Sion’s Koning

Sion’s Koning is de grote Ambtsdrager. Hij is Profeet, Priester en Koning. In de tekstwoorden worden wij bepaald bij Zijn Koningschap. In de oudtestamentische bedeling werd Zijn Koningschap afgeschaduwd. Zo was David een type van Hem. De dichter van Psalm 89 zong: “En onze Koning is van Israels God gegeven.” Deze Koning heeft een volk. Zij dragen de naam van Sion’s kinderen. Want Sion is van God begeerd, ’t wordt met Zijn woning hoog vereerd. In hun geloofsleven worden ze door de dichter aangewezen — Die rein van handen is en zuiver van hart, die zijn ziel niet opheft tot ijdelheid en niet bedrieglijk zweert (vs 4-6).

In Psalm 24 wordt de gemeente des Heeren onderwijs gegeven over de hemelvaart van de Koning. De geschiedenis bepaalt ons bij het inbrengen van de Ark des verbonds. Door het geloof ziet de dichter daarin het toekomende feit van de hemelvaart. De Ark des verbonds is immers een type van Christus. De Ark was vele jaren van de tabernakel gescheiden geweest. In 1 Samuel 6 wordt ons gewezen hoe David met een menigte van 30.000 uitgelezen mannen de Ark naar Jeruzalem brengt. Bij die gelegenheid werd Psalm 24 door David gedicht.

Het is een triumflied. Het spreekt van de overwinning op de vijanden en van de verworven rust na de strijd. In onze gedachten zien wij de duizenden Jeruzalem naderen. Wij lezen daarvan: “En David huppelde met alle macht voor het aangezicht des Heeren, en David was omgord met een linnen lijfrok.” Met een gezicht op de Ark en daarin een gezicht op de Koning is David koning af. Onbegrepen door Michal, de dochter van Saul, kiest David met de geringen des volks voor de dienst des Heeren. Hij mag door het geloof getuigen: “Ik zal speien voor het aangezicht des Heeren.”

Zo zien wij de menigte, met de Ark, de stad naderen. Zij trekken tot aan de deur van de poort. De deur sluit de ingang tot de stad af. Nu klinkt buiten de stad, “Heft uw hoofden op, gij poorten, en verheft u, gij eeuwige deuren.” De poorten werden geopend door deuren die naar boven geheven worden. Hierin zijn treffende lessen te leren. De ingang werd door het volk begeerd. Het kon alleen als de deuren vanuit de stad werden geopend.

De dichter noemt de deuren eeuwige deuren. Ze bewaken het heiligdom. Het is een garantie voor rust en veiligheid. Als de deuren gesloten blijven, kan de Ark nooit op zijn plaats komen. Nu zou de Heere de deuren rechtvaardig gesloten kunnen houden. Dan zou er geen vereniging plaats vinden tussen de Ark en het heiligdom. Dan zou ook het volk, dat om de Ark gelegerd is, eeuwig buiten moeten blijven. De Ark moet naar binnen, anders is het werk Gods niet voltooid. De Ark wordt door David genoemd “de Koning der ere.”

Zo is Christus de Koning der ere. Hij is waardig dat alle knie voor Hem buigt en alle tong Zijn Naam belijdt. Op de muren van de stad zijn ook velen vergaderd. De muren worden bewaakt en de poorten met de torentjes zijn door wachters bezet. Nu klinkt het volk buiten de stad tegen: “Wie is de Koning der ere?” Eer de poorten opengaan wordt er onderzoek gedaan. Dit onderzoek is noodzakelijk. Dit onderzoek kan ook geschieden. Het is een zaak waar de Heere vanaf weet. En wat van God is kan onderzoek verdragen. Hoe luistervol is dit alles beschreven. Alzo zal ook Christus als de Koning der ere ingaan in het heiligdom van Zijn Vader.

Het vertoeven van de Ark voor Jeruzalem was een prediking van het vertoeven van Christus op de door de zonde vervloekte aarde. Maar aan Zijn verblijf op aarde zou een eind komen. Christus zal de aarde verlaten om in te gaan in het heiligdom. Het hemelse heiligdom is niet met mensenhanden gemaakt. Het is hemels in oorsprong en bestaan. Christus is met gejuich opgevaren. Duizenden en tienduizenden engelen hebben Hem begeleid naar de plaats van Zijn kroning. In Zijn hemelvaart neemt Hij Zijn ganse gekochte gemeente mee. Zoals David met zijn duizenden Jeruzalem is binnengegaan, alzo is Christus met Zijn gekochte onderdanen ingegaan in het Jeruzalem dat boven is.

Hoe wondervol is de inkomst van Sion’s Koning. Aldaar is Hij begroet door de staande gebleven engelen. De triumferende Kerk heeft Hem aanschouwd en Hem bewonderd. Boven alles, Zijn eeuwige Vader heeft Hem in Zijn heerlijkheid geplaatst. De strijdende kerk voor de poort ziet uit naar het uur van hun ingaan. Zij verstaan de bede: “Heft uw hoofden op, gij poorten, en verheft u, gij eeuwige deuren.”

Rev. P. Blok serves the congregation of Kootwijkerbroek in the Netherlands.

Israel’s Koning

O Jezus, licht en leven,
Mijn Koning en mijn Heer!
Aan wien ik heb gegeven
Mijn hart om voor Uw eer,
Uw Naam en zaak te strijden;
Ach, had ik meerder kracht!
Ik leg, helaas, ter zijden,
Zoo dikmaals eer ik dacht.

Ik heb zoo veel vijanden, O magtig Hemelvorst!
Ei, leer Gij toch mijn handen
Ten strijde mij uit dorst;
‘k Heb lust voor U te leven
In dit beneden-perk.
Maar, Heer! Gij moet mij geven
Genade tot dit werk.

Ik moet U alle dagen,
Mijn wereldlievend hart,
O Zielekoning! klagen,
Met droefheid en met smart;
Mijn ziele is inwendig
Verdorven en verkeerd,
Ja, ganschelijk ellendig,
Als Gij‘t niet overheert.

Kom, Jesus! O mijn Koning!
En neem mijn zondig hart,
En maak het tot Uw woning,
Dan is ‘t bevrijd van smart;
Verdrijf die vreemde heeren,
Die ‘t huis nog houden in;
Wilt Gij ‘t alleen regeren,
En buigen ‘t naar Uw zin.

— Lofzangen Israels

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen