„Open” avondmaalviering

Attentie

In onze vorige artikelen hebben wij gewezen op enkele dingen, die door progressieve groepen in het kerkelijk leven aan de orde zijn gesteld. De catechismusprediking zou moeten worden afgeschaft, en inplaats van de gewone Woord verkondiging, zou plaats gemaakt moeten worden voor z.g.n. „thema-diensten”.

Deze thema-diensten zouden dan door de predikant en verschillende leden der gemeente moeten worden samengesteld, waarna dan een vrije discussie zou moeten volgen.

Een derde zaak vraagt nu onze aandacht, namelijk de vraag naar een z.g.n. open avondsmaalsviering. Bedoeld wordt dan een avondmaalsviering, waaraan ieder, die maar wilde, zou moeten worden toegelaten. Voorafgaande geloofsbelijdenis zou dan niet nodig zijn, ja zelfs kinderen zouden ook aan de avondmaalsviering moeten kunnen deelnemen.

Alweer een symptoom van de vervlakking, en geestelijke devaluatie in het kerkelijk leven.

Avondmaalvieren is in het leven van de kerk altijd als een tere, en diep geestelijke zaak gezien. De Schrift immers spreekt in dit verband over: „het vlees van de Zoon des Mensen eten en Zijn bloed drinken”. Geen wonder dat door de verblinde en geesteloze mens de vraag ook nu kan worden gesteld: „hoe kan ons deze Zijn vlees te eten geven?” (Joh. 6 : 52).

Om recht avondmaal te kunnen en mogen vieren, moeten wij daarom „veranderde”, „geestelijke” mensen zijn. Terecht zegt dan ook onze belijdenis: „Wij geloven en belijden, dat onze Zaligmaker Jezus Christus, het sacrament des Heiligen Avondmaals verorderd en ingesteld heeft, om te voeden en te onderhouden degenen, die Hij alrede wedergeboren, en in Zijn huisgezin, hetwelk is zijn Kerk ingelijfd heeft. Nu hebben degenen die wedergeboren zijn in zich tweeërlei leven, het éne lichamelijk en tijdelijk, hetwelk zij van hun eerste geboorte meegebracht hebben, en alle mensen gemeen is; het andere is geestelijk en hemels, hetwelk hun gegeven wordt in de tweede geboorte, dewelke geschiedt door het Woord des Evangelies, in de geemenschap des lichaams van Christus; en dit leven is niet gemeen, dan alleen de uitverkorenen Gods. Alzo heeft ons God tot onderhouding des lichamelijke en aardse levens, aards en gemeen brood verordend, hetwelk daartoe dienstig is, en alles gemeen is, zowel als het leven. Maar om het geestelijke en hemelse leven te onderhouden, hetwelk de gelovigen hebben heeft Hij hun gezonden een levend brood, dat van de hemel is nedergedaald, te weten Jezus Christus, dewelke het geestelijke leven der gelovigen voedt en onderhoudt, als Hij gegeten, dat is toegeëigend en ontvangen wordt door het geloof in de geest”. (N.G.B. art. 35).

Welk een schuchterheid en onvrijmoedigheid kan er daarom vaak zijn, juist in verband met de avondmaalsviering. Hoe menigeen, die het ernstig neemt met de dingen van het geestelijk leven, vraagt zich dan gedurig af, kan ik, mag ik, avondmaal vieren? Zelfs het belijden des geloofs, in eerlijkheid en in de oprechte keuze van het hart gedaan, is dan niet genoeg om zonder meer avondmaal te kunnen vieren. De vormelijk belijder heeft daar vaak geen moeite mee, maar de ware belijder, die het avondmaal ziet zoals wij gehoord hebben uit onze belijdenis, worstelt dan maar steeds met de vraag: kan ik, mag ik avondmaal vieren? Men ziet het avondmaal terecht en gelukkig als een „Heilig” Avondmaal! Een Avondmaal! met Heilige tekenen, met Heilige zegelen, en het woord der Schrift kan dan zo branden in de ziel: „Wie onwaardiglijk eet en drinkt, die eet en drinkt zichzelven een oordeel, niet onderscheidende het lichaam van Christus”.

Wat een symptoom van vervlakking en „ontgeestelijking” moet daarom genoemd de roep om „open” avondmaalsviering! Avondmaalsviering zelfs zonder voorafgaande belijdenis des geloofs, avondmaalsviering zelfs voor kinderen die „geen onderscheid weten tussen de rechter- of linkerhand”.

Spreekt ons avondmaalsformulier dan niet over een voorafgaande zelfbeproeving? Zegt de Schrift dan niet: beproeft uzelven of gij in het geloof zijt? En wat zegt onze Catechismus?

Wij lezen in zondag 30: Voor wie is het avondmaal in gesteld?

Voor degenen, die zichzelven vanwege hunne zonden mishagen, en nochtans vertrouwen, dat deze hun om Christus wil, vergeven zijn, en dat ook de overblijvendc zwakheid met Zijn lijden en sterven bedekt is, die ook begeren hoe langer hoe meer hun geloof te sterken, en hun leven te beteren. Maar de hypocrieten en die zich niet met ware harte tot God bekeren, die eten en drinken zichzelven een oordeel.

Vraag 82 is dan ook van grote betekenis: Zal men ook diegenen tot dit avondmaal laten komen, die zich met hun belijdenis en hun leven als ongelovige en goddeloze mensen aanstellen?

Het antwoord is: Neen! want alzo wordt het verbond Gods ontheiligd en Zijn toorn over de ganse gemeente verwekt”.

Welk een duidelijke taal spreekt ook hier onze belijdenis.

Terecht heeft de kerk dan ook een voorbereidingsdienst voor het heilig avondmaal ingesteld. En elke voorbereidingsdienst zal het volle aksent moeten leggen op de noodzakelijke verborgen omgang met God juist in verband met de avondmaalsviering. Dan mogen wij niet „zo maar” aan komen, evenmin als men „zo maar” mag afblijven. Dan plaatst elke voorbereidingsdienst ons voor de volle verantwoordelijkheid van het al of niet avondmaalvieren.

Zou uit zulk een verborgen omgang met God niet de rechte avondmaalsviering kunnen worden geboren? Gaat de Heere werken in het zondaarshart, dan valt ook de onderscheiding van leeftijd weg, ja dan kan en wil de Heere Zijn lof bereiden zelfs uit kindermonden. Als de Heere maar gaat werken met Zijn Geest. Hoe verblijdend kan het dan voor de kerk des Heeren zijn, als ook jonge mensen de duidelijke kentekenen van het nieuwe leven vertonen, en waarachtig behoefte openbaren ook aan het avondmaal vieren.

Dan kan de avondmaalsviering een echt geestelijke maaltijd worden, waarbij gegeten en gedronken wordt met de mond des geloofs, waarbij het geloof het ganse lijden en sterven van Christus naar zich toe leert trekken, en „daardoor vergeving der zonden en het eeuwige leven verkrijgen, maar ook daarbenevens door de Heilige Geest, die èn in Christus èn in ons woont, alzo met Zijn heilig lichaam hoe langer hoe meer verenigd worden, dat wij, al is het dat Christus in de hemel is, en wij op aarde zijn, nochtans vlees van Zijn vlees en been van Zijn gebeente zijn, en dat wij door één Geest, gelijk de leden van één lichaam door één ziel, eeuwiglijk leven en geregeerd worden”.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen