Vreemdelingschap

Nadat de wijzen vertrokken waren naar hun vaderland, is de profetie van Simeon terstond in vervulling gegaan. Met het kind Jezus in zijn armen heeft hij tot Maria gezegd: “Deze wordt gezet tot een val en opstanding veler in Israel, en tot een teken, dat wedersproken zal worden.”

De worsteling tussen het vrouwenzaad en het slangenzaad zal in alle hevigheid ontbranden. Herodes heeft tevergeefs op de wijzen gewacht. Zij zouden hem de plaats aanwijzen, waar de geboren Koning was te vinden. In bittere haat, vervuld met dodelijke vijandschap tegen Sions Koning, wacht hij om zijn moordplan uit te voeren. Doch de Heere, de Almachtige en alwetende God is de duivel altijd een slag voor.

Wie is toch deze Herodes? Herodes is een Edomiet. Hij is een gepraedestineerde vijand van Jacob. Hij is een nakomeling van Ezau. Hij haat en minacht alles wat van Jacob is. Dat is: Jacobs God, Jacobs verkiezing, Jacobs verlossing, Jacobs erfenis. Van hem is geprofeteerd: “Op zijn zwaard zal hij leven.”

Herodes' opzet is duidelijk. Als een werktuig van de hel doet hij onderzoek naar Christus' geboorte. Hij weet dat de komst van Davids Zoon de ondergang van zijn rijk betekent. Hoewel hij als een koning op de troon zit, is zijn plaats niet bestendig. Hij weet: Eenmaal zal Davids Zoon hem voorgoed ontkronen. Deze wetenschap doet niet buigen, maar verheft in zijn leven de bitterste vijandschap, die maar denkbaar is.

De geest van Edom werkt nog altijd door. De mens der zonde verzet zich tegen Christus; nimmer zal hij de strijd opgeven. Tot het bittere einde zal hij zijn vijandschap tegen God en Christus uitleven. Herodes schijnt in de strijd de beste positie te hebben. Hij zit al op de troon van David, de belangrijkste plaats heeft hij al veroverd. Hij heeft meegeholpen om de tempel te bouwen en heeft daarmee de vriendschap van veel godsdienstige Israelieten gewonnen. Hij heeft vriendschapsbanden met de hoogste raad in Israel en leeft schijnbaar ongestoord in Jeruzalem, de Godsstad.

En Davids Zoon? Deze schijnt te wijken voor het brute geweld van de Edomiet. Zie, Jozef en Maria en Jezus vluchten naar Egypte. Het vreemdelingsleven begint bij de geboorte. De dood achtervolgt Hem vanaf de geboorte. De weg van de beproeving is terstond begonnen. Het is een levensles voor al degenen die in de gemeenschap met Jezus vertoeven. Het volgen van Jezus is een weg door de dood, omringd van vijandschap en een leven in vreemdelingschap.

Vele vragen kunnen hierbij in het hart opkomen. Waarom vernietigt de Heere die Edomiet toch niet? Waarom betoont de Heere Zijn Goddelijke toorn niet aan deze Herodes? Waarom laat de Heere geen vuur van de hemel afdalen tot bevrijding van Zijn erfenis? De Heere zal dat zeker doen, doch op Zijn tijd en wijze. De Heere zal Edoms verwachting vernietigen. Davids Zoon zal niet altijd in Egypte blijven; het vreemdelingsleven is ook daar aan Gods tijd gebonden.

Egypte is de plaats waar eeuwen door Gods kinderen hun vreemdelingsleven moesten inleven. Hosea profeteerde al wat Mattheus in zijn evangelie schreef. In het tweede hoofdstuk schrijft hij: “Als Israel een kind was, toen heb Ik hem liefgehad, en Ik heb Mijn zoon uit Egypte geroepen.” De Heere heeft het volk daar onderhouden en doen wassen. Door de donkerste tijden heen heeft de Heere hen doorgeholpen.

Hoe troostvol is de wetenschap dat Christus in Egypte een tijd heeft gewoond. Het leert ons immers dat de Heere in alle benauwdheid mede benauwd is geweest. Hij, de heerlijke, vlekkeloze Zoon van God, de Heere der heren, is als een hulpeloos kind in Egypte verborgen. Toch is Hij daar volkomen veilig. God, Zijn hemelse Vader waakt. De poorten der hel zullen Zijn gemeente niet overweldigen. Gods gemeente wordt onder het kruis bewaard. Herodes' bruut geweld zal niet verteren. De Heere is bij mij! Ik zal niet vrezen; de Heere zal mij getrouw behoen. Daar God mijn hulp en schild will wezen, wat zal een nietig mens mij doen?

In de tekst is een belofte Gods; er staat immers: “Uit Egypte heb Ik Mijn Zoon geroepen.” Dat wil toch zeggen dat de Heere Hem uit Egypte zal doen terugkeren. Niemand zal in staat zijn dat te verhinderen. Door Gods almachtige kracht zal de Heere Zijn trouw aan Zijn gemeente bevestigen. De Heere voert uit de gevangenis. De banden zullen worden verbroken, de deuren gaan open. Als de Heere uit vijands macht het gevangen Zion wederbracht, scheen 't ons een blijde droom te zijn.

“Uit Egypte heb Ik Mijn Zoon geroepen.” Hoe wonderlijk klinkt het ons tegen. Immers wij lezen in Exodus 4:23: “Ik heb tot U gezegd: Laat Mijn zoon trekken!” Hier noemt de Heere Israel Zijn volk, Zijn zoon! Met de roeping van Christus uit Egypte bewijst de Heere de wonderlijke band welke er is tussen Christus en Zijn gemeente. De Zoon gaat de vrijheid in, maar in Hem ook Zijn gemeente.

Krachtens Gods rechtvaardigheid heeft het volk een eeuwige ballingschap zich waardig gemaakt.

Maar krachtens het gerekend zijn in de Zoon van Gods welbehagen gaat het de eeuwige vrijheid tegemoet. Straks zal de boodschap komen: “Sta op, neem het kindeke en zijne moeder tot U, en trek in het land Israel.”

Al laagtg', O Isrel, als weleer, Gebukt bij tichelstenen neer, Toen gij uw juk moest dragen En zwart waart door uw dienstbaarheid, U is een beter lot bereid, Uw heilzon is aan 't dagen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen