Eenvoudig verhaal, bevattende den weg, welke de Heere gehouden heeft in de bewerking tot zaligheid met Grietje de Vries - pagina 5

Geliefde

Lezer

en

Lezeres!

De reden, waarom ik dit schrijf is, dat ik daar voortdurend neiging toe gevoel. Wel schuif ik dit gedurig weg ,miaar telkens komt het terug, daarom schrijf ik het; waartoe is mij onbekend, de Heere doe er mee wat Hem behaagt. Den vier en twintigsten October 1842 ben ik geboren. Mijn vader was een godzalig mensch, maar mijn moeder was voor zoover ik weet onbekeerd, maar toch onderworpen. Wij waren met ons zevenen, vier broers en drie zusters. Mijn oudste en jongste zuster en twee van mijn broers zijn overleden en zoo ben ik met mijn twee broers nog overgebleven en ik geloof, dat wij samen met hunne vrouwen eeuwig God zullen groot maken, waarop zij zelf ook wel gegronde hoop hebben. Ook geloof ik, dat mijn andere zusters reeds juichen voor den troonWij hadden ontzag voor onze ouders en ons huis was een geestelijke herberg, waar veel over de wegen Gods werd gesproken. Nog zeer jong had ik reeds groote achting voor Gods volk en al zeer vroeg had ik indrukken van dood en eeuwigheid. Van mijn zesde jaar af had ik al gevoel dat ik onbekeerd was en zonderde mij af om niet met andere kinderen te spelen, en als ik 's avonds op mijn bed lag schreide ik het uit, omdat ik benauwd was dat ik soms des nachts zou sterven en dan onbekeerd, want ik had niet gedaan wat mijn vader mij bevolen had. Toen ik twaalf jaar was stierf mijn moeder heel onverwachts. Dat verlies was wel smartelijk, maar de dood had geen indruk op mij- De vrees en angst van

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen