Christus' graf door een engel geopend

De opstanding van Christus is voor Gods kerk van het grootste belang. Zeker, Hij moest Zich tot in de dood vernederen, want de zonden konden alleen maar verzoend worden door de dood des Zoons Gods, maar met Pasen blijkt dat die zonden verzoend zijn, en daarom gaat God Hem opwekken uit de dood. Daarop legt vooral Mattheus de nadruk. Neen, hij zegt ons niet, wat in het graf gebeurde en hoe het dode lichaam levend werd. Dat is Gods grote geheim! Maar hij deelt ons wel mee, wat bij het graf gebeurde en dat het geopend werd op Gods bevel. Daartoe toch daalde die engel des Heeren neder, want deze was een afgezant van de hoge God met een bijzondere opdracht.

De hemel gaat ingrijpen. God Zelf gaat Zijn heilig Kind Jezus opwekken, want Gods recht is door Hem volkomen voldaan. De schuld is betaald, de zonden zijn verzoend, en alle deugden Gods zijn opgeluisterd. En wie de straf gedragen heeft, die moet rechterlijk worden vrijgesproken en vrijgelaten. Dat gaat de Heere nu doen. Daarom zendt Hij deze engel. Daarom wekt Hij Hem op. Zeker, Christus is opgestaan door Zijn eigen Goddelijke kracht, want Hij had macht Zijn leven af te leggen en Hij had macht Zijn leven wederom aan te nemen. Toch wordt niet zo maar gezegd, dat Christus opstond.

Het Paasevangelie legt vooral nadruk op het werk des Vaders. Trouwens, Christus had niet kunnen verrijzen als de Vader Hem niet had opgewekt. Door die opwekking immers hecht de Vader het zegel aan het werk des Zoons en keurt het goed. Door die opwekking ontvangt Christus de hemelse kwitantie en wordt openlijk vrijgesproken. En wat is dat een blijmare voor Gods kerk, want Christus stierf niet voor eigen zonden, maar voor de zonden van Zijn kerk. Die werden Hem toegerekend. En als Christus opgewekt wordt, blijkt dat al die zonden verzoend zijn en dat derhalve de kerk vrijuit gaat.

Doch deze verworven vrijspraak moet bij Goddelijk vonnis hen worden toegerekend. Daarom worden ze in de dadelijkheid voor de Rechter gedaagd. Dan ontvalt hen alle hoop, die zij putten mochten uit het ervaren van Gods liefde in het aangezicht van de Heere Jezus Christus. Beladen met erf- en dadelijke zonden komen ze als verdoemelijke zondaars voor God te staan. Neen, zij komen niet met een zelf aangegrepen gerechtigheid van Christus voor God, maar ze komen in hun ongerechtigheid voor God te staan. En dat betekent, dat er voor hen niets anders overblijft, dan om het vonnis des doods te aanvaarden.

Maar welk een wonder dan als de Vader hen vrijspreekt op grond van de gerechtigheid van Christus, die hen toegerekend wordt. Wie zal dan nog enige beschuldiging tegen hen kunnen inbrengen, daar God Zelf het is, Die hen vrijspreekt?

O, dat is Paasfeest vieren! Dat is blij worden met een opgewekte Christus. Doch deze opgewekte Christus kan en mag niet langer in het graf blijven.

Wij lezen dan ook, dat de engel des Heeren toekwam en de steen afwentelde van de deur des grafs. Hoe groot die steen ook was, het kostte deze engel geen moeite de steen af te wentelen. En van het keizerlijke zegel trekt hij zich niets aan. En als hij de steen afgewenteld heeft, gaat hij erop zitten, alsof hij zeggen wil: Deze steen komt er nooit meer voor! Ja, het graf van Gods kerk blijft open, want het is geworden een doorgang tot de eeuwige heerlijkheid.

Maar waarom moet nu eigenlijk een engel het graf van Christus openen? Kon Christus dat Zelf niet? Moest een engel Hem te hulp komen? Als wij dat denken, hebben wij maar kleine gedachten van Christus. Zou Hij Die door de dood niet gehouden kon worden, wel gehouden kunnen worden door het graf? Neen, dat een troongeest de steen des grafs afwentelt, predikt niet Christus' zwakheid, maar Zijn heerlijkheid. De engel komt Hem niet te hulp, maar dient Hem door voor Hem de deur des grafs te openen, zoals een lakei voor een vorst de deur opent. Dat openen van de deur des grafs is een zaak van eerbetoon!

Christus is wel een weinig minder geworden dan de engelen, vanwege het lijden des doods, doch aan Zijn vernedering is nu een einde gekomen. Hij is thans met luister bekleed. En deze engel is gekomen om de Koning der heerlijkheid te dienen. O, hoe groot en schitterend is Zijn eer, door het heil aan Hem bewezen. Wat is Zijn roem gerezen. Doch hoe spot deze engel ook met de vijanden van Christus. Zij hadden een koord over de steen gespannen en dit met een zegel vastgehecht. Wee degene, die het dorst te verbreken. Volgens hun gedachten was Christus' lichaam in verzekerde bewaring gesteld, want voor het graf stonden ook nog soldaten op wacht. Die nederlag zou nooit meer opstaan!

Doch Die in de hemel woont zal lachen! Als de engel nederdaalt worden de wachters als doden en rennen in paniek weg. Zij durven de engel geen halt toe te roepen als deze het graf nadert om het zegel te verbreken en de steen weg te wentelen. O, welk een prediking voor allen, die Christus in het graf willen houden. Van hoeveel kansels wordt vandaag het opstandingsfeit geloochend! En als Christus niet is opgestaan, dan is Hij ook niet ten hemel gevaren en zal Hij ook niet wederkomen om te oordelen de levenden en de doden. Doch hoe groot zal hun ontzetting zijn als zij straks de Levensvorst zullen zien op de wolken des hemels. Hoe zullen ze schreeuwen van vrees: Bergen, valt op ons, en heuvelen, bedekt ons voor het aangezicht Desgenen, Die op de troon zit en voor de toorn des Lams, want de grote dag Zijns toorns is gekomen en wie zal bestaan?

Doch zo zal het niet alleen gaan met hen, die de opstanding loochenen, maar zo zal het ook gaan met allen, die Christus in het graf zoeken terug te duwen, die geen rekening met Hem houden, en die het Woord naast zich neerleggen, zonder er zich iets van aan te trekken. Zo zal het gaan met allen, die weigeren zich te bekeren! Is het soms zo met u? Ach, hoevelen leven als was er geen God in de hemel. Doch hoort het, het graf is geopend, de steen is weggerold! Christus leeft, want Hij is opgestaan uit de doden. O, valt Hem te voet voor het te laat is. Kust de Zoon, opdat Hij niet toorne en gij op de weg vergaat als Zijn toorn maar een weinig tegen u zal ontbranden!

Anderzijds, bedrukte Sionieten, ziet ge die engel op de afgewentelde steen zitten? Het grimmig teken van de macht des verderfs is een rustbank geworden! Hoe dat kan? Omdat de dood zijn prikkel kwijt is, want de prikkel des doods is de zonde en die zonde is verzoend! Daarom kan de dood niet meer beschadigen degenen die in Christus Jezus zijn. De dood is niet meer de bezoldiging der zonde, maar een doorgang tot het eeuwige leven. En het graf, waarin uw lichaam eens neergelegd zal worden, is een slaapstede, waarin het rusten zal tot de dag der opstanding. Want ook uw graf zal eens worden geopend! Ook uw vlees zal worden opgewekt in heerlijkheid!

Welk een toekomst wacht toch Gods Kerk! Zoals zij nu het beeld des aardsen gedragen hebben, zo zullen zij straks het beeld des hemelsen dragen. Dan zal in vervulling gaan, wat Johannes schreef: "Geliefden, nu zijn wij kinderen Gods, en het is nog niet geopenbaard, wat wij zijn zullen. Maar wij weten, dat als Hij zal geopenbaard zijn, wij Hem zullen gelijk wezen; want wij zullen Hem zien, gelijk Hij is."

— Rev. J. van Haaren (1933-1983)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen