De Geboren Zaligmaker

In een kribbe ligt Gods Zoon: in een voederbak voor beesten. Armer kon het niet. Geboren in een van God afgevallen wereld: een wereld verloren in zonde en schuld. Hier ligt de Parel van grote waarde: de grootste schat voor tijd en eeuwigheid. De volmaakte heilige engelen bedekken het aangezicht voor Hem, Die is de waarachtige God en het eeuwige leven. O, wie kan dit wonder toch ooit bevatten? Het gaat alle mensenbegrip te boven. Maar dit wonder is ook niet geschied om begrepen te worden. Het is voor de wijzen en verstandigen verborgen. Door geen andere weg kon de vrede met God op de aarde weer verkregen worden, dan door deze weg van diepe vernedering en door de smartelijke dood van Gods eigen Zoon. Want de zondaar moet door God met God verzoend worden. Zo groot was het werk der zaligheid om een rampzalige en van God afgevallen zondaar, die in een Staat van oorlog met God verkeert, weer met Hem te verzoenen, dat hemel en aarde daartoe niet in Staat waren. Want er moest een eeuwige voldoening gegeven worden aan Gods eisende gerechtigheid De volle toorn tegen de zonde moest gedragen worden in helse smart en angst, om de hemel weer te openen en het ware leven aan te brengen. En alleen zo kon de zonde beroofd worden van haar verdoemende, kwellende, en heerschappij voerende kracht. Hier in Bethlehem grijpen daarom Goddelijke raad, borgtochtelijke liefde en menselijke schuld ineen. Hier openbaart zich het eeuwige wonder van ’s Vaders eeuwige liefde tot het verlorene. Van dat aanbiddelijke welbehagen hebben de engelen gezongen en zal straks Gods kerk eeuwig zingen. O, wonderlijke liefde van de Zoon: in doeken gewonden en liggende in de kribbe. Nee, deze kribbe spreekt ons niet van een zoete Jezus en een romantische kerstsfeer, maar veelmeer van onze nameloze en diep geestelijke armoede. Want Christus kwam in de wereld voor de gegevenen des Vaders, die zichzelf leerden kennen als voorwerpen van Gods vervloeking en daarom als helwaardigen, die moesten belijden:

“’k Erken mijn eigen schuld, die U tot straf bewoog: Uw doen is rein, Uw vonnis gans rechtvaardig.”

Maar over zulke ellendigen Staat Christus op en doet in de beestenstal van het arme zondaarshart horen: “Dat u heden geboren is de Zaligmaker.”

Ook de wereld viert weer volop haar kerstfeest. Het wereldse kerstfeest waarin voor Christus geen plaats is. De moderne mens en de moderne theologie weigert de schuld der zonde en daarom de straf op de zonde te aanvaarden. Straf onderstelt immers schuld, en schuld is diep vernederend voor een hoogmoedig mens. Maar waar we Adam niet hebben geleerd, wordt Christus niet begeerd. Daarom is er geen plaats voor Christus in een wereld, die haar kerstfeest viert met kerstbomen, kerstverlichting, kerstdiners en kerstgeschenken, omdat men het grootste Godsgeschenk niet kent en evenmin begeert. Dan zoeken wij onze ledige, holle ziel te vullen met wat kerstsfeer en kerstromantiek en vluchten we uit de werkelijkheid van onze verloren Staat voor God.

Lezer(es), hoe vieren wij ons kerstfeest? Hoe dikwijls hebben wij wellicht kerstfeest gevierd, zonder ooit iets van het kerstwonder te hebben verstaan? Hoe naamloos arm zijn ook wij dan. Er was voor de Zaligmaker geen plaats in de herberg. In Bethlehem was plaats voor iedereen. Maar voor Christus was geen plaats. En zo is het nog in heel de wereld. Zo is het ook in ons hart. Voor de enige en waarachtige Redder van onze ziel is geen plaats. Voor alles is plaats in ons hart. Maar voor Hem zijn de deuren van ons hart gesloten. Werden wij ooit voor God, die wij in werkelijkheid zijn, ellendig, en jammerlijk, en arm, en blind, en naakt? Straks komt onherroepelijk het ogenblik van uw sterven. Dan zal de wereldse feestvreugde verstommen en moet u de wereld verlaten. O, al hebt u het in de wereld nog zo naar uw zin, maar het is de mensen gezet eenmaal te sterven en daarna het oordeel. En hier zonder Christus, blijft straks eeuwig buiten Hem. Dan is er geen plaats meer voor u op aarde. Maar dan is er ook geen plaats voor u in de hemel. Dan wacht slechts alleen een welverdiende plaats in de eeuwige rampzaligheid. Verwekke de Heere dan een heilige onrust in uw hart en een heilzame wanhoop in uw ziel, en make Hij Zelf plaats voor de heerlijkheid van Christus, opdat u leert uitroepen: ‘“k Heb alles verloren, maar Jezus verkoren, Wiens eigen ik ben.”

Rev. J.J. Van Eckeveld
Zeist, The Netherlands

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen