het eeuwig Welbehagen van een drieenig God en naar Zijn raad. De verkondiging van de leer der apostelen is de verkondiging van de volle Raad Gods.

In deze leer waren de eerstelingen des Geestes volhardende. Het was voor hen niet een leer van het verstand en menselijke wetenschap, waarin de mens op de troon zit en in het middelpunt wordt gezet. Het was de leer der godzaligheid, de bevindelijke leer welke niet buiten het hart omgaat. Ze waren verslagen geworden in het hart. Nu kwamen ze onder de dagelijkse verkondiging van de leer door de prediking van de apostelen. Het geloof door de Geest en de prediking gewerkt staat naar versterking en oefening. Deze mensen hadden behoefte aan onderwijs en leiding. Het was hun begeerte en lust om zich onder het Woord en de prediking van die leer zich te gegeven en dat door de Geest heilbegerig. Neen, niet zo nu en dan als het hun schikte, maar volhardend. Dat is de vrucht van dezelfde Geest.

Is dit ook uw begeerte om naarstig de middelen der genade te gebruiken? Of hebt u veel verontschuldigingen, vrome of goddeloze, om de door God verordineerde middelen te verwaarlozen. Ouders, bent u een voorbeeld voor uw kinderen, of staat u toe dat ze zich niet onder de leer der apostelen begeven of onder een leer die niet naar de godzaligheid is? Waar de vrucht des Geestes is, is een naarstig opkomen waar de waarheid recht wordt verkondigd: God op het hoogst verheerlijkt en de mens op het diepst vernederd, de dood in Adam en het leven in Christus wordt verkondigd, en het snode van het kostelijke wordt onderscheiden. Zijt u ook zo volhardend? En in de gemeenschap.

Gemeenshap met elkaar is het werk en de vrucht van de Geest des Heeren. Zij waren bij elkaar ondanks de vijandschap der spotters en de priesters, samenvergaderd in Jerusalem. Zij waren een in geloof, hoop en liefde. Genade verbindt, die uit een zaad zijn geboren en door de ene Geest worden gedrenkt. Zonde maakt scheiding. Deze gemeente des Heeren mocht beoefenen de gemeenschap der heiligen. Hoe bedroevend is dat in onze tijd, het is zeker dat de ergernissen moeten komen, maar wee degenen door wie ze komen. Welk een scheuringen, verdeling en verbrokkeling, waar is het de een de ander uitnemender achten dan zichzelf en waar is het wenen over de verbreking van Jozef. Ach waar mag toch de genade des ouden tijds wezen? Aan de andere zijde een geroep om eenheid ten koste van de leer of de waarheid. De Heer beware ons en onze kinderen voor zulk een eenheid waar het fundament der godzaligheid ontbreekt. Wat gemeenschap heeft het licht met de duisternis, wat samenstelling heeft Christus met Belial. Een eenheid van wereld en kerk is heilloos. En in de breking des broods, niet alleen in de tempel, maar ook in hun huizen zoals de kanttekeningen verklaren. De vrucht des Geestes deed hun samen herdenken en verkondigen de dood des Heeren. Zij waren volhardende in de gebeden. Zij die de eerstelingen des Geestes hadden zuchten in zichzelven verwachtende de aanneming der kinderen, namelijk de verlossing des lichaams.

Een biddende en zuchtende gemeente zoals een maal de bruid in het Hooglied: “Ontwaak noorden wind en kom gij zuiden wind, doorwaai mijn hof, dat zijn specerijen uitvloeien. O, dat mijn liefste tot Zijn hof kwame en ate Zijn edele vruchten.”

En er kwam vrees over alle ziel. Dat werk des Heeren liet niet na indruk te maken. De Heere Zelf geeft genade en ere, want door die Geest maakt Hij Zijn volk tot koningen en priesters Gode en Zijnen Vader.

Waar is de ware eenheid, de volharding, de gemeenschap, het gebed van de Kerk, de gemeenten, de gezinnen en persoonlijk? Is de kerk nu niet veel meer een bespotting en dat om eigen schuld? Waar is er nog ontzag en eerbied voor de Kerk. Bovenal zijn er vruchten van diezelfde Geest te vinden in ons leven persoonlijk? Aan de vruchten zal de boom gekend worden.

Die Geest der genade en gebeden geve ons met de dichter te leren smeken:

Dat Uwe Geest alle mijn dagen
Mij leid’ in Uwen weg eerbaar.

Rev. J.C. Weststrate is pastor of the Gereformeerde Gemeente (Netherlands Reformed Congregation) at ’s-Craven-polder, the Netherlands.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen