Vrede zij ulieden

Met deze woorden begroet de Opgestane Levensvorst Zijn discipelen. Het is op de avond van de eerste Paasdag. Zij zitten in de zaal achter gesloten deuren, vanwege de vreze der Joden. Zij zitten vol onvrede en onrust. Ze hebben een nameloos verdriet. Zij zijn hun Heere kwijt! O, die vreselijke Goede Vrijdagavond. O, dat verschrikkelijke kruis. Daar heeft hun geloof schipbreuk geleden. Daar zijn ze vastgelopen! Ze weten het niet meer. Dat het zó zou aflopen, dat het zou uitlopen op kruis, dood en graf, neen, ze hadden zich dat niet kunnen voorstellen. Ze zijn alles kwijt. Ontroostbaar!

Zeker, er zijn vanmorgen enkele vrouwen geweest, die kwamen vertellen dat hij is opgestaan en hen ontmoet is. Maar dat klinkt in hun oren als ijdel geklap. Zojuist zijn ook de Emmatisgangers geweest en ook Petrus. Maar met de ervaringen van anderen kunnen zij het niet doen! „Vrede zij ulieden”. Opeens staat de Paasvorst in hun midden. De gesloten deuren zijn voor Hem geen beletsel. Hier ontmoeten ze Hem, om Wie ze zo bedroefd zijn! Hij groet hen met: „Vrede zij ulieden”. Een heel gewone groet, die dagelijks om de haverklap gebruikt wordt. Maar zoals het in de regel gaat met groeten, door het vele gebruik worden het klanken, holle klanken, versleten uitdrukkingen, waar niemand meer bij nadenkt. Maar als Christus deze groet gebruikt, is het anders. Als Hij iets zegt, zégt Hij ook werkelijk iets. D.w.z. Hij herstelt deze groet in zijn oorspronkelijke betekenis. M.a.w. de inhoud van deze groet maakt Hij tot werkelijkheid!

Vrede! Ach, wie verlangt daar niet naar! Wat wordt er door de groten der aarde niet afgereisd en gevlogen om vrede tussen de volkeren te bewerkstelligen, maar in plaats daarvan is er steeds weer oorlogsdreiging. En hoe is het in het persoonlijke leven? De vredesvlag wappert niet boven ons levensschip! Ons leven is vol van onrust en onvrede. En dat is ook geen wonder. Sinds wij in het paradijs de band met God door onze zonde hebben doorgesneden, en daarmee God de oorlog hebben verklaard en ook onze naaste, want dat houdt onze val in Adam toch in, is er nergens op aarde vrede te zoeken of te vinden! De goddelozen hebben geen vrede, zegt Jesaja. En goddelozen dat zijn wij allemaal. Goddeloos: dat is „loos”, d.w.z. zonder God. Ons leven is als een loze dop. Het geeft geen inhoud meer en totaal geen waarde. De goddelozen zegt Jesaja verder, zijn als een voortgedreven zee. Op het strand ziet u de golven af- en aanrollen. Steeds is de zee in beweging. Aldoor onrustig. En wat wordt er niet aangespoeld op het strand? Allerlei modder en vuil. Treff end beeld van ons verdorven hart! De oorzaak van de onrust van de mens, is de zonde En daarom zal de mens nooit rust krijgen, tenzij de Heere er aan te pas komt!

„De straf, die ons de vrede aanbrengt, was op Hem”. „Hij is onze vrede”. Tijdens Zijn omwandeling op aarde heeft Hij geen seconde vrede gekend! Hij werd voortgejaagd gelijk een veldhoen op de bergen. De vogels en de dieren waren beter af dan Hij, want zij hadden nog een nest en een hol, maar Hij had niets waarop Hij Zijn hoofd kon neerleggen. Maar nu heeft Hij lijden en dood achter Zich. Hij toont Zijn discipelen Zijn littekenen en wonden. Hij is dood geweest en zie Hij leeft! En nu heef t in de eerste plaats Hijzelf vrede. Nu begint Zijn verhoging en verheerlijking! En weet u wat nu het wonder is? Dat Hij deze vrede niet alleen houdt voor Zichzelf, maar dat Hij zo graag Zijn Kerk die vrede wil schenken. Hij wil hen daar ook in doen delen. Daarom zoekt Hij Zijn discipelen, Die geen enkele kant .meer uitkunnen en totaal zijn vastgelopen bij het Kruis, op. „Vrede, zij ulieden”. Op hetzelfde ogenblik komt die vrede in hun hart. Het is een machtswoord! Nu wordt het Pasen in hun leven. Nu gaan ze Goede Vrijdag verstaan! Pasen houdt verband met Goede Vrijdag! Nu zeggen ze niet meer: dat vreselijke Kruis, maar: dat gezegende Kruis!

Wat zien we in dit alles dat de Heere altijd weer de eerste moet zijn . O, die opzoekende liefde van Hem! Hij doet een vrede in het hart dalen, die alls verstand te boven gaat. Vrede, d.w.z. geen afwezigheid van oorlog, zoals zovelen denken, maar gaafheid, geheelheid, volkomen harmonie. Elke herinnering aan de zonde verdwenen. Je ziet er niets meer van!

Kent u iets van deze vrede? O, zegt u, mocht dat eens waar zijn. Daar zie ik naar uit, maar ach, zou het nog wel ooit eens pasen worden in mijn leven? Vanwege mijn zonden is er zo’n brede kloof tussen mij en de Heere. Bovendien stapelen de zonden zich dagelijks op in mijn leven! Oh, in u kan het niet. Kan het nooit. Maar wel in Hem! Hij is de Vredevorst! En zoals Hij toen Zijn Kerk opzocht, zo doet Hij nu nog! Hij is een verrassend God!

Vandaag zijn er velen, die de mond vol hebben over vrede, maar nog nooit ontdekt zijn aan zichzelf! Zij weten niet waar ze het over hebben! Zij helen de breuk op het lichtst!

Zij bedriegen zich voor de eeuwigheid. U hebt nog nooit in het stof der verootmoediging leren buigen voor deze Paaskoning? Als u zo doorgaat, zult u toch eenmaal voor Hem moeten buigen! Tegen wil en dank! In de grote dag des gerichts! Bid of Hij u aan deze zijde van het graf gewillig maakt voor Hem te buigen en alle wapenen van verzet neer te leggen aan Zijn gezegende Middelaarsvoeten!

Hier op aarde wordt vrede telkens weer verstoord. Vanwege het inwonend verderf! Straks zal het eeuwig vrede zijn zonder onderbreking! „Vrede zij ulieden”. Dan is het voor eeuwig Paasfeest! Ook voor u?

Noordeloos.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen