Door lijden geheiligd

Op 26 oktober j.l. overleed op 30-jarige leeftijd in het ziekenhuis te Zwolle de heer Jan van Leeuwen.

Velen van onze lezers hebben hem gekend, niet in ’t minst door zijn boeken, waarmee hij adverteerde in ons blad.

Naar het lichaam gesproken heeft hij geen gemakkelijk leven gehad. Terwijl anderen gezond bleven, werd hij al vroeg aan zijn rolstoel gekluisterd. De laatste jaren werd zijn gestel steeds zwakker. Toch gewaagde hij op zijn ziekbed van de vele zegeningen, die hij van de Heere in zijn leven had ontvangen.

Is het niet de grootste zegen, dat hij de Heere mocht leren vrezen, hoewel hij dat van zichzelf niet durfde zeggen.

Toen hem eens gevraagd werd of hij het niet vreselijk vond niet te kunnen gaan en staan als anderen van zijn leeftijd, gaf hij ten antwoord, dat hij „iets anders mocht bezitten, dat hem veel rijker kon maken” en ook „dat de Heere hem zó bewaarde voor veel zoned”.

Nooit kwam er een placht over zijn lippen. Dan was hij stil en sprak weinig.

Wat verkeerde hij graag bij de gesprekken uit het leven des geloofs! Hij hield van Gods kinderen.

Toch wilde hij geen medelijden, hij was er de man niet naar. Hij wilde eerlijk behandeld worden.

Veel strijd kenmerkte zijn zieleleven. Niets durfde hij zichzelf toe te eigenen. Vaak zei hij: „als ik mezelf maar niet bedrieg”. Dat kwam, omdat het licht naar binnen viel. De wortelen van het kwaad werden blootgelegd en zó werd de kloof al maar dieper. Hoe moest hij ooit zalig worden! Wat voelde hij zich diep onwaardig.

Toen het licht op zijn ziekbed begon door te breken, sprak hij: „’t is geen strijd van twee dagen, hoor; ’k heb m’n leven lang strijd gehad!”

In de laatste dagen verergerde het lijden. Hoorden we hem soms zuchten: „Heere, moet ’t zo zwaar, zo zwaar”, dan weer mocht hij ons betuigen: „de Heere is recht in al Zijn weg en werk!”.

Het behaagde de Heere — en het is tot een getuigenis geworden voor alle ware „zoekers” — Zich op Zijn tijd te laten vinden. De Heere heeft opnieuw betoond: Ik zal horen als gij roept! Ben Ik een man, dat Ik liegen zoude?

Op zijn sterfbed mocht door Gods genade het licht opgaan. De satan verloor. In de belofte heeft hij Hem gezien en omhelsd, Wiens striemen hem tot genezing waren.

In de laatste ogenblikken, toen hij waadde door de Jordaan des doods, ontving hij een klein voorschot op de zaligheid. Er kwam een glans op zijn gelaat, terwijl hij in verwondering stamelde: „zalig … zalig … heerlijkheid … zo groot … zó groot …!” Hij smaakte iets van de oneindige liefde Gods. De laatste woorden waren, wat de Heere sprak in Jeremia 31 : 3: „Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde”.

En zie, hij is ingegaan in Zijn rust. Zijn Naam zal eeuwig eer ontvangen.

Wat ontroerde het, toen we op zijn wens ter begrafenis nog zongen uit Psalm 4:

Ik zal gerust in vrede slapen en liggen ongestoord ter neer, want Gij alleen, mijn schild en wapen, schoon ’t onheil schijnt voor mij geschapen, zult mij doen zeker wonen, Heer’.

Er werd die dag iets geproefd van de gemeenschap der heiligen. Het is altijd zo’n wonder wat de Heere werkt, Hij vaak bevestigen wil. Enkele van Gods kinderen mochten nog vertellen, hoe de Heere hen werkzaamheden had gegeven in de binnenkamer. Zij mochten weten dat deze ziekte niet was tot de (eeuwige) dood, maar tot verheerlijking Gods !

Hier kon hij niet lopen, nu mag hij wandelen in lange witte klederen, gestikt door de Koning der Kerk op Golgotha’s heuvel, om de Drieënige God eeuwig te aanbidden. Nu mag hij zitten met al Gods kinderen aan de grote tafel van de bruiloft des Lams.

Maar er is ook een keerzijde. Iemand zei, toen we huiswaarts reden: als wij onbekeerd sterven, zal ook hij ons nog helpen veroordelen.

Beter dertig jaar en behouden, dan honderd jaar en verloren. Beter kreupel tot het leven in te gaan dan twee voeten hebbende in het helse vuur geworpen te worden !

Tot zover wat iemand ons schreef. We willen daar nog iets aan toevoegen over de begrafenis, die dinsdag 29 oktober te Elburg plaats vond.

Velen verzamelden zich met de familie in het kerkgebouw. Naar Urker gewoonte, waar Jan lid van de kerk te Urk was, las een ouderling Ps. 90. Ds. Baars, de predikant van Urk, leidde de begrafenis. Hij las Psalm 4, ging voor in gebed en sprak over 2 Corinthe 5 : 1. Daarna zongen we op verzoek van de overledene Psalm 4 : 4. Ds. Baars eindigde met gebed.

De overledene werd uitgedragen. Er waren vele volgauto’s en een grote schare volgde daarachter naar de begraafplaats. Het was goed, dat daar een geluidsinstallatie was aangebracht. Anders zouden velen van de honderden belangstellenden niets hebben kunnen horen.

Eerst spraken we zelf een woord tot de familie namens de hele vriendenkring van „Bewaar het Pand”. Het is niet moeilijk om in zulke omstandigheden woorden van troost te vinden. Daarna sprak de heer Van Leeuwen, die jarenlang de gemeenten gediend heeft naar artikel 3 K.O. Hij voerde het woord als oom van de overledene. Ds. Baars sloot met een kort woord. Hij liet nog zingen, zoals Jan verzocht had, Ps. 49 : 6.

Ds. Van Leeuwen sprak woorden van dank tot velen, die in het leven van Jan en ook in de laatste dagen, hun liefde betoond hebben. Ook voor do woorden, die deze middag gesproken werden, voor de grote belangstelling enz. Hij wilde echter in de Heere eindigen en liet zingen Ps. 72:11:

Zijn naam moet eeuwig eer ontvangen !
Men loov’ Hem vroeg en spâ, De wereld hoor’, en volg’ mijn zangen
Met Amen, Amen, na!

De Heere maakte het alles wel, ook met de weersgesteldheid. Het was al dagenlang regenachtig geweest. Maar tijdens de begrafenis was het droog. Toen we van het graf gingen begon het te regenen.

Na de begrafenis was er in het verenigingsgebouw van de kerk nog gelegenheid om de familie Van Leeuwen te condoleren. Daarvan maakten velen gebruik.

Ook deze middag was weer gebleken, dat het beter is te verkeren in het klaaghuis dan in het huis der maaltijden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen